Κι αν εσύ δε νοιάζεσαι,
φύγε κι άσε εμένα να μείνω με το νοιάξιμο.
Είναι το μικρό εγώ μου
που θα παρηγορήσω χωρίς εσένα.
Κάποιες φορές,
ας λέμε ότι δεν πειράζει, κι ας πειράζει.
Αυτό θα του πω.
Παγίδα τόσο καιρό να νιώθω πολύτιμα
τα στιγμιότυπα μαζί σου.
Έμειναν σαν ξεθωριασμένες από το κλάμα μου
ασάλευτες καρτ ποστάλ.
Φύγε, σήμερα, όχι αύριο.
Σου είπα, μη νοιάζεσαι πλέον για το νοιάξιμο.
Θα του μιλήσω.
Μα κλείσε την πόρτα ήσυχα.
Μην τρομάξουμε παρέα…
μην πάψει το νοιάξιμο να νοιάζεται κι αρχίσει
να σου μοιάζει.
Συντάκτης: Αθηνά Τσάνταλη
