Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει πού ακριβώς θες να πας
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus,
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus.
Ακόμα και αν είσαι θιασώτης των μπουζουκιών ή της metal μουσικής, θεωρώ απίθανο να μην άκουσες στα εφηβικά σου χρόνια Τρύπες (τουλάχιστον αν είσαι πάνω από 35ish). Το ροκ συγκρότημα που συντρόφευε τη νεανική μας ηλικία και συνδέθηκε με ξενύχτια, μάς άφησε παρακαταθήκη υπέροχα τραγούδια, με τα οποία χορέψαμε, συγκινηθήκαμε, ερωτευτήκαμε και χωρίσαμε. Φυσικά, με κάποια τραγούδια, παντρευτήκαμε, όσοι από μας αγαπήσαμε πιστό φαν του συγκροτήματος!
Ένα από τα πιο γνωστά κι εμβληματικά τραγούδια της μπάντας του Αγγελάκα, είναι η ταξιδιάρα ψυχή, magic bus αλλιώς, που από τον τίτλο σε προϊδεάζει για τα ταξίδια που κάνει η ψυχή, την ακατανίκητη επιθυμία φυγής που κάποιες φορές οδηγεί σε αποχωρισμούς ανθρώπους που αγαπάμε. Ομολογώ ότι ακούγοντας το τραγούδι για πρώτη φορά ως έφηβη, πριν κάποια χρόνια δηλαδή(με μια διάθεση αυτοσαρκασμού το λέω), δε στάθηκα καθόλου στην αναφορά που γίνεται στο magic bus. Έπρεπε να περάσουν χρόνια, να μπει στη ζωή μας για τα καλά το διαδίκτυο για να το ανακαλύψω, διαβάζοντας τους στίχους σε γνωστή πλατφόρμα.
Η ιστορία του λεωφορείου ανάγεται πίσω, στη δεκαετία του 1960. Το λεωφορείο που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκρότημα, είναι στην πραγματικότητα ένα παλιό σαράβαλο, φθαρμένο από τον χρόνο και την πολυχρησία όχημα, που έγινε διάσημο στα τέλη εκείνης της δεκαετίας. Το δρομολόγιό του ξεκινούσε από το Λονδίνο και κατέληγε στην Ινδία, καλύπτοντας μια απόσταση πέντε χιλιάδων μιλίων. Και ουσιαστικά έδινε την ευκαιρία σε χιλιάδες νέους χίπις της εποχής να δουν έναν άλλον, μαγικό κόσμο μέσα από μια πρωτοφανή διαδικασία. Μπορούσαν να καπνίζουν, να παρτάρουν και να ταξιδεύουν πολύ φθηνά, μέχρι τον προορισμο τους.
Ένας περιπλανώμενος και τολμηρός Άγγλος (ο ιδιοκτήτης του πρώτου magic bus), ο Γκρεγκ Ουίλιαμς, είναι πίσω από το μεγαλεπήβολο για την εποχή (και την Ευρώπη) πόνημα. Αγοράζει σε χαμηλή τιμή ένα παλιό λεωφορείο, το διακοσμεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής και ξεκινά να κάνει δρομολόγια. Το ένα θα γίνουν σύντομα δύο και ακολούθως πολλά, για να καλύψουν τις ανάγκες των ταξιδιωτών. Πολύ σύντομα ανοίγει γραφεία σε 19 ευρωπαϊκές πόλεις και η ιδέα του εξαπλώνεται. Κρατά τις τιμές πολύ ανταγωνιστικές και παρ’ όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει (ρεζέρβες, ανταλλακτικά, αντίξοες καιρικές συνθήκες, αχαρτογράφητες περιοχές), θα εδραιωθεί σύντομα ως η μόνη βιώσιμη λύση για τα ταξίδια στην Ανατολή. Το όνομα magic bus θα προκύψει εντελώς τυχαία από κάποιον επιβάτη και θεωρώντας ότι το αντιπροσωπεύει, ο Γκρεγκ θα το υιοθετήσει. Και κάπως έτσι θα ξεκινήσει να εξαπλώνεται στην Ευρώπη.
Σε μια επίσκεψή του στην Ελλάδα, σε σταθμό που κάνει το λεωφορείο, πείθει τον Χρήστο Πετρόπουλο να επενδύσουν στην επιθυμία, στο όνειρο του πληθυσμού να ταξιδέψει. Η Ανατολή αποτελούσε τότε ένα δημοφιλή αλλά και μυστηριώδη προορισμό που κέρδιζε όλο και περισσότερο έδαφος ανάμεσα στους ταξιδιώτες που ήθελαν να ζήσουν αυτή την περιπέτεια. Έτσι, το εν λόγω λεωφορείο θα εμπνεύσει και το ομώνυμο ταξιδιωτικό πρακτορείο που ανοίγει στην Αθήνα και εγκαινιάζει ένα άλλο δρομολόγιο, προς Δυσμάς αυτή τη φορά, για να γίνει προσιτό στο ελληνικό και ευρωπαϊκό κοινό.
Ξεκινούσε, λοιπόν, από την οδό Κυδαθηναίων στην Πλάκα κι έφτανε σε Βερολίνο, Άμστερνταμ και Λονδίνο. Εξ ου και οι στίχοι του συγκροτήματος που λέγαμε πριν. Το πρακτορείο στεγαζόταν σε ένα ημιυπόγειο και υποσχόταν (και φυσικά μετουσίωνε σε πράξη) να ενώσει τη νεολαία της Ευρώπης με πολύ χαμηλό ναύλο, προσιτό στον καθένα, που ήταν βέβαια διατεθειμένος να περάσει δύο μέρες σε ένα λεωφορείο με αγνώστους. Και, συνεπακόλουθα, να μοιραστεί φαγητό, τσιγάρα και μουσική με όποιον είχε την ίδια σκέψη! Προσπαθήστε να κάνετε εικόνα ένα τσούρμο νέους και νέες, ανυπόμονους να γνωρίσουν ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, να συνυπάρχουν σε ένα κλειστό χώρο, κάποιοι εξ αυτών δε, να έχουν μαζί τους κεφτεδάκια και ντολμαδάκια!
Οι επιβάτες ήταν Έλληνες αλλά και ξένοι, τα δρομολόγια ενείχαν παρανομία (τότε απαγορευόταν η μεταφορά ταξιδιωτών από ιδιώτη) και ως εκ τούτου ήταν πιο θελκτικά. Στο θρυλικό λεωφορείο επιβιβάζονταν άτομα χωρίς ταυτότητα, άφραγκα, με ληγμένο διαβατήριο, ακόμα και κατατρεγμένα. Διακοσμημένο με λουλούδια και ψυχεδελικά σχέδια με σαφείς αναφορές στη δεκαετία του 70, το αθηναϊκό magic bus δεχόταν κάθε ταξιδιάρικη ψυχή, για διακοπές ή για μόνιμη εγκατάσταση.
H όμορφη περιπέτεια θα λάβει τέλος όταν ο ΟΣΕ θα αναλάβει την εκτέλεση δρομολογίων, μετατρέποντάς τα πλέον σε νόμιμα. Το μαγικό λεωφορείο δεν είναι πλέον μαγικό, αλλά ένα απλό συμβατικό όχημα που διεκπεραιώνει διαδρομές στην Ευρώπη. Και η μαγεία έλαβε τέλος.
Το magic bus φτιάχτηκε για όλες τις ταξιδιάρικες ψυχές που αγαπούν την περιπέτεια, νοσταλγούν μια περασμένη εποχή με ελευθερία, μουσική, μυστήριο, χρώμα και πολλή μαγεία. Ψυχές ταλαιπωρημένες από συμβάσεις, πρέπει και κανόνες που έψαχναν διέξοδο. Κι όλοι εμείς, που δε γνωρίσαμε εκείνη την εποχή πρακτικά, τη γνωρίσαμε μέσα από τους στίχους του Αγγελάκα. Ίσως, όλη αυτή η μαγεία είναι τόσο όμορφη γιατί μάς είναι άγνωστη.
Από τότε που έμαθα για το λεωφορείο με τα παράξενα χρώματα και το παραμυθικό όνομα, κάθε φορά που σιγοψιθυρίζω τους στίχους του αγαπημένου μου συγκροτήματος, με φαντάζομαι σε μια διαδρομή στο Βερολίνο, με μόνη αποσκευή ένα σάκο, δίπλα από κάποιον άγνωστο, να ακούμε Beatles παρέα και να ανυπομονούμε να γνωρίσουμε έναν νέο κόσμο.
Συντάκτης: Χριστιάνα Δεμέναγα
