Στην τέχνη του κρυμμένου βλέμματος,
εκεί που ο χρόνος στέκεται αποσπασμένος,
μια σπίθα φλόγας, με συγκινητική σπουδαιότητα,
έρχεται ο έρωτας, να τρελάνει την καρδιά.
Τα μάτια συναντιούνται, στιγμή μαγική,
σαν άστρα που χορεύουν σε σιωπηλή νύχτα.
Ο χτύπος της καρδιάς, βρυχιόταν σαν τη θάλασσα,
τα λόγια δε χρειάστηκαν, μιλούσε εκείνη.
Μια ανάσα στο πλάι, ο κόσμος σταματά,
σε τούτη τη στιγμή, μόνο εμείς οι δυο.
Μια υπόσχεση κρυφή, μια μυστική ευχή,
να κρατήσουμε το θαύμα.
Ενώ ο χρόνος γλιστρά, με την ανάσα του Θεού,
στιγμές γεμάτες φως, μελωδίες, το σ’ αγαπώ.
Κι από μάτια κλειστά, οι ψυχές ξεφεύγουν,
χορεύουν σε ρυθμό, που μόνο οι δυο μας ξέρουμε.
Η οσμή του χειμώνα, στα φύλλα που σκιρτούν,
η γεύση του πηγαίου έρωτα που τρέμει.
Στα χέρια μας φυλάμε τη μνήμη του κόσμου,
ένα ταξίδι χωρίς τέλος, με προορισμό εμάς.
Οι σκιές που μας περιβάλλουν, φίλοι αόρατοι,
μαρτυρούν το μυστικό των καρδιών που αγκαλιάζονται.
Κι οι φόβοι ξεθωριάζουν σαν όνειρο παλιό,
μ’ ένα φιλί που χτίζει εποχές και κόσμους νέους.
Συντάκτης: Ανδρόνικος Πετίδης
