Γιατί οι millenials δε θέλουν να κληρονομήσουν τα σπίτια των γονιών τους;

Συχνά θα ακούσεις από τα μέσα (και ειδικά από το ραδιόφωνο) ότι μια έρευνα έδειξε κάτι και κάπου θα ακούσεις τη λέξη “millennials”. Τι είναι αυτοί οι millennials λοιπόν; Οι millennials δεν είναι τίποτα άλλο από τα άτομα που γεννήθηκαν από το 1981 μέχρι και το 1996, αν και σε ελάχιστες έρευνες μπορεί και να διαφέρει. Αυτή η γενιά δεν είναι η  μόνη που της έχει δοθεί ορισμός απλά σήμερα θα διαβάσεις για τη σχέση της απέναντι στην κληρονομιά μιας ακίνητης περιουσίας.

Έχει παρατηρηθεί ότι αυτή η γενιά συχνά όταν της δίνεται μια μορφή ακίνητης περιουσίας αισθάνεται κάπως «άβολα»  με κυριότερο λόγο να γίνεται επειδή νιώθουν ότι δεν έχουν συνεισφέρει αρκετά προκειμένου να αποκτήσουν αυτή τη μορφή  της ακίνητης περιουσίας. Νιώθεις την ενοχή στα πρόσωπά τους γιατί θέλουν να έχουν μπει οι ίδιοι σε κόπο προκειμένου να το αποκτήσουν αυτό που εν τέλει απέκτησαν.  Αισθάνονται ότι τους δίνεται ένα προσωπικό επίτευγμα ενός άλλου σε εκείνους και αυτό τους κάνει να νομίζουν ότι δεν έχουν συνεισφέρει για αυτό ή ότι δεν τους αξίζει καθόλου αυτή η μορφή δώρου.

Ακόμη, η κληρονομιά μιας ακίνητης περιουσίας, πέρα από το οικονομικό πλαίσιο, υπάρχει και η συναισθηματική υπόσταση. Βλέπουν, ότι το σπίτι πρέπει είναι τέλειο και ότι πρέπει να το κρατήσουν γιατί είναι σαν να τους απογοητεύσουν μιας και είναι από τα τελευταία πράγματα που τους έδωσε ο κληροδότης, όπου τις περισσότερες φορές είναι ένας από τους γονείς.

Στους millennials πηγάζει από μέσα τους μια αέναη προσπάθεια για ανεξαρτησία και αυτονομία. Αν είσαι ένας από αυτούς, μπορείς να το επιβεβαιώσεις. Αλλά ακόμη και να μην είσαι μπορείς να το νιώσεις, ειδικά όταν τους βλέπεις σκεπτικούς. Όταν δεν εκφράζονται, σκέφτονται και «ζυγίζουν» τις επιλογές που έχουν προκειμένου να δουν ποιο είναι το σύνολο των επιλογών που θα ακολουθήσουν προκειμένου να μπορέσουν να μεγιστοποιήσουν το αίσθημα της ψυχικής τους ικανοποίησης, όπου η ικανοποίηση = ανεξαρτησία + αυτονομία για τους millennials. Οπότε, το σπίτι τους  κάνει να νιώθουν μια τεράστια δέσμευση με την έννοια ότι πρέπει να το φροντίζουν όπου και να είναι η ακίνητη περιουσία.

Ακόμη, το να τους προσφερθεί κάτι τόσο μεγάλο τους κάνει να νιώθουν αδύναμοι και ανήμποροι γιατί νιώθουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν όλα μόνοι τους και ότι δε χρειάζονται τη βοήθεια, γιατί όσο άσχημη και να είναι η καθημερινότητά τους, εσωτερικά πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν. Κάποιος εξωτερικός παρατηρητής θα έλεγε ότι οι millennials είναι σαν  αυτούς που έχουν «κολλήσει» σε μια αρκετά δύσκολη πίστα ενός παιχνιδιού, για την οποία έχουν σκυλιάσει και έχουν εκνευριστεί που δεν την έχουν καταφέρει ακόμα αλλά θα συνεχίζουν μέχρι να την καταφέρουν. Όποτε, η κληρονομιά της ακίνητης περιουσίας, θα έμοιαζε με το παράδειγμά μας, σαν να έρχεται ο μεγάλος και έμπειρος αδερφός και να την τερματίζει. Έτσι, είναι κι οι millennials, δε θα χαρούν που πέρασαν αυτό το επίπεδο με τη βοήθεια της εξωτερικής παρέμβασης.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας της απέχθειας που δείχνουν συχνά απέναντι στην απόκτηση της ακίνητης περιουσίας με τη μορφή της κληρονομιάς αποτελεί και αποστροφή και ως προς το σύστημα της κληρονομιάς. Με την αυξανόμενη δυσκολία που υπάρχει στην καθημερινότητα, η απόκτηση μιας μορφής της ακίνητης περιουσίας αποτελεί έναν επιπρόσθετο πονοκέφαλο ως προς τη διαχείριση και τη συντήρηση της. Σε όλα τα παραπάνω, έχει γίνει η υπόθεση ότι αυτός/η που παραχωρεί την ακίνητη περιουσία, δεν έχει χρέη και άλλες δυσάρεστες «εκπλήξεις», γιατί σε τέτοια περίπτωση η όλη αυτή η αποστροφή μοιάζει να πολλαπλασιάζεται εκθετικά γιατί όπως είναι λογικό για την αποδοχή αυτής της κληρονομιάς θα πρέπει να καταβληθούν πιο πριν τα συσσωρευμένα χρέη. Άλλες μορφές κόστους που μπορεί να φέρει η απόκτηση μιας ακίνητης περιουσίας είναι το κόστος συντήρησης αν και θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι το σημαντικότερο κόστος μετά τα χρέη, είναι οι φόροι μιας και με την απόκτηση της ακίνητης περιουσίας ανεβαίνει και ο φορολογικής συντελεστής με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για έναν millennial. Οπότε, όλες οι παραπάνω μορφές κόστους συντελούν στο να αποφεύγουν την κληρονομιά της ακίνητης περιουσίας.

Στην εποχή που σε πολλούς τομείς υπάρχουν άπειρες επιλογές, δεν μπορούσε και ο τομέας της οικίας να μείνει εκτός. Οι περισσότεροι από τους millennials είναι ξεκάθαρο ότι μέσα στη ζωή τους θα αλλάξουν περισσότερες δουλειές και σπίτια από ότι οι προηγούμενες γενιές και σε αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο η αλλαγή στις προτεραιότητες που υπάρχουν. Αν συνυπολογίσεις μέσα σε αυτήν την εξίσωση και το φαινόμενο της τηλεργασίας, άσχετα ότι σιγά σιγά και αυτό έχει περιοριστεί- δεν έχει εξαλειφθεί, αφού οι πλειοψηφία των εταιριών κρατούν ένα υβριδικό μοντέλο, οι millennials επιθυμούν να μένουν σε ένα σπίτι, το οποίο να τους εκφράζει μιας και περνούν πολύ περισσότερο χρόνο μέσα σε αυτό. Οπότε, αν το σπίτι που τους δίνεται δεν ταιριάζει με το στυλ τους, έχεις σαν απόρροια να τους φέρνει δυσφορία μιας και πρέπει είτε να μένουν σε ένα σπίτι που εν τους ταιριάζει είτε να καταβάλλουν ένα σημαντικό ποσό προκειμένου να το φέρουν στα γούστα και στις προτιμήσεις τους.

Οι παραπάνω λόγοι δημιουργούν διαφορετικά αισθήματα από αυτά που είχαν οι προηγούμενες γενιές όταν κληρονομούσαν ακίνητες περιουσίες. Όπως και να έχει ας απολαύσουμε τα άτομά μας όταν είναι εν ζωή και να μη σκεφτόμαστε την κληρονομιά που θα μας δώσουν σε ό,τι μορφή και να είναι…