Ο Μιχάλης Οικονόμου μίλησε πρόσφατα για ένα περιστατικό που δύσκολα μπορεί να το χωνέψει κανείς, που αφορά μια μητέρα στη Θεσσαλονίκη η οποία επιτέθηκε στον 13χρονο γιο της, επειδή είναι ομοφυλόφιλος. Είδηση που έγινε γνωστή επειδή το ίδιο το παιδί την κατήγγειλε. Ναι, το 2025, σε μια κοινωνία που θεωρητικά εξελίσσεται, βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με τέτοιες ειδήσεις. Και το χειρότερο; Δεν προκαλούν καν το σοκ που θα έπρεπε.
Ο ηθοποιός, ο οποίος έχει μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του και έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, δε δίστασε να καταδικάσει το γεγονός και να επισημάνει το αυτονόητο: η κοινωνία μας χρειάζεται επειγόντως εκπαίδευση σε ζητήματα σεξουαλικότητας. Και δε μιλάμε για κάποια υπερβολική, “προοδευτική” προσέγγιση, αλλά για το απλό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που δεν τον κάνει να νιώθει λάθος απλά επειδή υπάρχει.
«Θέλει αγάπη και είναι δύσκολο. Πρέπει να κάνεις πίσω τα “εγώ” σου σαν γονιός και να αποδεχτείς το παιδί σου και να το αφήσεις να κάνει αυτό που νιώθει. Σε αυτό το σημείο μιλάμε για μία ψυχική βλάβη. Θέλει αντίσταση και ενότητα και να καταλάβουμε πως ό,τι και να κάνει και να αγαπάει ένας άνθρωπος, μέσα μας είμαστε ίδιοι. Πόσω μάλλον μία μάνα με το παιδί της, που είναι το σπλάχνο της.»
“Ναρkομανής ναι, γκέι όχι”: Όταν οι γονείς γίνονται από απαίδευτοι, τοξικοί
Ανάμεσα στις αντιδράσεις που έχει συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια, ένα σχόλιο φαίνεται να επαναλαμβάνεται και το σχολίασε ο ίδιος, λέγοντας ότι το έχει ακούσει από γονείς για τα παιδιά τους: «Προτιμώ το παιδί μου να είναι ναρκομανής, παρά γκέι». Αυτό το απόλυτο παράδειγμα ηθικού πανικού συμπυκνώνει όλη την τραγική έλλειψη παιδείας και ανθρωπιάς που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας. Μια κοινωνία που δαιμονοποιεί τη διαφορετικότητα και ταυτόχρονα αγνοεί τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι, από την ψυχική υγεία μέχρι τις εξαρτήσεις.
«Έχω ακούσει να λένε διάφορα, ότι προτιμούν να δουν τα παιδιά τους ναρκομανείς παρά να τα δουν γκέι. Θέλει ανεκτικότητα η κοινωνία μας και επειδή κάποια πράγματα πηγαίνουν πολύ πίσω, θέλει αντίσταση και εκπαίδευση».
Αν οι ίδιοι γονείς που λένε αυτές τις φράσεις επένδυαν έστω το ένα δέκατο της ενέργειάς τους στο να καταλάβουν τα παιδιά τους, αντί να τα απορρίπτουν, ίσως να μην είχαμε τόσες τραγικές ιστορίες με νέους που καταλήγουν σε αυτοκαταστροφικά μονοπάτια, όχι λόγω της σεξουαλικότητάς τους, αλλά λόγω της απόρριψης που βιώνουν.
Ας εκπαιδευτούμε επιτέλους
Ο Οικονόμου δε μασάει τα λόγια του κλείνοντας εύστοχα τη συνέντευξη και λέγοντας το αυτονόητο: η λύση βρίσκεται στην εκπαίδευση. Γιατί οι γονείς μας μπορεί να μην έμαθαν καλύτερα, αλλά εμείς έχουμε την ευκαιρία να σπάσουμε τον κύκλο της αμάθειας. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε απλώς στην καλή θέληση – χρειαζόμαστε θεσμικές αλλαγές, προγράμματα που διδάσκουν τον σεβασμό στη διαφορετικότητα από το δημοτικό.
«Επειδή οι γονείς μας μπορεί να μην εκπαιδεύτηκαν όσο εμείς, ας εκπαιδευτούμε εμείς για να κάνουμε ευτυχισμένα παιδιά. Εγώ πιστεύω στην εκπαίδευση, στην παιδεία.»
Γιατί αν κάτι πρέπει να μας σοκάρει, δεν είναι ότι υπάρχουν γκέι παιδιά. Είναι ότι υπάρχουν ακόμα γονείς που προτιμούν να τα καταστρέψουν, παρά να τα αγαπήσουν γι’ αυτό που είναι.
