Χθες όλοι οι κινηματογραφόφιλοι συντόνισαν τους δέκτες τους στη λαμπερή βραδιά της 97ης τελετής απονομής των Βραβείων Όσκαρ στο Θέατρο Dolby του Λος Άντζελες. Λαμπερός ο παρουσιαστής του late night show Κόναν Ο’Μπράιεν, που με το σαρκαστικό και edge χιούμορ του, έδωσε έναν ιδιαίτερο τόνο στην παρουσίαση της βραδιάς. Τα φετινά όσκαρ είχαν λίγο από όλα, εκπλήξεις, συναισθηματικές στιγμές και ιστορικές πρωτιές. Προσφέροντας στους θεατές μία ισορροπία ανάμεσα στην παράδοση και την καινοτομία, αντικατοπτρίζοντας την εξελισσόμενη φύση της κινηματογραφικής τέχνης. Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε τις προβλέψεις μας και όπως φαίνεται δεν πέσαμε και πολύ έξω.
Καλύτερη Ταινία: “Anora”
Το βραβείο Καλύτερης Ταινίας κατέκτησε το “Anora”του Σον Μπέικερ, το οποίο κυριάρχησε στη βραδιά κερδίζοντας συνολικά πέντε Όσκαρ. Η ταινία, ένα κοινωνικό δράμα με ειλικρινείς και σκληρές προσεγγίσεις, ακολουθεί την ιστορία μιας νεαρής εργαζόμενης του σ3ξ στη Νέα Υόρκη. Η νίκη της ταινίας εντάσσεται σε μια μακρά παράδοση βραβεύσεων ανεξάρτητων παραγωγών, ακολουθώντας τα βήματα του “Moonlight” (2017) και του “Nomadland” (2021), αποδεικνύοντας πως το Χόλιγουντ δείχνει ολοένα και μεγαλύτερη προτίμηση σε ταινίες που εστιάζουν σε ανθρώπινες ιστορίες πέρα από τα blockbuster.
Το “Anora” απέσπασε διθυραμβικές κριτικές ήδη από την πρεμιέρα του στα φεστιβάλ, με την αφήγησή του να προσεγγίζει το θέμα με βαθιά κοινωνική ευαισθησία. Ο Σον Μπέικερ, γνωστός για τον ρεαλιστικό τρόπο κινηματογράφησης και τις ιστορίες που εστιάζουν σε περιθωριοποιημένους χαρακτήρες, απέδειξε για άλλη μια φορά την αφηγηματική του δεινότητα. Παρόλο που το μεγάλο φαβορί της κατηγορίας αποτελούσε το “the brutalist”, το “Anora” είναι μία ταινία που τσέκαρε τα “κουτάκια” της ακαδημίας και που σίγουρα αξίζει μία θέση στις ταινίες της χρονιάς.
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Μάικι Μάντισον για το “Anora”
Η νεαρή ηθοποιός Μάικι Μάντισον κατάφερε να εντυπωσιάσει με την ερμηνεία της στον πρωταγωνιστικό ρόλο του “Anora”, αφήνοντας πίσω της ισχυρές υποψηφιότητες όπως η Ντέμι Μουρ για το “The Substance”. Η νίκη της έρχεται σε μια χρονιά όπου οι γυναίκες ηθοποιοί έδειξαν εντυπωσιακή ποικιλομορφία στους ρόλους τους, θυμίζοντας ερμηνείες-ορόσημα όπως εκείνη της Σαρλίζ Θερόν στο “Monster” (2003) ή της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στο “Three Billboards Outside Ebbing, Missouri” (2018).
Η ικανότητα και η μελέτη της Μάντισον πάνω στον ρόλο, της επέτρεψαν να μεταμορφωθεί από το γλυκό κορίτσι του L.A, στη φλογερή και ατίθαση σεξεργάτρια από το Brooklyn. Δίνοντας έτσι ένα masterclass υποκριτικής δεινότητας άξιο του αγαλματιδίου. Η αντίδραση του κοινού στην απονομή της ήταν συγκινητική, με την ηθοποιό να δακρύζει στην ομιλία της, αφιερώνοντας το βραβείο στις γυναίκες που αγωνίζονται καθημερινά για μια καλύτερη ζωή.
Α’ Ανδρικός Ρόλος: Έιντριεν Μπρόντι για το “The Brutalist”
Ο Έιντριεν Μπρόντι, που κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ το 2003 για το “The Pianist”, απέδειξε ξανά την υποκριτική του δεινότητα με την ερμηνεία του στο “The Brutalist”, ένα δράμα για την αρχιτεκτονική και τη μετανάστευση. Η ερμηνεία του συγκρίθηκε με τις πιο ώριμες δουλειές ηθοποιών όπως ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις και ο Άντονι Χόπκινς, αναδεικνύοντας την ικανότητά του να ενσαρκώνει πολύπλοκους χαρακτήρες.
Και ενώ σαν ηθοποιός φαίνεται να είναι πολύ ταλαντούχος, σαν ρήτορας δεν παίρνει και το πρώτο βραβείο, καθώς ο λόγος του απέπνεε μία εσάνς υπεροψίας. Πετώντας την τσίχλα του καθώς ανέβαινε στη σκηνή στη σύντροφό του και κάνοντας παρατήρηση στο συνεργείο να χαμηλώσει τη μουσική για να ολοκληρώσει τον λόγο του αναφέροντας «Το έχω ξανακάνει αυτό. Σας ευχαριστώ. Δεν είναι το πρώτο μου ροντέο, αλλά θα είμαι σύντομος».
Β’ Γυναικείος Ρόλος: Ζόι Σαλντάνα για το “Emilia Pérez”
Η Ζόι Σαλντάνα, γνωστή για τις εμφανίσεις της σε blockbusters όπως το “Avatar” και οι “Guardians of the Galaxy”, έκανε στροφή σε πιο απαιτητικούς ρόλους, κερδίζοντας το πρώτο της Όσκαρ. Η ερμηνεία της στο “Emilia Pérez” χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο πολυδιάστατες της καριέρας της, φέρνοντας στο νου την έκπληξη του 2000, όταν η Χίλαρι Σουάνκ κέρδισε για το “Boys Don’t Cry”.
Πολλοί θεωρούν πως η Ariana Grande αδικήθηκε σε αυτή την κατηγορία καθώς η ερμηνεία της ως Glinda έκανε μεγάλη αίσθηση στο κοινό. Και καθώς και οι δύο υποψηφιότητες αφορούν μιούζικαλ, πολλοί συνέκριναν τις δύο ερμηνείες, θεωρώντας πως η Grande με τα φωνητικά της ήταν δυνατότερη από τη Σαλντάνα.
Β’ Ανδρικός Ρόλος: Κίραν Κάλκιν για το “A Real Pain”
Ο Κίραν Κάλκιν, γνωστός από τη σειρά “Succession”, κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ για την ταινία “A Real Pain”, εντάσσοντας τον εαυτό του στη λίστα ηθοποιών που ξεκίνησαν από την τηλεόραση και κατέκτησαν τον κινηματογράφο, όπως ο Μάθιου ΜακΚόναχι και η Ολίβια Κόλμαν. Δουλεύοντας από παιδί στη βιομηχανία, μαζί με τον αδερφό του Μακόλεϊ Κάλκιν, μπορεί μα πει κανείς ότι η αναγνώριση ήρθε οργανικά και του αξίζει.
Ο ίδιος έκανε τη φετινή σεζόν των βραβείων απολαυστική με τους νικητήριους λόγους του, που αποτελούσαν ένα μείγμα χιούμορ και εξωτερικευμένων σκέψεων. Δίνοντας έτσι μία πιο ανάλαφρη και διασκεδαστική χροιά. Ο λόγος του χθες, επικεντρώθηκε στη γυναίκα του και στο πως θέλει να κάνουν άλλα δύο παιδιά και ειλικρινά, ήταν ίσως από τους πιο διασκεδαστικούς και προσγειωμένους λόγους που ακούσαμε φέτος στα όσκαρ.
Καλύτερη Διεθνής Ταινία: “I’m Still Here” (Βραζιλία)
Η Βραζιλία θριάμβευσε στην κατηγορία της Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, κερδίζοντας για πρώτη φορά από την εποχή του “Central do Brasil” (1998). Η ταινία επαινέθηκε για την ευαισθησία της, συνεχίζοντας την παράδοση των κοινωνικά φορτισμένων έργων από τη Λατινική Αμερική.
Η θεματική της ταινίας, δεν αποτελεί τυχαία επιλογή, καθώς έχει μία καθαρά πολιτική χροιά, κάτι που έχουμε δει πως αρέσει πολύ στην ακαδημία όταν αφορά την κατηγορία της διεθνής ταινίας.
Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: “Flow”
Το “Flow” κατάφερε να επικρατήσει, εντυπωσιάζοντας με την πρωτοποριακή του αισθητική. Με έμφαση στον πειραματισμό και το συναίσθημα, θυμίζει τις νίκες του “Spirited Away” (2003) και του “Inside Out” (2016). Μία ταινία που ειλικρινά αξίζει κάποιος να τη δει, είτε παρέα με τα παιδιά του είτε και μόνος του.
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ: “No Other Land”
Το “No Other Land”, μια συμπαραγωγή Ισραηλινών και Παλαιστινίων δημιουργών, κατέκτησε το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, σηματοδοτώντας μια ιστορική στιγμή για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η ταινία καταγράφει τις επιπτώσεις της ισραηλινής κατοχής στη Δυτική Όχθη, μέσα από την προσωπική μαρτυρία τεσσάρων δημιουργών που βίωσαν την πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Η βράβευση του ντοκιμαντέρ προκάλεσε συγκίνηση, με τους δημιουργούς να αφιερώνουν τη νίκη τους σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται για ειρήνη και δικαιοσύνη. Με την ισχυρή πολιτική και συναισθηματική του φόρτιση, το “No Other Land” αναδείχθηκε ως ένα από τα πιο επιδραστικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών.
Η τελετή των Όσκαρ 2025 ξεχώρισε για τη διαφορετικότητά της και τη σημαντική εκπροσώπηση νέων ταλέντων. Το “Anora” έγραψε ιστορία, ο Σον Μπέικερ εδραιώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της γενιάς του. Ο Κόναν Ο’Μπράιεν έφερε έναν αέρα ανανέωσης στην παρουσίαση, θυμίζοντας τις καλύτερες στιγμές παρουσιαστών όπως ο Μπίλι Κρίσταλ και ο Τζόνι Κάρσον. Η τελετή ολοκληρώθηκε με την απονομή τιμητικών βραβείων σε προσωπικότητες όπως οι Τζούλιετ Τέιλορ, Κουίνσι Τζόουνς, Ρίτσαρντ Κέρτις, Μπάρμπαρα Μπρόκολι και Μάικλ Γ. Γουίλσον, αναγνωρίζοντας τη διαχρονική προσφορά τους στον κινηματογράφο.
Συντάκτης: Έφη Ζ.
