Ελεύθερος δε σημαίνει συνεχώς διαθέσιμος

«Ελεύθερος κι ωραίος», η πιο κλισέ φράση που ακούς για την ελευθερία. Κάποιος, κάπου, κάποτε θα βρεθεί μόνος του. Δε θα αποζητά τη συντροφικότητα, δε θα κλαίει ούτε θα οδύρεται που το ταίρι του θα βρίσκεται στην αγκαλιά κάποιου άλλου, θα είναι ελεύθερος και θα το απολαμβάνει, δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν άλλον πέρα απ’ τον εαυτό του.

Σε μια παρέα όμως, που η δέσμευση είναι κλοιός και σφίγγει, ο αδέσμευτος είναι το μαύρο πρόβατο. Τα Σαββατοκύριακα του είναι απλές καθημερινές, οι οποίες δεν έχουν μπει σε πρόγραμμα απ’ τη Δευτέρα, οι γιορτές κι οι αργίες είναι απλώς, καλές ευκαιρίες για καφέ και χαλάρωση και στις κενές ώρες της ημέρας περισσότερες από μια επαφές στο κινητό καλούνται για κάποια έξοδο.

Το μαύρο, λοιπόν, αυτό πρόβατο, αν κι έχει επιλέξει μια πιο ξέγνοιαστη και χωρίς δεσμεύσεις ζωή, νοείται στο μυαλό των δεσμευμένων ή μη φίλων του, ως διαθέσιμο. Στο δικό τους μυαλό, ξεπερνώντας τα λογικά όρια, παραμένει ανοιχτός 24 ώρες το 24ωρο, σε μόνιμη βάση, δίχως ξεκούραση ή ανάγκη για απομόνωση.

Είναι μονάδα και σαν μονάδα, δεν μπορεί να σταθεί εύκολα στο σύνολο, πρέπει να ανήκει κάπου κι αν αυτό δεν υπάρχει, τότε πρέπει να δοθεί και να ανήκει στον κόσμο. Σαν ακόμη μια σπουδαία ανακάλυψη, υπάρχει για το καλό της ανθρωπότητας για να προσφέρει και γι’ αυτό ζητείται η βοήθειά του μόνο όταν καμία άλλη λύση δε δίνεται.

Κάποιοι ίσως από λύπηση, κάποιοι άλλοι από μεγαλοψυχία, τον παίρνουν τηλέφωνο, τον προσκαλούν σε συναντήσεις κι εκδηλώσεις, τον φωνάζουν στην παρέα τους. Αυτό βέβαια, κατά ένα περίεργο τρόπο, συμβαίνει πάντα τελευταία στιγμή, λίγο πριν εκμαιεύσει ο χρόνος.

Προφανώς θεωρούν, πως η ζωή του δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού δεν έχει να αναφερθεί ή να λογοδοτήσει κάπου και νευριάζουν ή θυμώνουν, αν αυτός τολμήσει να αρνηθεί την πρότασή τους, γιατί πιστεύουν ότι « δεν έχει άλλωστε και τίποτα καλύτερο να κάνει».

Είναι μόνος του, χωρίς σύντροφο, άρα έχει ή θα έπρεπε να έχει, όλη τη διάθεση για να συνοδεύσει, να ακολουθήσει, να συμβουλεύσει και να τρέξει, όπου του ζητηθεί, οποιαδήποτε στιγμή. Σίγουρα όμως, τα πράγματα δε λειτουργούν πάντα με αυτόν τον τρόπο.

Είμαι ελεύθερος σημαίνει έχω τη δυνατότητα να επιλέξω τη ζωή που θα κάνω, το πού θα βγω και με ποιους, πού θα διασκεδάσω, τι θα φορέσω, τι θα φάω. Εξάλλου, είτε έχεις επιλέξει τη μοναχικότητα είτε όχι, βιώνεις μια κατάσταση ανεξαρτησίας κι αυτό σημαίνει πως λογοδοτείς μόνο στον εαυτό σου.

Δε θέλεις δεσμοφύλακες ούτε υποδείξεις. Βρίσκεσαι χωρίς σχέση συνειδητά, επιλέγεις να μην αγωνιστείς, να μην κατέβεις στο γήπεδο άρα δε θέλεις να λάβεις τη θέση αναπληρωματικού σε κανένα άλλο παιχνίδι, φιλικό ή μη.

ΥΓ. Άδικο κι υποτιμητικό να πιστεύουμε πως, επειδή ένας άνθρωπος είναι μόνος του δεν έχει και προσωπική ζωή. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα κοιτάξουμε τον πάγκο ας μη βιαστούμε να γυρέψουμε αναπληρωματικούς για να παίξουν στο παιχνίδι μας.