Να δίνεσαι στους ανθρώπους

Σου έχουν μάθει να διατηρείς σαν πολύτιμα μυστικά όσα νιώθεις, όσα βράζουν κι όσα αχνοκαίνε μέσα σου. Προδοσίες, πόνος, ανεκπλήρωτοι έρωτες, ασυμπλήρωτα συναισθήματα, όλα μαζί ή μεμονωμένα, μεταξύ τους όμως καθ’ όλα επαρκή για να συνθέσουν ένα παζλ επιφύλαξης.

Σου έχουν μάθει ή σε έχεις μάθει να διστάζεις, να πατάς με τεράστια ομολογουμένως ευκολία φρένο, σε όσα αισθάνεσαι, σε όσα είναι η μικρή αφορμή για να δώσεις τα μεγάλα που πλάθεις στο μυαλό σου. Κατ΄ακρίβεια, έχεις επιβάλει στον εαυτό σου την ιδέα ότι η εξωτερίκευση του ενθουσιασμού σου ειδικά στις αρχές μιας κατάστασης είναι καταδικασμένη στη δυστυχία σου.

Να κερδίσει ο άλλος την οικειότητά σου, σκέφτεσαι, να κερδίσει την εξωτερίκευση των αδυναμιών σου, των χαζών κολλημάτων σου. Κι έχεις δίκαιο. Κανένα βιβλίο με προβλεπόμενο τέλος δεν ολοκληρώθηκε με το ενδιαφέρον αμείωτο. Με μια διαφορά. Όταν πρόκειται για την αλήθεια σου, τη δική σου πολύτιμη, αυτάρκη κι ανεκτίμητη αλήθεια, όλα τ’ άλλα ακολουθούν. Σκέψεις, διλήμματα, δισταγμοί, φοβίες, όλα οφείλουν να υποκλίνονται άμεσα στο μεγαλείο της αλήθειας σου.

Κατάφερες να ξεδιπλώσεις ξανά κάθε συναισθηματική πτυχή που έκρυψε καλά η απογοήτευσή σου. Νιώθεις και πάλι κόντρα στην απλόχερη αναισθησία που προστάζουν μανιωδώς οι καταστάσεις γύρω σου. Τα πόδια σου πατάνε πιο γερά από ποτέ κι εσύ επιμένεις ακόμη να συγκρατείς την αλήθεια σου; Το τι είσαι σε τιμά. Έχεις γίνει ό,τι έχεις γίνει μέσα από τα εμπόδια και τα απρόβλεπτα δάκρυά σου.

Σαν μέγιστη οφειλή λοιπόν στον αγώνα που συνεχίζεις να δίνεις με τα τερατάκια του μυαλού και της καθημερινότητάς σου, να δίνεσαι. Να δίνεσαι χωρίς σκέψεις, χωρίς ανασταλτικές διαδικασίες που σε απομακρύνουν από την αλήθεια σου, από αυτό που όντως είσαι. Και μεταξύ μας, με τόσα βουνά που ανέβηκες, θεωρείς ότι δεν έχεις ωριμάσει, ότι δεν έχεις εξοπλιστεί στοιχειωδώς με τα εφόδια εκείνα που θα σε σταματήσουν όταν καλεί η ανάγκη της αυτοπροστασίας σου;

Αυτός που σου αξίζει μάτια μου, θα μετατρέψει τον ενθουσιασμό σου σε αέρα για να αναπνεύσει. Θα γοητεύεται εκ νέου σε κάθε ίχνος γέλιου σου, θα αναστατώνεται σε κάθε διαφορετικό βλέμμα σου, σε κάθε τσαλακωμένη πτυχή σου. Ο αυθορμητισμός σου κι ο ενθουσιασμός σου δεν κινδυνεύουν πάντα. Είναι και κάτι καταφύγια που περιμένουν την αλήθεια σου να ξεδιπλωθεί για να την κρατήσουν δεμένη κοντά τους. Είναι κι οι άνθρωποι που ο ενθουσιασμός σου, οι χαζές, οι απρόβλεπτες αλλά ανθρώπινες αδυναμίες σου φαντάζουν αφορμές ικανές για να σε γνωρίσουν καλύτερα, αφορμές για να λυθούν κι οι ίδιοι από τον οποιονδήποτε κλοιό της σιωπής ή του δισταγμού τους.

Να είσαι πάντα εσύ. Το πολύτιμο κι ανεκτίμητο διαμάντι σου, δεν είναι άλλο από τον εαυτό σου, ό,τι κι αν εμπεριέχεται σ’αυτό. Αδυναμίες, ενθουσιασμοί, γκρίνιες, υπερβολές. Όλα χωράνε και επιζητούνται κιόλας από τον άνθρωπο που αξίζει να ονομάζεται ο άνθρωπός σου κι εσύ γνωρίζεις καλά πως δε συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο. Κι αν τρομάξει κι αν πνιγεί κι αν θέσει τον ενθουσιασμό σου ως την αιτία, να έχεις ήδη φύγει πριν ολοκληρωθεί αυτός ο παροξυσμός ανασφαλειών κι αβεβαιότητας.

Να σε δίνεις και να έχεις πάντα κατά νου, όσα αποδείχθηκαν για καιρό η σανίδα σωτηρίας σου. Να σε δίνεις γιατί κάπου το μεγαλείο σου το αναζητούν. Να ενθουσιάζεσαι, να χαρίζεσαι, να χαρίζεις αλήθεια για να δικαιούσαι μερίδιο στην ευτυχία και στον ουρανό που ονειρεύεσαι!