Ενός λεπτού σιγή για όσους επέλεξαν το βόλεμα απ' τον έρωτα

Σήμερα γράφω και πενθώ για όλους τους έρωτες που χάθηκαν, εξαιτίας κάποιων που προτίμησαν το βόλεμα αντί το αίσθημα. Κι όταν τελειώσω το άρθρο αυτό θα σηκωθώ απ’ τον καναπέ μου και θα τηρήσω ενός λεπτού σιγή για το δικό μας έρωτα που σκότωσες από φόβο κι ανασφάλεια, όπως και για άλλους χιλιάδες που χάθηκαν για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Πολλές φορές οι άνθρωποι στέκονται μπροστά στον έρωτα δειλοί και φοβισμένοι. Ζυγίζουν όσα έχουν να κερδίσουν απ’ τον άνθρωπο που ερωτεύτηκαν γιατί τους νικάει το ένστικτο της επιβίωσης και της καλοπέρασης. Κανείς δε θέλει να παλεύει για τη ζωή του όταν δε χρειάζεται να το κάνει. Αν τους δώσεις τον απόλυτο έρωτα γυμνό και το απόλυτο κενό ντυμένο με μεταξωτούς μανδύες και χρυσά κοσμήματα, θα διαλέξουν το δεύτερο.

Ποιος χρειάζεται τον έρωτα; Ποιοι ασχολούνται με τέτοιες μαλακίες όταν η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας; Μα η ζωή πρέπει να είναι αγώνας, αλλιώς δεν έχει νόημα. Στη ζωή πρέπει να διαλέγεις τον έρωτα αλλιώς δε θα είσαι ποτέ ευτυχισμένος. Έστω κι αν βολεύτηκες στο σπιτάκι σου, με το αυτοκινητάκι σου και με όλα αυτά τα πράγματα που στην τελική δεν είναι δικά σου και δεν τα κέρδισες μόνος σου, αλλά σου τα πρόσφερε κάποιος ή κάποια για να σε κρατήσει μαζί του και να καλύψει με κάποιον τρόπο τα δικό του κενά.

Πόσοι έρωτες χάθηκαν στο βωμό των χρημάτων; Κυριότερος λόγος που τα ζευγάρια χωρίζουν είναι ο οικονομικός. Κυριότερος λόγος που οι γάμοι αντέχουν είναι ο οικονομικός. Κυριότερος λόγος που οι γάμοι είναι ψεύτικοι είναι γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να μείνουν βολεμένοι μέσα σ’ αυτόν παρά να ρισκάρουν να χάσουν τις ανέσεις τους κι όλα αυτά που τους προσθέτουν στάτους, έξω απ’ αυτόν. Βαριούνται να πάρουν τα πράγματα απ’ την αρχή, βαριούνται να παλέψουν, να δώσουν εξηγήσεις, δε θέλουν να ζήσουν με λιγότερα και θα προτιμήσουν τη διπλή ζωή ή τη μιζέρια της καθημερινότητάς τους.

Κάποιοι ξεχνάνε κιόλας πώς μυρίζει ο έρωτας. Ξεχνάνε όλα αυτά που τους ξυπνάει ένα τόσο δυνατό αίσθημα, τα κίνητρα που τους δίνει για ζωή, ξεχνάνε πώς είναι η πραγματική ευτυχία κι ανέχονται πράγματα που ξεπερνούν πολλές φορές τις αντοχές τους ή συμβιβάζονται σε σημείο που χάνουν τον εαυτό τους.

Χάνοντας ένα μεγάλο έρωτα απλά και μόνο γιατί διάλεξες αυτό που σου συμφέρει ή σε βολεύει, χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου για πάντα. Ίσως το ξαναβρείς κάποια στιγμή σε κάποιο άλλο πρόσωπο, όμως θα είσαι έτοιμος τη δεύτερη φορά ν’ αφήσεις τα πάντα για χάρη του ή θα τον αφήσεις και πάλι να σε προσπεράσει, με μεγάλο πόνο στην καρδιά σου;

Το να ερωτευτείς και να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, αλλά και με τους ανθρώπους γύρω σου δε σε κάνει ούτε κακό ούτε αφελή. Αντίθετα, σε κάνει θαρραλέο κι αληθινό. Είναι ο δύσκολος δρόμος προς την ευτυχία, είναι η αναζήτηση του ίδιου σου του εαυτού που, κάπου στην πορεία έχασες και ξαναβρήκες στο πρόσωπο κάποιου άλλου. Λίγοι έχουν τη δύναμη να τον ακολουθήσουν.

Πολλές φορές ο έρωτας έρχεται με λίγες αποσκευές και με σχεδόν καθόλου προοπτική, όμως είναι γεμάτος συναισθήματα κι έντονες στιγμές. Είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι που αξίζει κανείς να κάνει έστω και μία φορά, άσχετα με το πού θα οδηγήσει στο τέλος. Κανένα τέλος δεν τελειώνει τη ζωή μας, εκτός απ’ το θάνατο. Σημασία έχει να νιώθουμε πλήρεις μέσα μας στο τέλος της διαδρομής.

Μην απογοητεύσεις τον έρωτα που σου χτυπάει με γυμνά πόδια την πόρτα για να μπορείς να φορείς τα χρυσά σου παπούτσια. Απογοητεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό κι η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην τη ζούμε αληθινά.