Tα «όχι» είναι που θυμάσαι στον έρωτα κι όχι τα «ναι»

Δεκτική η λέξη «ναι», συγκαταβατική, σου βγάζει μια θετικότητα  κυρίως, όταν την ακούς, εκφράζοντας αποδοχή.  Σ’ αντίθεση με τη  λέξη «όχι» που παραπέμπει στην άρνηση και μπορεί να δηλώσει αντίρρηση. Μικρή, έντονη, ξεκάθαρη, με κύρος και βαρύτητα.

Σε μια ερμηνεία της σημασίας και των δυο λέξεων πρέπει να κοιτάξεις και την ερώτηση στην οποία απαντάνε στην εκάστοτε περίπτωση, φυσικά.

Όμως το «ναι», όπως και να έχει περνάει πιο εύκολα από το «όχι» τ’ οποίο είναι ώρες-ώρες λες και σου τρυπάει τ’ αυτιά. Στέκεται εμπόδιο μπροστά σου και σου δυσκολεύει τα πράγματα. Υψώνεται σαν τοίχος και σου κόβει το δρόμο.

Κι είναι το «όχι» η λέξη που θα σου χτυπήσει κάπως, αυτή που θα συγκρατήσεις και θα σ’ επηρεάσει πιο πολύ συνήθως από το «ναι». Ικανή να σου προκαλέσει χείμαρρο συναισθημάτων, αποριών, αλλά κι αντιδράσεων στο άκουσμά της.

Ένα «όχι» στάθηκε αιτία να ξεκινήσουν πόλεμοι και να γραφτεί ιστορία κι ένα «όχι» βρίσκεται βαθιά κρυμμένο στον καθένα και τον ταλανίζει.

Το «όχι» της μάνας σου να πας σ’ εκείνη τη συναυλία που τόσο λαχταρούσες γιατί έγραφες διαγώνισμα την επόμενη μέρα στο σχολείο είναι που έχεις και της θυμίζεις ακόμα με παράπονο και μαράζι. Τ΄ άλλο τ’ όχι της απαγόρευσης που άκουσες από τον γιατρό όταν ήσουν άρρωστος και δεν σου έκατσε καθόλου καλά. Αυτό που όμως δεν μπόρεσες να ξεγράψεις από τη μνήμη σου και το σκέφτεσαι πολλές φορές ακόμη είναι εκείνο από τον πρώτο σου έρωτα.

Όλα τα όχι είναι άσχημα και βαριά, αλλά αυτό είναι ακόμη περισσότερο. Αντηχεί και κάνει αντίλαλο στους διαδρόμους του μυαλού σου, έρχεται και σ’ επισκέπτεται κάτι βαρετά βράδια που κοιτάς το ταβάνι με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Εκεί ανάμεσα στις εσωτερικές σου αναζητήσεις και τις φιλοσοφίες σου έρχεται και αυτό και χώνεται. Ακάλεστο μα βαρύγδουπα αισθητό.

Διότι τα «όχι» στον έρωτα είναι εκείνα που πονάνε και μένουν και σε βασανίζουν. Τα «ναι» συσχετίζονται περισσότερο με ωραίες αναμνήσεις και στιγμές που μπορεί ν’ αναπολήσεις ενίοτε, αλλά θα μείνουν ήρεμα μέσα σου.  Συμφιλιωμένα με το είναι σου, δεν είναι αυτά που θα μετατραπούν σε στοιχειά.

Πόσα «όχι», σκέψου, σε κυνηγάνε, πόσα σε πλήγωσαν και πόσα άλλα σε στιγμάτισαν; Πόσα εν τέλει μετατράπηκαν σε κολλήματα εγκεφαλικά κι απωθημένα; Αυτά είναι που διαμόρφωσαν την κρίση σου στην πορεία, αυτά σε σκληραγώγησαν και μάλλον σ’ άλλαξαν σταδιακά σ’ αυτό που είσαι τώρα. Είχαν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο πάνω σου και σου κόστισαν. Χρόνο, διάθεση, συναισθήματα. Αναλώθηκες ψυχικά μα μπορείς ν’ αναγνωρίσεις τώρα πια ότι σε βοήθησαν να συγκροτηθείς και να ενώσεις τα κομμάτια σου ακόμη πιο σταθερά τελικά.

Τα «όχι» μένουν πίσω όταν οι έρωτες φεύγουν και σε ταλαιπωρούν. Αυτά χωρίς αμφιβολία είναι που θα θυμάσαι κι όχι τα «ναι». Η ζυγαριά θα επιβεβαιώσει με τη σειρά της το ίδιο και στην πράξη όταν οι δυο λέξεις θα βρεθούν πάνω.

Μια τόση δα λεξούλα, με τόσο μεγάλη δύναμη ωστόσο, συλλογίζομαι. Θέλει θάρρος κι ευθύτητα για να την ξεστομίσεις καμιά φορά και δύναμη προκειμένου να την αφουγκραστείς ουσιαστικά.