Λάτρεις του χειμώνα

Ο καιρός άλλαξε, πιάσανε τα κρύα κι οι βροχές, κοντεύει να βγει κι ο Νοέμβρης και μερικοί από εμάς είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Κι ο λόγος δεν είναι ότι πλησιάζουν οι γιορτές και τα μελομακάρονα, αλλά το ότι είμαστε εθισμένοι με τον χειμώνα. Και πώς να μην εθιστεί κανείς με αυτήν την υπέροχη εποχή και όλα όσα σχετίζονται με αυτήν.

Ας ξεκινήσουμε όμως απ’ τα βασικά. Ο κυριότερος λόγος που είναι τόσο εθιστικός ο χειμώνας είναι ότι έχει κρύο. Κρύο αρκετό ώστε να κουκουλώνεσαι με τρεις κουβέρτες και να παίρνεις αγκαλιά και το καλοριφέρ. Κρύο αρκετό ώστε να φοράς σκουφιά, γάντια, κασκόλ, πλεχτά της γιαγιάς το ένα πάνω στο άλλο λες και ταξιδεύεις χωρίς αποσκευές. Σε αντίθεση φυσικά με το καλοκαίρι που απ’ την πολλή την ζέστη θέλεις να βγάλεις και το πετσί σου αν μπορείς. Φυσικά αυτό δεν μπορείς να το κάνεις οπότε κάθεσαι αναγκαστικά και ιδρώνεις ασταμάτητα όλο το εικοσιτετράωρο. Αποφεύγεις παράλληλα την πολυκοσμία καθώς η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και ταυτόχρονα αποφεύγεις και κάθε είδους κοινωνική επαφή γιατί φυσικά όλα τα ‘χαμε το καλοκαίρι, να μας αγγίζουν έλειπε!

Ο χειμώνας όμως δεν υπερτερεί του καλοκαιριού μόνο λόγω ζέστης. Βασικός παράγοντας είναι και το φαγητό. Βασικότατος θα έλεγα. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι το καλοκαίρι λίγο παραπάνω να φας αμέσως φαίνεται, κι ειδικότερα τις γυναίκες μας πιάνει μια ανασφάλεια, νιώθουμε άσχημα με το σώμα μας, ντρεπόμαστε στην παραλία και πέφτει η ψυχολογία μας, χωρίς να υπάρχει καν πραγματικός λόγος τις περισσότερες φορές.

Ο χειμώνας στην αντίπερα όχθη είναι πιο σωστός απέναντί μας. Μπορείς να φας όσο θέλεις κι αντέχεις χωρίς να σε πολυνοιάζει, γιατί ακόμη και να πάρεις ένα-δύο κιλά δε θα το καταλάβει κανείς φορώντας απλά κι όμορφα κάτι φαρδύ κι άνετο, ένα φούτερ για παράδειγμα, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν βέβαια πάρεις παραπάνω ίσως να δυσκολευτείς να το κρύψεις, αλλά ο χειμώνας έχει προνοήσει και γι’ αυτό. Σου προσφέρει την πανέξυπνη -τουλάχιστον!- δικαιολογία πως χρειάζεσαι το λίπος για να διατηρείσαι ζεστός. Κάτι παρόμοιο λες κι όταν θέλεις να δικαιολογηθείς που κοιμάσαι απ’ το πρωί ως το βράδυ με την πρώτη ευκαιρία σαν τις αρκούδες που πέφτουν σε χειμερία νάρκη.

Πέρα απ’ την πλάκα όμως, ο μόνος λόγος που μας αρέσει το καλοκαίρι είναι η παραλία. Δροσιζόμαστε, γελάμε, διασκεδάζουμε, φλερτάρουμε κι απολαμβάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Το ίδιο ευχάριστα όμως ή μάλλον πολύ πιο ευχάριστα περνούν οι μέρες του χειμώνα παρ’ όλο που δεν έχουμε τον ίδιο ελεύθερο χρόνο που έχουμε το καλοκαίρι.

Είναι αγαπησιάρικη εποχή ο χειμώνας, χουχουλιάρικη και ξεχωριστή. Κάθεσαι δίπλα στο τζάκι κι ηρεμείς καθώς βλέπεις τη φωτιά να τρεμοπαίζει. Άλλες μέρες βρέχει και μελαγχολείς, αλλά λατρεύεις παράλληλα τον ήχο της βροχής και των αστραπών, άλλες πάλι χιονίζει και γίνεσαι ξανά παιδί με κάθε δυνατό τρόπο. Σου προσφέρει με άλλα λόγια αλλού είδους ευχαρίστηση ο χειμώνας, από δημιουργικές ώρες κι αθλητικές δραστηριότητες για τους λάτρεις του είδους μέχρι ρομαντικές βραδιές με κρασιά και ταινίες κάτω απ’ τα σκεπάσματα.

Το κρύο μάλιστα φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους, τους αναγκάζει να μιλούν και να φανερώνουν τις προσωπικότητές τους χωρίς να μένουν τόσο έντονα στην εξωτερική εμφάνιση κάποιου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ερωτεύονται πιο αληθινά και μακροπρόθεσμα οι άνθρωποι ή να δένουν ακόμη περισσότερο τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις τους. Και δεν είναι μόνο ο έρωτας. Το χειμώνα δίνεις περισσότερη σημασία στα αγαπημένα σου πρόσωπα όποια κι αν είναι αυτά, θυμάσαι όσα έχεις ζήσει μαζί τους, γελάς και δακρύζεις γι’ αυτούς που λείπουν. Εκτιμάς έτσι ακόμη περισσότερο όσους έχεις κοντά σου και φτιάχνεις πιο ισχυρές αναμνήσεις μαζί τους.

Κάπως έτσι βλέπουμε τον χειμώνα όσοι είμαστε εθισμένοι με αυτόν. Κι αν αφεθείτε κι εσείς οι λάτρεις του καλοκαιριού στη μαγεία του, ίσως να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας! Αν πάλι όχι, τι είχατε τι χάσατε.

Υ.Γ. Ο χειμώνας σ’ αγαπάει και δε σε βασανίζει με εποχιακές αλλεργίες.