Οι δημιουργικοί άνθρωποι λειτουργούν καλύτερα σε χάος

Εν αρχή ην το χάος λέει ο Ησίοδος κάπου στη Θεογονία και το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι το δωμάτιό μου. Χάος αληθινό. Στοίβες τα ρούχα σε καρέκλες, βιβλία πεταμένα στο πάτωμα, cd στοιβαγμένα άτσαλα στο γραφείο και πολύ χαρτούρα. Μοιάζει με πολύχρωμο καμβά, αλλά είναι το καταφύγιό μου, ας φωνάζει η μαμά πως δεν τα βγάζει πέρα με την τεμπελιά μου και προσπαθεί κάθε τόσο να το τακτοποιεί, όσο κι αν της λέω ότι όλα με βολεύουν καλύτερα πεταμένα γύρω-γύρω.

Σου λέει κάτι αυτή η εικόνα; Αν ναι είμαι εδώ για να δικαιώσω τον αγώνα σου για το χαμό. Για το δικό σου αχούρι που τόσο αγαπάς κι υπερασπίζεσαι.

Αρχικά, σκέψου πόση καλή μνήμη κι αυτοσυγκέντρωση χρειάζεται για να θυμάσαι πού έχεις αφήσει το καθετί. Εκεί που κάποιος άλλος ίσως χρειάζονταν ώρες για να βρει το κόκκινο μπλουζάκι που φορούσε στο πάρτι του Σαββάτου, εσύ ξέρεις πως είναι στην πρώτη καρέκλα, ανάμεσα στο τζιν και το λευκό πουκάμισο που μόλις τσαλάκωσες και πέταξες πάνω στο κρεβάτι.

Ψάχνεις το αγαπημένο σου βιβλίο; Σκύβεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου και να το! Τόσο απλά κι εύκολα. Πού να ήξεραν όσοι απορούν με τη χαρτούρα σου, πόσες εφαρμογές έχει. Τα έχεις όλα τόσο οργανωμένα και τόσο ανοργάνωτα συγχρόνως που είναι αξιοπερίεργο. Σαν να υπάρχει κάποιο είδος κοσμικής αρμονίας κι υπάρχει λόγος που όλα βρίσκονται στη συγκεκριμένη θέση.

Δεν είμαστε βρομιάρηδες, ας το ξεκαθαρίσουμε. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ποτέ δε θα αφήσω να περάσουν μέρες παρατώντας τρόφιμα στο χώρο μου. Σιχαίνομαι τις τρίχες και τη σκόνη πάνω στα πράγματά μου και τα ψίχουλα στο πάτωμα. Η ακαταστασία δεν έχει να κάνει με τη βρομιά. Η ακαταστασία έχει να κάνει με την οργάνωση, είναι επιλογή, δεν είναι καν δείγμα οκνηρίας. Είναι ωραίο να αράζεις στο χώρο σου και να ξέρεις πού είναι το καθετί. Πόσο αποστειρωμένα φαντάζουν τα δωμάτια με τις τακτοποιημένες βιβλιοθήκες, που μόνο σε αλφαβητική σειρά δεν έχουν βάλει τα βιβλία κι οι ντουλάπες που τα ρούχα έχουν μπει ανά χρώμα κι ύφασμα.

Το χάος είναι μορφή δημιουργικότητας. Θέλει φαντασία για να δημιουργήσεις τη μάχη του Βατερλώ σε λίγα μόλις τετραγωνικά και παρ’ όλα αυτά να ξέρεις πού είναι το καθετί και να νιώθεις άνετα συνάμα μέσα σ’ όλο αυτό. Απαιτεί παρατηρητικότητα κι αετίσιο μάτι για να βρεις ό,τι ψάχνεις. Πολλές φορές μάλιστα σου δίνει κι έμπνευση, σαν άλλη Κική Δημουλά που έγραψε ποίημα για τη σκόνη, εσύ γράφεις άρθρο για την ακαταστασία διεκδικώντας το αναφαίρετο δικαίωμα του να τα έχεις όλα όπως γουστάρεις.

Η ακαταστασία στο χώρο σου, αντικατοπτρίζει λίγο-πολύ και τον τρόπο ζωής σου. Χάος στο δωμάτιο, χάος και στην καθημερινότητα. Δείχνει άτομο ενεργητικό και θορυβώδες που κάνει αίσθηση όπου κι αν πάει. Δείχνει ένα άτομο ασυμβίβαστο, πιο ελεύθερο πνευματικά που τολμά να συνδυάζει και δεν αναλώνεται στο να βάζει σε σειρά τα μπιμπελό που έχει το ράφι του γιατί πολύ απλά έχει σημαντικότερα πράγματα να κάνει.

Το να λειτουργείς και να συνυπάρχεις μέσα σε ένα χώρο μακριά απ’ τον ψυχαναγκασμό του συγυρίσματος κάτι δείχνει. Μπορεί να δείχνει αντίδραση στο κατεστημένο του καθαρού σπιτιού. Πιθανώς να δείχνει το πόσο ακομπλεξάριστος είσαι με το χώρο σου ή μπορεί να έχει σκοπό να υπερτονίσει την καλλιτεχνική σου φύση. Ό,τι κι αν είναι εξάπτει την περιέργεια του τι μπορεί να κρύβεις στα ντουλάπια σου ή τι κρύβεται κάτω απ’ το πάπλωμά σου.

Τύποι σαν κι εμάς κρατάνε πράγματα άχρηστα λόγω συναισθηματικής αξίας να «γεράζουν» στα ντουλάπια τους πιάνοντας χώρο και δυσκολεύονται να χωρέσουν οτιδήποτε νέο μέσα σ’ αυτά, αφού θα παραμερίσει τα άλλα. Δε μας αρέσουν οι αλλαγές στο αχούρι μας και συνήθως προτιμούμε το σκοτάδι για να λειτουργήσουμε, αφού τα παντζούρια είναι μισόκλειστα.

Μπορεί το χαϊδευτικό του δωματίου μας ή του γραφείου μας να ‘ναι στάβλος, αλλά μόνο εκεί είμαστε οι εαυτοί μας πραγματικά. Ο χώρος μας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας αφού εκεί περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Εκεί είμαστε ελεύθεροι να δημιουργήσουμε, να ονειρευτούμε και να καινοτομήσουμε. Άλλωστε η ακαταστασία προϋποθέτει φαντασία κι ο Αϊνστάιν δε φημίζονταν για τη διάθεσή του να συμμαζεύει, αντιθέτως απασχολούσε κι ακόνιζε το μυαλό του παρακολουθώντας ό,τι συνέβαινε γύρω του στο δικό του αχούρι, γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα σας γκρινιάξουν φροντίστε να είστε τουλάχιστον ετοιμόλογοι και να αραδιάσετε πολλές καινούργιες ιδέες.