Δεν είμαστε όλες τα κοριτσάκια του μπαμπά

Ρωτάς μια γυναίκα να σου μιλήσει για την πρώτη της αγάπη. Να στην περιγράψει με λέξεις και συναισθήματα, να δώσει χρώμα, μυρωδιά και μορφή σε εκείνον τον άντρα, που πρώτος έκανε την καρδιά της να χτυπήσει.

Δε χρειάζεται πολλή σκέψη για όσες είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ένα αινιγματικό μειδίαμα ή ένα ξεκάθαρο χαμόγελο διαγράφετε σ’ όλα τα πρόσωπα. Τα χείλη ενώνονται και το πρώτο γράμμα βγαίνει «Π» ή αν προτιμάς «Μπ». Τη συνέχεια τη γνωρίζεις, είναι ο πατέρας σου, ο μπαμπάς σου, ο ντάντι ο κουλ ή ο όχι και τόσο κουλ.

Η διαδρομή σας από την αρχή είχε στην αφετηρία της τη σήμανση του μονόδρομου. Σε τύλιξαν μέσα στις αποχρώσεις του ροζ, με αρκετές πινελιές του αγνού λευκού, φορώντας σου κι ένα ταμπελάκι με το τιμημένο επώνυμο της οικογένειας και σε άφησαν στην αγκαλιά του. Λογικά, υπήρξε αμηχανία εκείνη τη στιγμή της πρώτης επαφής, αλλά πού να το θυμάσαι, άλλωστε έχουν περάσει και κάμποσα χρόνια από τότε.

Σίγουρα όμως έχεις μνήμες απ’ όλα τα χρόνια συνύπαρξης που ακολούθησαν. Τα γέλια, τα κλάματα, την ένταση, την αμηχανία, το φόβο, την ντροπή, την αγάπη, την εξάρτηση… Όλα στον υπερθετικό βαθμό ή μήπως στο συγκριτικό; Συγκριτικό με τι θα μου πεις; Μα μ’ όλα, θα σου απαντήσω με τη σειρά μου. Το μέγιστο λάθος, υπερθετικού βαθμού, που βρίσκεται στο δρόμο σου και σκοντάφτεις πάνω του κάθε φορά που το συναντάς.

Θα Τον συγκρίνεις με τη μητέρα σου, με τους φίλους, τους εραστές, τους υπόλοιπους συγγενείς και συχνά με άλλους πατεράδες που γνωρίζεις. Στριμώχνεις τον εαυτό σου στο αποστειρωμένο καλούπι του μαιευτηρίου, πλένοντας σχολαστικά το μυαλό και το στόμα σου με αντισηπτικό υγρό. Ως αποτέλεσμα δεν αποκτάς ποτέ αντισώματα και διαλύεις κάθε άμυνα που προσπαθεί να χτίσει ο οργανισμός σου.

Θέτει άμυνες και προβληματισμούς αντιστεκόμενος στα κλισέ, στα παρωχημένα,  στα υπερβολικά γλυκανάλατα και ρομαντικά. Ποιος πραγματικά ορίζει ότι αυτή η σχέση πρέπει να έχει φούξια χρώμα, μυρωδιά πούδρας και γεύση γρανίτας φράουλα; Ποιος φοράει τα στέμματα στην πριγκίπισσα-κόρη, το βασιλιά-πατέρα και τους καθίζει πάνω σε πουπουλένιους θρόνους; Απολύτως κανένας, αυτή είναι η απάντηση.

Τη σχέση με Τον πατέρα τη φτιάχνει η μπέμπα, μικρή, έφηβη, δεσποινίδα και τέλος γυναίκα. Κι αυτός με τη σειρά του θα έχει τη συμπεριφορά μικρού παιδιού, έφηβου, άντρα και στη δύση ιδιότροπου υπερήλικα. Σ’ όλα αυτά τα στάδια η σχέση θα εξελιχθεί, θα μείνει σταθερή ή κάπου-κάπου θα βαλτώσει.

Μπορεί να έχει ένταση και συνειδητά να της έχετε δώσει τα χρώματα του κόκκινου και του γκρίζου. Το πρώτο για το συμβολισμό της μάχης και το δεύτερο για να σας υπενθυμίζει ότι η λύση βρίσκεται κάπου στη μέση, ούτε στο λευκό ούτε στο μαύρο.

Δε γεννήθηκαν όλα τα κορίτσια με τον καημό του στέμματος και τη ματαιοδοξία της πριγκίπισσας, ούτε όλοι οι πατεράδες φέρουν τον τίτλο του βασιλιά. Ο μπαμπάς μπορεί να επιλέξει να μείνει στη σκιά, αφού πρώτα «εκπαιδεύσει» την κόρη στο φως. Αυτό το έντονο με τη λάμψη ικανό να σε τυφλώσει. Τα δίνει όλα και τίποτα στη «μικρή», ταυτοχρόνως, μέχρι να καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Καμία σχέση δεν καταχωρείται στο υποθηκοφυλακείο, ούτε καν η εξ αίματος. Χρειάζονται πολλές ξύλινες τάβλες και σφυροκόπημα για να χτιστούν επικοινωνιακές γέφυρες. Μερικά χρωμοσώματα στο DNA δεν είναι αρκετά, ώστε να σου εξασφαλίσουν το απόλυτο ταίριασμα. Άλλωστε σε ποια σχέση επιζητάς την ολοκληρωτική ταύτιση; Αυτό θέλουμε από την τριβή μας στις διαπροσωπικές σχέσεις, ένα μονόδρομο στρωμένο με κατάφαση, αποδοχή και ροδοπέταλα; Μόνο;

Αδύνατο, αρχικά να μαζέψεις ροδοπέταλα χωρίς να πιάσεις τα τριαντάφυλλα. Θα τρυπηθείς αρκετές φορές απ’ τα αγκάθια της αμφισβήτησης, της ζήλιας και του ανταγωνισμού. Ναι, κι ο ίδιος σου ο πατέρας θα σ’ αποδοκιμάσει, αν παραλογίζεσαι ενεργώντας σαν κακομαθημένο κοριτσάκι. Ακόμη, θα σε ζηλέψει όταν πετύχεις σε πράγματα που αυτός δεν μπόρεσε. Μπορεί να σε ανταγωνιστεί προκειμένου να σου δείξει τους κανόνες του παιχνιδιού. Να σ’ αφήσει στην ήττα σου να αξιολογήσεις τις καταστάσεις δουλεύοντας την τεχνική σου για τον επόμενο αγώνα.

Στην προσπάθειά σου να γίνεις η μία και μοναδική γυναίκα ίσως γίνεις ανταγωνιστική με όλες τις υπόλοιπες κι επιθετική απέναντί του, φοβούμενη την απόρριψη. Μα κι ο ίδιος στην προσπάθειά του να διατηρήσει την ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου, πολλές φορές,  θα σε αδικήσει με τον κυνισμό του και την αυστηρή κρίση του.

Όχι, όσο και να μοιάζει φαύλος κύκλος δεν είναι στη πραγματικότητα. Το γεγονός ότι δεν είσαι το κοριτσάκι του μπαμπά δε σημαίνει ότι κάτι πήγε στραβά. Ήταν εκεί στις πρώτες σου πεταλιές φορώντας σου βοηθητικές ρόδες και στα πρώτα σπασίματα παριστάνοντας το δεκανίκι. Θα είναι εκεί να σε προσέξει σαν μωρό, μόνο όποτε το ζητήσεις, γιατί έχει επιλέξει να σου συμπεριφέρεται πρώτα απ’ όλα σαν γυναίκα.

Κι εσύ εκεί ντυμένη στα γκρι θα Τον παίρνεις, κάπου-κάπου, αγκαλιά υπενθυμίζοντάς του ότι τον λατρεύεις, όπως οι πιστοί Τον Θεό τους.