Πάνω απ' όλα η ψυχική ηρεμία

Ζούμε σε μία τρελή εποχή, σε μία ακόμη πιο τρελή χώρα. Ο συνδυασμός οικονομική κρίση, τεχνολογική και κοινωνική ανάπτυξη,Έλληνας, απ’ ότι φαίνεται, είναι πολύ παράλογος. Έχει επιδεινωθεί η ψυχική μας υγεία, με αποτέλεσμα να τα παίξει ολόκληρο το νευρολογικό μας σύστημα. Για να καταλάβεις, δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να σου λένε για περικοπές μισθών και συντάξεων και εσύ να το ποστάρεις στον τοίχο σου με τη συνοδεία ενός αστείου σχολιασμού. Νομίζω πως δεν είναι τόσο αστείο, μάλλον άρρωστο θα το χαρακτήριζα. Ακούω για τα Χριστούγεννα απ’ τα τέλη Αυγούστου κι ο γείτονάς μου είχε στολίσει το δέντρο στο πεζοδρόμιο απ’ την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Κάπου χάθηκε η λογική σκέψη κι η ψυχική γαλήνη. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να βρισκόμαστε υπό την επήρεια παραισθησιογόνων ουσιών, μας φωνάζουν πως καίγεται η πολυκατοικία κι εμείς ποτίζουμε τη γλάστρα στο μπαλκόνι. Καμία ελπίδα. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την ψυχική ηρεμία για να καταφέρει να ισορροπήσει τη ζωή του. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι να γελοιοποιούμε τα πάντα θάβοντας μέσα μας νεύρα, εξάρσεις κι επιθυμίες.

Δεν πρόκειται να χαλαρώσεις ψυχολογικά αν γελοιοποιείς κάθε πρόβλημα που έχεις. Σίγουρα το γέλιο μας ανεβάζει, αλλά δεν εφαρμόζεται παντού. Δεν είναι η μία και μοναδική λύση, όπου θα κάτσεις και θα πεις: «Μόνο με γέλιο και με ειρωνεία μπορώ να αντιμετωπίσω το πρόβλημα». Πιο συγκεκριμένα, αναφέρομαι στον αυτοσαρκασμό. Γέλια και χαρές που ανέβηκε ο Φ.Π.Α. στον καφέ. Ας κάνουμε κι ένα πάρτι να το γιορτάσουμε, ρε αδερφέ. Γιατί μπορεί να μην έχουμε λεφτά, αλλά τουλάχιστον έχουμε χιούμορ.

Απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχουν κι αυτοί που είναι νευριασμένοι με όλα. Μπορεί τυχαία όπως διασχίζεις το δρόμο να ακούσεις οδηγό που μπινελικώνει ένα φανάρι γιατί ξέχασε να γίνει πράσινο. Έχεις συσσωρεύσει τεράστια αποθέματα οργής μέσα απ’ τα πολλά προβλήματα στη ζωή, που δε δίνεις σημασία σε τίποτα θετικό. Όλα σου φταίνε, κράζεις μέχρι και το δέντρο που σου τράκαρε το αμάξι και μπαίνεις σε μια νοοτροπία μόνιμης δυστυχίας. Απαισιόδοξος μέχρι το μεδούλι που το μέλλον του φαντάζει μαύρο κι άραχνο.

Και για το τέλος έμειναν οι απαθείς. Είναι ο τύπος που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα σημαντικό. Είναι ο συμβιβασμένος, αυτός που σκέφτεται μόνο το τι θα φάει, τι θα πιει και πού θα κοιμηθεί. Ο τύπος που όταν τον ρωτάς τι κάνει,γέρνει προς τα πίσω, βάζει τα χέρια πίσω απ’ το κεφάλι και σου απαντάει όσο πιο αργά μπορεί: «Χαλαρά». Δεν πρόκειται να τον δεις ποτέ να αγχώνεται, να βιάζεται και να κάνει λιγότερο από τρεις ώρες να πιει τον φραπέ του. Αν τον ρωτήσεις τι πιστεύει για την οικονομική πολιτική της Ελλάδας στα Βαλκάνια θα πάρει το γελαδίσιο βλέμμα του, θα πιει απ’ το φραπέ του και θα περιμένει να αλλάξεις θέμα.

Η ψυχική ηρεμία είναι η συναισθηματική ισορροπία. Οι αντιδράσεις μας πρέπει να είναι ανάλογες των περιστάσεων. Είναι απαραίτητο το μέτρο κι η λογική αντίληψη για να μπορέσουμε να βάλουμε σε μία τάξη τη ζωή μας. Η αλήθεια είναι πως βιώνουμε το απόλυτο χάος καθημερινά, μία τρελή πραγματικότητα. Όμως, στο χέρι μας είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οι τρεις παραπάνω τύποι είναι ακραία παραδείγματα συμπεριφοράς, τα οποία έχασαν το μέτρο. Ο χαχανούλης, ο γκρινιάρης κι ο σταρχιδιστής πρέπει να συνοψίζονται στον καθένα από μας, και να παίρνουν θέση αντίστοιχη του ζητήματος.

Ο συνδυασμός τους θα μας χαλαρώσει ουσιαστικά. Όταν θέλεις να γελάσεις, να κυλιέσαι στο πάτωμα, όταν θέλεις να εκτονώσεις την οργή σου, να κυλάς τον άλλο στο πάτωμα κι όταν τον έχεις χεσμένο, κάτι θα ξέρεις. Με αυτόν τον τρόπο θα αρχίσεις μία ισορροπημένη ζωή μέσα από μία ποικιλία συναισθημάτων. Να βγάζεις από μέσα σου αυτό που θες να πεις και μετά να χαλαρώνεις. Να βάλεις στόχο να φτάσεις στο ζεν.

Φράση κλειδί: «Ζεν γαμιέται, θα κάνω αυτό που θέλω».