Το αφήνεις να συμβεί ή το διεκδικείς;

Πάντα θα διχαζόμαστε ανάμεσα στο «Αν πρέπει να συμβεί, θα έρθει από μόνο το» και το «Αν θέλεις κάτι, τότε διεκδίκησέ το». Γιατί, ακόμη κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, έχουμε αυτή την τάση οι άνθρωποι να ψάχνουμε γι’ αυτά που πιστεύουμε πως μας λείπουν στα πιο απόμακρα μέρη. Μέρη που δε θα ξέραμε καν ότι υπήρχαν, αν δε μας κατέκλυζε αυτό το συναίσθημα απόγνωσης κι ανάγκης να κατέχουμε αυτά που δε μας ανήκουν. Κι ίσως δε θα μας ανήκουν ποτέ. Για διάφορους λόγους.

Μια απόγνωση που ξεπερνά κάθε φαντασία. Κι αντί να ξοδεύουμε τις ώρες μας χαμένοι σε μέρη απομονωμένα, που κανένα συναίσθημα δε θα τολμούσε να κρυφτεί, θα’ πρεπε να είμαστε εκεί έξω. Ν’ απολαμβάνουμε τη ζωή και τους ανθρώπους που είναι μέρος της, επειδή αυτοί το θέλουν. Επειδή ολοκληρώνουν την ψυχή μας, όπως ολοκληρώνουμε κι εμείς τα κομμάτια της δικής τους.

Γι’ αυτό βρίσκουμε τους εαυτούς μας, περισσότερο απ’ όσο συνειδητοποιούμε, να διχάζονται ανάμεσα στο τυχαίο και το επιτηδευμένο. Και συχνά αναρωτιόμαστε αν πρέπει τελικά να διεκδικήσουμε τον έρωτα που μας λείπει, ή να περιμένουμε υπομονετικά μέχρι να μας χτυπήσει την πόρτα. Ποιο είναι άραγε το πιο ιδανικό; Αυτό που μπορεί να επιτευχθεί πιο εύκολα ή αυτό που πρέπει να ρισκάρουμε και να θυσιάσουμε κομμάτι του εαυτού μας για να πετύχουμε; Η αλήθεια είναι πώς, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Μόνο δύο μονοπάτια που οδηγούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις και θα συναντήσεις αργά ή γρήγορα. Αν δεν τα έχεις συναντήσει ήδη στην προσπάθειά σου να πραγματοποιήσεις αυτά που πάντα ονειρευόσουν.

Συνήθως όμως, όποιο μονοπάτι κι αν διαλέξεις να εξερευνήσεις, η ζωή έχει έναν τρόπο ν’ αναποδογυρίζει συνειδητές επιλογές και να σε οδηγεί προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που επέλεξες να ακολουθήσεις. Τι κι αν ο έρωτας που προσπαθούσες τόσο πολύ να διεκδικήσεις, σου χτυπήσει μια μέρα την πόρτα και σ’ αφήσει με το στόμα ανοικτό; Σίγουρα δε θα’ ναι αυτό που περίμενες. Μπορεί και να τον διώξεις σε μια στιγμή σύγχυσης κι αποπροσανατολισμού. Μπορεί και να του προσφέρεις το πιο θερμό κι ειλικρινές σου καλωσόρισμα, χωρίς να ‘χεις ακόμη συνειδητοποιήσει το σκοπό της επίσκεψής του.

Σε περίπτωση που βαρεθείς όμως να περιμένεις με σταυρωμένα τα χέρια και να εύχεσαι για την εκπλήρωση του -προς το παρόν τουλάχιστον- ανεκπλήρωτου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το κυνηγήσεις. Να κυνηγήσεις τον έρωτα που τόσο πολύ ποθείς, σε μέρη που δε θα τολμούσε να περάσει απαρατήρητος. Σε μέρη που χαρακτηρίζονται από μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερη, ξεχωριστή. Που μπορείς να νιώσεις τη μαγεία να περιπλανιέται ανέμελη και ζωηρή. Να γεμίζει την καρδιά σου με μια λαχτάρα κι ένα πάθος πρωτόγνωρο για σένα.

Μπορείς όμως και να τον διεκδικήσεις σε μέρη γνώριμα, αυτόν τον έρωτα που ψάχνεις. Ίσως πάντα ήξερες ποιος είναι, απλά ποτέ δεν τόλμησες να ρισκάρεις το λίγο του για το πολύ σου. Το λίγο του για τις δικές σου προσδοκίες, αφού πάντα περίμενες κάτι περισσότερο. Αυτό το παραπάνω που θα άλλαζε τα πάντα μέσα σου. Που θα έδινε φως στο σκοτάδι σου και θα σ’ έκανε επιτέλους να σταματήσεις να ψάχνεις σταγόνες σ’ έναν απέραντο ωκεανό. Όχι επειδή έχεις μάθει να εγκαταλείπεις αυτά που σε ζορίζουν. Αυτά που μοιάζουν ανέφικτα κι ουτοπικά στα μάτια των γύρω σου. Το αντίθετο. Τόλμησες και πέτυχες αυτό που φάνταζε στα μάτια σου αδύνατο. Ρίσκαρες ίσως, μια φιλία που δε σε ολοκλήρωνε, για έναν έρωτα που έχει τη δύναμη να γεμίσει τα κενά της καρδιάς σου με την ομορφιά και την αγάπη που κρύβει μέσα του.

Ακόμη κι αν δεν κατάφερες να τον βρεις σ’ αυτόν που γνωρίζεις καλύτερα κι απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό, μην επαναπαύεσαι. Δοκίμασε να τον ψάξεις εκεί που πάντα πίστευες πως τον έχασες. Σε αναμνήσεις που πίστευες πως πότε δε θα είχες την ευκαιρία να ζήσεις ξανά. Και ποιος ξέρει. Ίσως αυτή η απόφαση να γυρίσεις στο παρελθόν που άφησες πίσω σου, σου επιτρέψει να ζήσεις το μέλλον που πάντα ονειρευόσουν. Που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σαν τρελή, τα λόγια σου να χάνονται μέσα στη βουή της και τα μάτια σου να εκφράζουν αυτά που το στόμα δεν μπορεί. Που όμοιο συναίσθημα λίγοι είχαν την τύχη να νιώσουν. Τον έρωτα που θα καλυτέρευε τη ζωή ακόμη και του πιο μίζερου ανθρώπου.

Ακόμη λοιπόν, κι αν απογοητευτείς από αποτυχημένες προσπάθειες διεκδίκησης του έρωτα που όλοι θέλουμε να ζήσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, μην τα βάλεις κάτω. Ακόμη κι αν αυτός είναι απρόβλεπτος και σου χτυπήσει την πόρτα εκεί που δεν το περιμένεις, μη δειλιάσεις. Να το ζήσεις με όλο σου το είναι, και να το αφήσεις να σε οδηγήσει σε μονοπάτια που δε θα είχες το κουράγιο να ακολουθήσεις μόνος.

Με το που θα ερωτευτείς το άτομο που συμπληρώνει την ύπαρξή σου, να του υπενθυμίζεις συνεχώς γιατί επέλεξες να του χαρίσεις ένα απ’ τους πιο σημαντικούς ρόλους της ιστορίας σου. Να μην τον παραμελείς, κι ούτε να τον θεωρείς δεδομένο. Γιατί θα τον χάσεις σε μια στιγμή, ενώ πίστευες πως θα έμενε για πάντα.