Αν σε θυμάται μόνο νύχτες μην κάνεις όνειρα για αγάπες κι έρωτες

«Να κάνω εγώ την αρχή και να στείλω, να τηλεφωνήσω ή να περιμένω; Κοντεύει και δώδεκα η ώρα, μην το πάρει ο ύπνος το μωρό μου.» Είπε και περίμενε ως τα μεσάνυχτα. Ήθελε τόσο πολύ να βρεθούνε, ή έστω να ανταλλάξουν λίγα μηνύματα, μπορεί να κατέληγε σε sexting κι ύστερα κάνα-δυο γλυκόλογα με την υπόσχεση συνάντησης των επομένων ημερών.

Έχουν κάτι σαν σχέση, σχεδόν αποκλειστικοί εραστές, περίπου αμοιβαία αισθήματα. Δε συναντιούνται καθημερινά, δε θα τους πετύχεις σε κοινές εξόδους σαν ερωτευμένο ζευγαράκι μιας και δεν είναι. Πιθανότατα να μην έχουν βγάλει ούτε μια selfie μαζί, άσχετα αν ανταλλάσουν συχνά-πυκνά διάφορες άκρως προσωπικές τους φωτογραφίες.

Ξέρω σε τι φάση βρίσκονται. Λίγο-πολύ όλοι στο κοντινό τους περιβάλλον έχουν να διηγηθούν μια αντίστοιχη ιστορία. Ίσως να είναι άλλη μια μόδα της εποχής, οι «σχεδόν μαζί», ίσως να είναι η ανασφάλεια της μοναξιάς και καθένας πορεύεται με ό,τι βρει μπροστά του.

Το θέμα είναι ότι στην περίπτωση αυτή, πάντοτε ο ένας απ’ τους δυο νιώθει περισσότερα κι όλο περιμένει αυτά τα καλύτερα που φαντάζεται πως θα ‘ρθουν. Έχει πλάσει στο μυαλό του την εξέλιξη της υποτιθέμενης σχέσης τους κι ελπίζει στην ολοκλήρωσή της.

Μπορεί να βρίσκεται στην ίδια φάση η φίλη σου, ο φίλος σου, κάποιος συνάδελφος απ’ τη δουλειά, ένας απ’ το χωριό, εσύ. Εσύ στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον. Αν το πρόσωπο που γουστάρεις σε θυμάται μόνο όταν δύει ο ήλιος και συναντιέστε τις νύχτες, μην κάνεις όνειρα και σχέδια για αγάπες κι έρωτες.

Δεν έχει σημασία πότε γνωριστήκατε ούτε πόσο καιρό τραβιέστε. Μη δίνεις ελαφρυντικά στην περίπτωσή σας αν δεν βλέπεις το φως να έρχεται. Λες πως σε θέλει, σου δείχνει πως νοιάζεται, αλλά δε μοιράζεστε το ίδιο πάπλωμα. Δεν ξέρεις τι κάνει στην καθημερινότητά του, τι συνήθειες έχει, ποιο τραγούδι σιγοτραγουδά όταν έχει κέφια.

Αφού δεν κύλησε το πράγμα μέχρι τώρα, μην τρέφεσαι με αυταπάτες ότι θα φτιάξουν τα πράγματα στο μέλλον. Όχι, δε θα ζήσετε έναν τρελό έρωτα, μια μεγάλη αγάπη, μια στοργική σχέση. Αν αυτό που βιώνετε έχει μείνει στάσιμο κι όπως δείχνουν οι καταστάσεις δεν εξελίσσεται, ήρθε η στιγμή να πάρεις τη μεγάλη σου απόφαση. Θα βάλεις την καθοριστική τελεία ή θα γράφεις και θα σβήνεις πάνω στην ίδια σελίδα;

Στα χέρια σου είναι το σενάριο, εσύ επιλέγεις τα πρόσωπα, την πλοκή, τους κύκλους επεισοδίων. Ακόμη κι αν θα καταλήξει σε σαπουνόπερα το στόρι σας, εσύ θα είσαι ο υπαίτιος. Βλέπεις τα σημάδια κι όλο τα παραμερίζεις.
Σου δανείζει στιγμές ευτυχίας όταν βρίσκεστε, όταν επικοινωνείτε κι ύστερα μένεις εκεί που σ’ άφησε να ονειροπολείς. Κατά βάθος γνωρίζεις πολύ καλά πως αυτό είναι όλο κι όλο, δεν πάει παρά πέρα. Τι φοβάσαι; Μη χαλάσει τελείως; Μη χάσεις κι αυτά τα λίγα που σου παρέχει; Ως πότε θα ζεις έτσι; Είναι ένα παιχνίδι δίχως τέλος οι «σχεδόν σχέσεις», χωρίς κανόνες, με αναλώσιμα πιόνια και ζάρια πειραγμένα. Το ίδιο σκηνικό όλες τις εποχές του χρόνου.

Δεν υπάρχει θύτης και θύμα. Όσο θα ασχολείσαι, θα ασχολείται. Έτσι απλά, ανάλαφρα και κάπως βαρετά. Αν ήταν έρωτας, θα το ένιωθες. Το σ’ έχω-δε σ’ έχω, κουράζει.