Το σεξ είναι απόλαυση κι ανάγκη, σίγουρα όχι ντροπή

Περίεργο συναίσθημα το να σε ελκύει κάποιος. Περνάνε πολλά ζωώδη ένστικτα απ’ το μυαλό σου. Κάνεις σενάρια, ονειρεύεσαι, χάνεσαι μέσα σ’ αυτά και κλείνεις τα μάτια ελπίζοντας για κάτι. Απλά και μόνο επειδή ο άλλος σε κάνει να τον ποθείς. Να θες το σώμα του, να θες το δέρμα του να ενώνεται με το δικό σου. Να δημιουργείται μια σπιρτάδα ανάμεσά σας, καθώς η τριβή των σωμάτων σας, θα ανεβάζει τη θερμοκρασία. Το θέλεις και μάλιστα πολύ. Και το ξέρεις καλά. Ανατριχιάζεις μόνο στη σκέψη και κάθε πόντος του κορμιού σου, σου το υπενθυμίζει σταθερά.

Αλλά τι φοβάσαι; Γιατί σε βλέπω να κολλάς; Κάτι σκέφτεσαι, έτσι δεν είναι; Φοβάσαι ή ντρέπεσαι; Δεν είσαι από αυτούς τους ανθρώπους; Δε θέλεις να προστεθεί ακόμα ένας στη λίστα σου; Μα καλά, πού έχεις αυτή τη λίστα; Ποιος την ορίζει; Ποιος σε έβαλε να τη γράψεις; Αναρωτιέσαι τι θα πει ο κόσμος κι αυτομάτως κλειδώνεις τον εαυτό σου από μόνος σου, σε ένα κλουβί και δε σε αφήνεις να ζήσεις όπως ακριβώς θέλεις. Ειρωνεία έτσι;

Ειρωνεία, γιατί εσύ ο ίδιος είσαι που λίγο πριν μου είπες ότι δεν έχεις ταμπού και δε βάζεις ταμπέλες. Ότι δε ζεις σε κουτάκια κι απλά αντιδράς με βάση αυτό που θέλεις. Και τώρα το σκέφτεσαι.

Σκέφτεσαι, αν πρέπει ή δεν πρέπει να κάνεις σεξ με έναν άνθρωπο, που μπορεί να μην τον ξέρεις πολύ καιρό, αλλά σου το βγάζει ή με έναν άνθρωπο που γνώρισες μόλις τώρα, ή ακόμη και με κάποιον που ξανασυνάντησες κι απλά δημιουργήθηκε ξανά εκείνη η φλόγα που σας είχε δέσει.

Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι και ξεχνάς τα βασικά σου ένστικτα στην προσπάθειά σου να φτιάξεις ένα ιδανικό προφίλ για τον εαυτό σου. Ιδανικό προς τους άλλους, όμως, κι εδώ είναι το λάθος σου. Θέλεις να είσαι τέλειος προς τους άλλους, χάνοντας έτσι τον εαυτό σου. Ειρωνεία κι αυτό. Θες να θεωρείσαι μοναδικός, ατόφιος κι ατίθασος, αλλά εσύ βάζεις από μόνος σου σκοινιά στο λαιμό σου και τους φωνάζεις «δαμάστε με».

Πας κόντρα στο πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, που σου προσφέρει απόλαυση. Πας κόντρα και φοβάσαι να αποκτήσεις εμπειρίες, απορρίπτοντας τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο επικοινωνίας. Το φοβάσαι και το βλέπεις σαν εχθρό. Ανταλλάσσεις ιδέες, συμπεριφορές. Συμβιβάζεσαι κι ανακαλύπτεις, μαθαίνεις τι σου αρέσει, τι προτιμάς και τι όχι. Και εσύ συνεχίζεις να το φοβάσαι γιατί ο κόσμος θα μιλήσει, θα σε δείξει με το δάχτυλό του και μετά θα κυκλοφορείς με βάρος στους ώμους.

Αλλά ξεχνάς ότι εσύ φταις. Εσύ αφήνεις την πόρτα ανοιχτή κι επιτρέπεις στον κόσμο να κρυφοκοιτάξει τι κάνεις στη κρεβατοκάμαρά σου. Και μετά, στεναχωριέσαι. Κι αντί να κάτσεις να σκεφτείς πως αυτό που κάποιοι ονομάζουν «μειονέκτημα», εσύ μπορείς να το χρησιμοποιήσεις υπέρ σου, κάθεσαι στη γωνία που σε θέλουν και κλαις.

Άνοιξε το μυαλό σου όμως και δες λίγο πιο μπροστά. Δες πως αύριο-μεθαύριο, εσύ θα είσαι αυτός που κουβαλώντας υπερήφανα τις εμπειρίες στην καμπούρα σου, θα μπορείς να ξέρεις τι θέλεις και τι δε θέλεις απ’ τη ζωή σου. Με ποιον θες να την περάσεις, ποιος σου αξίζει και τι έχεις να περιμένεις. Θα καταφέρεις να ζήσεις ακριβώς όπως θέλεις και θα έχεις κατακτήσει τον τρόπο, θα ξεχωρίζεις τι συμβαίνει. Ενώ εκείνοι οι καλοθελητές, που κάποτε με αλαζονεία κουνούσαν την ουρά τους, λέγοντας πως είναι «καλύτεροι» από σένα, εκείνοι που επέλεξαν να μην έχουν εμπειρίες, αλλά σε έκριναν παράλληλα που δεν έκανες το ίδιο με αυτούς, τότε εκείνοι θα είναι κι οι ίδιοι, που θα εγκλωβιστούν ανάμεσα στα δικά τους πρέπει.

Εμπειρίες. Μαθήματα μοναδικά, ανεξίτηλα και συνάμα ευχάριστα. Ολοκληρωμένες περιπέτειες που θα έχεις να θυμάσαι. Μη σε φοβίζει τίποτα και κανένας. Να νιώθεις άτρωτος και να σε κυριεύει η φλόγα, της οποίας η στάχτη  σου μείνει. Χτίσε τις προτιμήσεις σου, χωρίς να σε ενδιαφέρουν οι απόψεις των άλλων. Κολύμπα στα βαθιά νερά που οι άλλοι φοβούνται να πάνε.

Έτσι κι αλλιώς, οι άνθρωποι πάντα θα καταδικάζουν αυτό που δεν μπορούν να κάνουν, απλά και μόνο γιατί δεν μπορούν. Το ερώτημα λοιπόν είναι. Εσύ, τι άνθρωπος θες να είσαι;