Τολμάς να ζήσεις έναν έρωτα τρελό;

Τόλμα να ζήσεις έναν έρωτα ανεμοστρόβιλο. Αφέσου να πιαστείς στη δίνη του, να σε ανεβάσει στα ψηλά, να κινδυνεύεις να πέσεις στα χαμηλά, να σε κάνει σβούρες, να σε ζαλίσει, να σε τρελάνει, να νιώσεις αδρεναλίνη, να ζήσεις.

Μη φοβάσαι. Τι φοβάσαι; Μήπως πονέσεις; Μήπως πέσεις και γκρεμοτσακιστείς χωρίς το προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας που σου προσφέρει ένας έρωτας πιο λίγος, πιο μικρός, μετρημένος τόσος όσος, ένας έρωτας «μαϊμού» ή ακόμα χειρότερα η μοναξιά σου;

Ναι, μπορεί να συμβεί. Μπορεί να σου έχει ήδη συμβεί ή και να σου ξανασυμβεί. Σε αυτήν την περίπτωση, επειδή δεν έχεις άγνοια κινδύνου, δικαίως φοβάσαι περισσότερο. Δεν πειράζει που φοβάσαι, αρκεί να μπορέσεις να τιθασεύσεις τον φόβο σου, να μην τον αφήσεις να νικήσει και να σου στερήσει κάτι μεγαλειώδες, σαν αυτό που ήδη γνωρίζεις ή φαντάζεσαι.

Σε αντίθετη περίπτωση πώς το σκέφτεσαι να το πας από εδώ και πέρα; Θα μένεις θεατής στους μεγάλους έρωτες, θα τους ζεις μέσα από ταινίες και βιβλία, απ’ τους γύρω σου; Ή έγινες κυνικός και δεν πιστεύεις πια σε έρωτες τρελούς, αυτούς που σε κάνουν να τριγυρνάς σαν να ‘σαι υπό την επήρεια μέθης, που σε κάνουν καλλιτέχνη, να γράφεις ποιήματα χωρίς να γνωρίζεις τι είναι ρήμα και να ζωγραφίζεις ενώ δεν πιάνει το χέρι σου, αλλά τους βάζεις όλους σε ένα σακί με ετικέτα τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα»;

Αν υπάρχουν, λέει. Το ξέρεις ότι υπάρχουν. Αν ήσουν τυχερός κι έχεις ήδη ζήσει μία φορά έναν έρωτα παράφορο, έχεις κι αποδείξεις. Και το ξέρεις ότι είσαι τυχερός ακόμη κι αν τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελες, ακόμη κι αν έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Αν δεν το έχεις ζήσει μέχρι στιγμής γιατί ζεις μαζεμένα, συντηρητικά, ή γιατί δεν έτυχε και πάλι ενστικτωδώς, το ξέρεις ότι υπάρχει.

Το θέμα είναι να περιμένεις να έρθει κι όταν έρθει να μην του γυρίσεις την πλάτη, αλλά να τον κοιτάξεις κατάματα και να τολμήσεις να το ζήσεις. Γιατί μπορεί να έρθει σε αντίξοες συνθήκες κι όχι όταν όλα θα είναι ιδανικά. Δεν έρχονται αυτοί οι έρωτες όταν όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και τα σκυλιά δεμένα. Αν ήταν τόσο εύκολο, όλοι ερωτευμένοι και σε σχέσεις αληθινές θα ήταν. Αυτοί οι έρωτες, απαιτούν να ρισκάρεις, να τα δώσεις όλα, να στερηθείς κάποια κεκτημένα, να διακινδυνέψεις, να τα τινάξεις όλα στον αέρα, να ξεκινήσεις απ’ την αρχή κι όλα αυτά γνωρίζοντας ότι μπορεί και να μείνεις στον άσσο. Θέλουν κότσια αυτοί οι έρωτες οι παθιασμένοι, οι τρελοί και παλαβοί.

Δεν μπορείς να τους έχεις αν δένεις το πλοίο στο λιμάνι επειδή φοβάσαι τους ισχυρούς ανέμους, τα πολλά μποφόρ. Απαιτούν να το αφήνεις να κάνει ταξίδι, να πλεύσει σε ωκεανούς αγνώστους κι επικίνδυνους, και ή που θα αράξεις με το ίδιο σκαρί στο λιμάνι μετά το ταξίδι, αφού φτάσει επιτυχώς στον προορισμό του ή που δε θα τα καταφέρει το πλοίο και θα επιστρέψεις σε στεριά με τη σωστική λέμβο ή κολυμπώντας.

Ναι, το δεύτερο σενάριο δεν είναι ό,τι καλύτερο, είναι επίπονο, είναι αγχωτικό, είναι και ρεαλιστικό και το απευχόμαστε, αλλά αν συμβεί, στο τέλος θα τα καταφέρεις, δε θα πνιγείς. Αυτό κράτα. Με τη φουσκωτή βαρκούλα ή με όποιο τρόπο, θα καταφέρεις να σωθείς και να επιστρέψεις στη βάση σου. Και θα είσαι κερδισμένος από αυτό το ταξίδι, πρώτα και κύρια, θα ‘χεις ζήσει, γιατί αυτοί οι έρωτες είναι ζωή και θα ‘χεις μια πολύτιμη εμπειρία αποσκευή στη βαλίτσα της ζωής σου.

«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις», στο ‘πε ο Καβάφης, αλλιώς πήγαινε μέχρι το επόμενο στενό κι άσε την Ιθάκη στους άλλους.

Τόλμα μωρέ να ζήσεις έναν Έρωτα με έψιλον κεφαλαίο. Τόλμα για να τον αξίζεις ένα τέτοιον έρωτα. Τέτοιοι έρωτες δε χαρίζονται, διεκδικούνται κι αυτό που σίγουρα δεν κάνουν είναι να αναλώνονται σε δειλούς και σε εκείνους που συμβιβάζονται με το «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει». Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει στην τελική και με αυτό θα πρέπει να ζήσει, με το πέντε ή το δέκα.