Το υπερβολικό συναίσθημα συχνά έχει τα ίδια αποτελέσματα με το καθόλου

Όπου υπάρχει χημεία απαιτείται προσοχή. Πειράματα, μετρημένες δόσεις, προσθήκη κι αφαίρεση στοιχείων, παρατηρητικότητα, δράσεις κι αντιδράσεις. Κάπως έτσι κάποιες «συνταγές» καταλήγουν πετυχημένες και κάποιες άλλες αποτυχημένες. Αυτό όμως που θα καταλήξει να ορίσει τον καλό επιστήμονα ή μάγειρα θα είναι η προσοχή. Το πάθος γι’ αυτό που κάνει κι όχι η αδιαφορία.

Δε θα πετύχουν όλες οι προσπάθειες, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, γιατί έτσι κι αλλιώς μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες στο παιχνίδι, σημασία έχει όμως να μαθαίνεις απ’ τα λάθη σου και να μην τα επαναλαμβάνεις. Και μιας και κάναμε λόγο για προσοχή, ούτε αυτή στην υπερβολή της κάνει καλό. Είναι όμορφο να ‘σαι συγκεντρωμένος στο αντικείμενο που σε παθιάζει, αλλά σκέψου πόσο πνιγηρό είναι και για σένα τον ίδιο το να ασχολείσαι μόνο μ’ αυτό.

Θέλω να καταλήξω μέσα από όλα αυτά πως κάπως έτσι δημιουργεί κάποιος και μια υγιή σχέση. Δε χρειάζονται πολλά. Βασικό συστατικό είναι ο έρωτας, η τρέλα, το καλό σεξ, η διάθεση να κάνετε πράγματα μαζί και το αμοιβαίο νοιάξιμο. Δοκιμάζεις και προσπαθείς να προσαρμόσεις τα «θέλω» σου με τα «θέλω» άλλων ανθρώπων, ίσως πολύ διαφορετικών από εσένα. Κάποτε πετυχαίνει, κάποτε όχι.

Το ζήτημα είναι να καταλαβαίνεις τους λόγους και να μην κυνηγάς τα ίδια τοξικά στοιχεία. Να μη χάνεις τον εαυτό σου μέσα στη σχέση, να δίνεις στον άλλο όση προσοχή έχει ανάγκη, να τον εκπλήσσεις με την κατανόησή σου και να μην τα παίρνεις όλα στα σοβαρά, γιατί το να ‘σαι καταπάνω και να δείχνεις εξαρτημένος και προσκολλημένος πάνω του μόνο κουραστικό κι απωθητικό μπορεί να καταλήξει. Έχεις κι εσύ ζωή κι είχες και πριν γνωρίσεις το σύντροφό σου, πώς έβαλες στην άκρη όλα όσα έβρισκες ενδιαφέροντα πριν για χάρη του;

Προσοχή σε μια σχέση δε σημαίνει να είναι κολλημένος ο άλλος πάνω σου σαν το χταπόδι και να σε παίρνει διακόσια τηλέφωνα τη μέρα. Προσοχή δεν είναι να ζηλεύει ακόμη και τον αέρα που αναπνέεις και να σου αγοράζει ό,τι μπορείς να φανταστείς ως ένδειξη μεταμέλειας. Προσοχή επίσης, δεν είναι να αναλαμβάνει κάποιος ξαφνικά το ρόλο των γονιών σου. Να σε σπιτώνει, να σε ταΐζει , να διαλέγει τα ρούχα σου και να οργανώνει εκείνος το πρόγραμμά σου κουνώντας σου το χέρι δεικτικά για να δεις πώς γίνονται κάποια πράγματα μιας κι είσαι μικρός κι άμαθος ακόμη. Τέτοιες σχέσεις είναι αποπνικτικές κι εξαρτησιογόνες κι οι περισσότεροι δεν τις επιλέγουμε, θέλω να πιστεύω.

Στην αρχή σίγουρα μια πιο υπερβάλλουσα προσοχή δείχνει πως ο άλλος σε βλέπει πιο σοβαρά και του αρέσεις πραγματικά. Το να θέλει όμως να ‘ναι μαζί σου εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και να ξέρει την κάθε σου κίνηση δε σου βγάζει μια ανασφάλεια; Μήπως εδώ πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου και το σύντροφό σου αν υπάρχει αληθινή εμπιστοσύνη ανάμεσά σας;

Επιπλέον, φαντάσου έναν άνθρωπο να μεριμνά και να σου παρουσιάζει όλες σου τις επιθυμίες πριν καν τις εκφράσεις. Φαντάζει ιδανικό έτσι; Τώρα σκέψου πόσο γρήγορα όλο αυτό μπορεί να καταλήξει βαρετό και πώς αυτό μπορεί να οδηγήσει το παιγνίδι της διεκδίκησης σε πρόωρη λήξη.

Όταν λέμε πως θέλουμε κάποιον να μας προσέχει σαν τα μάτια του εννοούμε πως ψάχνουμε για κάποιον που θα μας κάνει να νιώσουμε ξεχωριστοί με το δικό του μοναδικό τρόπο. Θέλουμε να νιώθουμε πως υπάρχει πάντα ένα στήριγμα εκεί για μας που θα μας παρηγορήσει σε κάθε δυσκολία, θα μας συμβουλεύσει και θα μας προστατέψει απ’ τις κακοτοπιές δανείζοντάς μας τη δική του οπτική για τα θέματα που μας απασχολούν.

Θέλουμε να είμαστε επιθυμητοί κι ο άλλος να μας δείχνει το ενδιαφέρον του με κάθε ευκαιρία. Να μας επιβεβαιώνει και να καλύπτει τα συναισθηματικά μας κενά, χωρίς να γίνεται κουραστικός, αλλά με σπάνιες αιφνιδιαστικές κινήσεις. Θέλουμε κάποιον που να μας εξασφαλίζει συναισθηματικά.

Δε θα έβγαζες ποτέ μόνος σου τα μάτια σου, ούτε θα προσπαθούσες να τα πληγώσεις αφού εκείνα συγκεντρώνοντας φως σε βοηθούν να βλέπεις νέα πράγματα, να προχωράς και να διευρύνεις τους ορίζοντές σου. Κάπως έτσι λειτουργεί και το άτομο που έχουμε επιλέξει να ‘ναι το άλλο μας μισό. Γνωρίζουμε μαζί του νέα πράγματα, βιώνουμε συναισθήματα ίσως πρωτόγνωρα και προσπαθούμε να εξελισσόμαστε και να πάμε αυτή τη σχέση ένα βήμα πιο πέρα.

Ο κάθε δεσμός είναι διαφορετικός, οι απαιτήσεις όμως και τα θέλω των ανθρώπων μέσα στη σχέση τείνουν να συγκλίνουν. Σίγουρα όλοι μας δρούμε ασυναίσθητα, αυθόρμητα, υπερβάλλουμε κι αναλόγως τη μέρα γινόμαστε  άθελα μας πότε φορτικοί, πότε αδιάφοροι.

Όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους δεν υπάρχουν συνταγές και δοσολογίες, μονάχα πειράματα. Ρίσκαρε να δώσεις κάτι παραπάνω ή και κάτι λιγότερο, να δοκιμαστείς κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Δεν εγγυώμαι ότι θα πετύχει, αν πετύχει όμως θα ‘ναι κάτι το πρωτόγνωρο που θα σε συνεπάρει.