Στις πράξεις φαίνεται ο άνθρωπος

Λόγια, λόγια και λόγια. Λόγια ψεύτικα, λόγια του αέρα, βαρύγδουπες δηλώσεις που έγιναν καπνός. Λόγια γλυκά, τρυφερά, ερωτικά. Θες να σου θυμίσω τις υποσχέσεις που σου έδιναν εκείνα τα βράδια; «Θα είμαι εδώ, ό,τι κι αν γίνει», «Θα σε θέλω για πάντα δίπλα μου», «Μαζί θα το περάσουμε».

Τα θυμάσαι ε; Ε βέβαια τα θυμάσαι, κανείς δεν ξεχνάει το παράπονό του. Πίστεψες σε αυτούς τους ανθρώπους, αγάπησες αυτούς τους ανθρώπους, εμπιστεύτηκες κι άνοιξες μπροστά στα μάτια τους την ίδια σου την ψυχή.

Για άλλη μια φορά όμως έμεινες πίσω, να μαζεύεις τα κομμάτια της, μετά τη θεαματική έξοδό τους απ’ τη ζωή σου. Για άλλη μια φορά αναρωτιέσαι το γιατί. Γιατί να σου πουν τόσα πολλά; Τα ζήτησες; Όχι, μόνοι τους τα έλεγαν. Μήπως τα είπαν για να πάρουν κάτι από σένα, ή πάνω στον ενθουσιασμό τους, σκέφτεσαι. Ίσως για να ξεγελάσουν τη ζαλισμένη πλάνη τους. Μήπως για να γεμίσουν το εγώ τους;

Τα λόγια είναι ελπίδα κι εσύ έψαχνες πολύ καιρό μια ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει στη γαμημένη αυτή καθημερινότητά σου. Σου έδωσαν μια χαρά και μετά στην πήραν πίσω με αντάλλαγμά τους, να σε γεμίσουν για ακόμη μια φορά με φρούδες ελπίδες. Τα λόγια είναι η θεωρία κι αυτός ο κόσμος έχει κουραστεί να ακούει θεωρίες. Όπως κι εσύ μπούχτισες να ακούς ανειλικρινή λόγια.

Βαρέθηκες να βομβαρδίζουν το μυαλό σου με ψέματα. Και τώρα φοβάσαι, φοβάσαι κάθε άνθρωπο που έρχεται στη ζωή σου. Σου δημιούργησαν έναν φόβο που ποτέ δεν είχες. Κρατάς πισίνες, υψώνεις τείχη για να μην την πατήσεις ξανά. Δεν μπορείς να παραδεχθείς ότι έχεις σφόδρα ανάγκη τους ανθρώπους στη ζωή σου κι έτσι αναγκάζεις τον εαυτό σου στην απομόνωση μην τυχόν και ξαναπληγωθείς. Προσπαθείς να επιβιώσεις μέσα σε μια μοναξιά.

Ο άνθρωπος δε φαίνεται στα λόγια, φαίνεται στις πράξεις. Γιατί τα εύκολα είναι για όλους, τα δύσκολα όμως για λίγους. Δεν υπάρχει καμία δυσκολία στο να ανοίξεις το στόμα σου και να πεις κάτι. Υπάρχει όμως στο να πράξεις κάτι.

Θα ήταν καλύτερα οι άνθρωποι να μη μιλάμε και μόνο να δείχνουμε. Ποιος όμως μπορεί να το κατανοήσει αυτό; Θέλει πολλά κότσια, να κάνει κανείς πράξη αυτά που ξεστομίζει. Θα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που θα συναντήσεις.

Τα λόγια είναι η μεταφορά κι οι πράξεις η κυριολεξία. Κι όπως ξέρεις κανείς δεν κατάφερε στη ζωή του να συνεννοηθεί μόνο με υπονοούμενα. Γι’ αυτό μάθε να δείχνεις, μάθε να προσφέρεις και σκέψου πολύ καλά τι θα πεις πριν ανοίξεις το στόμα σου. Υπάρχουν κάτι άνθρωποι που δεν ξεχνάνε αυτά που κάποτε τους είχες πει.

Μην ξαναξεστομίσεις λέξεις, ανοιγοκλείνοντας τα χείλη σου, κοιτώντας κάτω κι όχι τον άλλο στα μάτια. Να λες ό,τι έχεις να πεις και παράλληλα να σκέφτεσαι αν μπορείς να κανείς πράξη μια από αυτές τις λέξεις. Όχι άλλες λέξεις φτωχές, που υπόσχονται ένα σωρό ανεκπλήρωτες πράξεις. Πράξεις που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν, γιατί μάλλον δεν έχουν ωριμάσει μέσα τους.

Έπρεπε να έχουμε μάθει και για έναν άλλο κόσμο, όπου οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν στόμα, δεν έχουν χείλη, ούτε γλώσσα. Δε λένε ευχαριστώ, δε ζητούν συγγνώμη. Ό,τι θέλουν να πουν απλά το δείχνουν και το κάνουν πράξη…