Ν' απολαμβάνεις τη μοναξιά σου όσο την έχεις

Σε κανένα δεν αρέσει η μοναξιά. Ήταν και θα είναι πάντα ζόρικο να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις έναν άνθρωπο να πεις μια καλημέρα. Να γυρίζεις το βράδυ στο σπίτι και να μιλάς με το σκύλο σου κι αν δεν έχεις σκύλο να βάζεις την τηλεόραση στη διαπασών για να έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάποιος βρίσκεται στο σπίτι. Ας μη μιλήσω γι΄ αυτούς που πιάνουν συζήτηση με τα ντουβάρια, πάει πολύ.

Όλοι ανά περιόδους φοβόμαστε τη μοναξιά κι είναι λογικό. Κανείς μας δεν τη θέλει κι ειδικά μετά τα εικοσιπέντε η μοναξιά γίνεται ένα μόνιμο άγχος. Να βρούμε ταίρι, να μη μείνουμε μπακούρια και μέσα σ’ όλη αυτή την αγωνία να βλέπουμε και ζευγαράκια να περπατάνε στο δρόμο χέρι-χέρι.

Και να μην ξεχάσω τη μέρα εκείνη που είδαμε το Χριστό φαντάρο. Εκείνη τη μαύρη μέρα που συναντήσαμε στο δρόμο τη συμμαθήτριά μας απ’ το γυμνάσιο να κρατάει ένα κουτσούβελο απ’ το χέρι και να έχει και την κοιλιά τούρλα. Όχι, όσο κι αν ευχηθήκαμε να έχει παχύνει, αυτή ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Όσο να πεις, μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς αν έχει αφήσει η μάνα σου κανένα άδειο ράφι στο πατρικό σου, να πας ν’ ανέβεις από μόνη σου.

Και θα σου πει η φωνή της λογικής ν’ αφήσεις τα ράφια ήσυχα. Θα σου πει να ξεκουνηθείς, να βγεις με τους φίλους σου, να γνωρίσεις κόσμο. Να περάσεις λίγο καλά, βρε αδερφέ, ξεχνώντας για λίγο τη μοναξιά που σε δέρνει. Και τι έγινε δηλαδή που είσαι μόνος; Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

Σκέψου πόσα πράγματα έχεις, που οι άλλοι θα τα ζήλευαν. Είναι μαγικό να έχεις ένα ολόδικό σου χώρο. Τα πράγματά σου απλωμένα παντού, μια απόλυτη άνεση να χρησιμοποιήσεις κάθε σπιθαμή του σπιτιού για την πάρτη σου. Μια ευχέρεια να βάλεις όσα κεράκια θες, όπου θες, ν΄ απλώσεις τα καλλυντικά ή τα ξυριστικά σου στο μπάνιο, να βάψεις τους τοίχους μπλε με βούλες γιατί έτσι σου γουστάρει. Όλα δικά σου χωρίς υπερβολές.

Το κρεβάτι σου; Ξέρεις τι ωραίο που είναι ν’ απλώνεσαι σε όλο το κρεβάτι, να μην ενοχλείς κανένα και να μη σ’ ενοχλεί κανένας; Κανείς δε θα σου πάρει το πάπλωμα και κανείς δε θα ροχαλίζει στ’ αυτί σου όλο το βράδυ. Πραγματική αγαλλίαση.

Κι όταν ακόμα βαριέσαι, θα φέρεις τους φίλους σου ν’ αράξετε, να πείτε ό,τι αηδία σας κατέβει στο κεφάλι, να γουρουνιάσετε με πίτσες και παγωτά. Αν είχες σχέση, τότε μάλλον αυτά δε θα μπορούσες να τα κάνεις.

Δεν είναι μόνο στο σπίτι βέβαια ιδανικά τα πράγματα, είναι κι έξω. Ο ελεύθερος χρόνος σου είναι κι αυτός αποκλειστικά δικός σου. Καμία υποχρέωση, κανένα άγχος. Πάρτον και οργάνωσέ τον όπως θες χωρίς να χρειάζεται να δώσεις λογαριασμό σε κανένα. Όταν είσαι μόνος έχεις χρόνο για τα πάντα. Από το να ξεκινήσεις ιστιοπλοΐα κι ισπανικά μέχρι να φύγεις σαββατοκύριακο στις Μαλδίβες, γιατί έτσι σου καύλωσε.

Τηλέφωνα του τύπου «έλα μωράκι μου, αποφάσισα να πάω για ποτό με τη Μαρία» κι ας είναι δύο τα ξημερώματα, ξέχνα τα. Γκρίνιες, ζήλιες, εξηγήσεις δεν υπάρχουν στο παιχνίδι. Ούτε τι ώρα γύρισες, ούτε γιατί δε σήκωσες το τηλέφωνο. Τίποτα απολύτως.

Είναι τόσο ωραία αυτή η σιγή του κινητού σου, είναι τόσο απολαυστική αυτή η απλότητα της μοναξιάς. Όταν είσαι κουρασμένος απλά θα κάτσεις στο σπίτι και θα κυλιστείς από καναπέ σε καναπέ μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Κανείς δε θα σου πει πως δε σε είδε χθες και πρέπει να σε δει σήμερα. Και σ’ εκείνη την έξοδο που κανόνισε τελευταία στιγμή όλη η παλιοπαρέα, εσύ θα πας. Τα «συγγνώμη, έχουμε κανονίσει με το ταίρι μου να πάμε για φαγητό» μας τελείωσαν.

Στη μοναξιά σου όλες οι στιγμές είναι για σένα. Κι αν το καλοσκεφτείς, μόνο τότε μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου, καμία άλλη στιγμή. Γι’ αυτό όσο καιρό κρατήσει φρόντισε να της φερθείς όπως της αξίζει. Φρόντισε να τη γλεντήσεις, να της δώσεις να καταλάβει. Πολλοί θα ήθελαν να είναι στη θέση σου. Κάθε παντρεμένος με παιδί και τι δε θα ‘δινε για να βρει μια-δυο στιγμές χαλάρωσης μόνο για τον εαυτό του.

Όσο εσύ τους κοιτάς και τους ζηλεύεις επειδή αυτοί έχουν τον άνθρωπό τους κι εσύ ακόμα τον ψάχνεις, άλλο τόσο αυτοί κοιτούν εσένα και την ανεμελιά σου. Όσο κοιτάς τα καροτσάκια που περνάνε από μπροστά σου κι εύχεσαι να έχουν μέσα καρότα κι όχι μωρά, άλλο τόσο κι εκείνοι εύχονται να κοιμηθούν ένα βράδυ χωρίς διαλείμματα από το κλάμα του μωρού τους.

Είναι όλα τόσο υποκειμενικά και τόσο ρευστά, όμως κάθε περίοδος της ζωής  έχει και τη χάρη της. Για τώρα κάνε πάρτι με τη μοναξιά σου κι αργότερα βλέπεις, μη σε νοιάζει.

Όλα θα πάνε καλά, θα το δεις.