Στο «όλα για κάποιο λόγο γίνονται» ο λόγος είσαι εσύ

Και ποιος άνθρωπος δε φοβάται τη γυμνή αλήθεια; Εκείνης που το φως της σε τυφλώνει. Δε βλέπεις πλέον καθαρά, σκοντάφτεις σε πέτρες, γδέρνεται το δέρμα, ματώνεις κι ύστερα πονάς. Είσαι ανήμπορος μπροστά της, η σκέψη σου θολή, αδυνατείς να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες. Γνωρίζεις καλά πως θα έρθουν σαν ένα πελώριο κύμα να σε κατακλύσουν. Οπότε τι κάνεις; Χτίζεις μηχανισμούς για να την πολεμούν. Καλύπτουν μέχρι και τη σκιά της. Ρυθμίζεις τους μηχανισμούς σου με ευλάβεια και σχολαστικότητα. Η μάχη δεν έχει τελειωμό. Μέχρι πότε όμως;

«Δεν ήταν να γίνει» ή « όλα γίνονται για κάποιο λόγο» το λες, το λες ξανά κι έπειτα το πίστεψες. Το μασάς συνεχώς στη καθημερινότητά σου, προπορεύεσαι με αυτό. Το συμπάν έγραψε ένα ρόλο κι εσύ παίζεις έως ότου τον φέρεις εις πέρας. Εάν όμως δε σου βγει, σίγουρα εκείνο φταίει, εκεί πηγαίνεις για να ζητήσεις το λόγο. Πιστεύεις σε συμπτώσεις και πως η μοίρα δε σου φέρθηκε έντιμα. Η ζωή ήταν άδικη μαζί σου εξαρχής κι αυτός είναι ο πραγματικός για σένα λόγος που έφτασες σε ένα τέτοιο σημείο, βρέθηκες προ εκπλήξεως και τώρα μαζεύεις τα κομμάτια σου.

Νιώθεις θυμωμένος με την τύχη σου, στο όριο της εξαγρίωσης. Σου φταίνε όλα τριγύρω σου, δίχως εξαιρέσεις. Αυτό το ρημάδι το συμπάν πάντα θα σε δυσκολεύει. Έτσι, για να γελάει μαζί σου καθώς εσύ θα προσπαθείς να επιβιώσεις. Καμία γενναιοδωρία, καμία αναγνώριση του κόπου σου. Βρέθηκες χωρίς να το επιθυμείς στη «μαύρη λίστα».

Πώς το είπαμε; Δίχως εξαιρέσεις; Εγώ γιατί διακρίνω μία και μάλιστα αρκετά ορατή και τρανή; Για τον εαυτό σου λέω. Από εκείνον γιατί δεν επιζητάς ευθύνες; Γιατί σου αρέσει να κρύβεσαι; Μήπως φοβάσαι; Και αν φοβάσαι, τι είναι αυτό ακριβώς; Πως ίσως να έκανες λάθος; Ε και λοιπόν; Δεν τελειώνουν όλα. Μήπως δεν μπορείς να το παραδεχτείς; Έχεις δική σου βούληση. Εύκολα αποφασίζεις να πράξεις και μετά δεν αντέχεις το μερίδιο των ευθυνών σου. Στόχος σου να κατηγορήσεις το απέραντο. Βέβαια, εκείνο δεν μπορεί να σου αντιμιλήσει.

Με συγχωρείς αν γίνομαι καυστική όμως τα θεωρώ όλα τα παραπάνω μπουρδολογίες και φανφάρες. Θα σου εξηγήσω αμέσως το λόγο και σκέψου πριν τον κρίνεις.

Είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε και προσελκύουμε αντίστοιχα στη ζωή μας ανθρώπους, γεγονότα και καταστάσεις. Ανάλογα με τις εμπειρίες που βιώνουμε τροποποιείται ο τρόπος σκέψης και συνακόλουθα αυτό που προσελκύουμε. Όσο πιο ανοιχτά σκέφτεται ο νους τόσες περισσότερες πόρτες ανοίγονται. Σταδιακά, όμως,  διότι πρέπει να πραγματοποιηθεί η διέλευσή του από όλες τις βαθμίδες. Εσύ επιλέγεις για σένα, έχεις αυτή τη δύναμη. Πρέπει καλώς ή κακώς να πάρεις τα ρίσκα σου και να αποδεχτείς οτιδήποτε έπεται.

Θεωρώ πως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, αν κάτι δε μας βγει όπως το επιθυμούσαμε ας δεχτούμε ότι μπορεί να φταίμε κι εμείς. Ας χωνέψουμε τις προσωπικές μας αποτυχίες, όποιες και να ‘ναι. Είναι ο «θησαυρός» μας. Αυτό το «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» που έχεις βάλει καπετάνιο στη ζωή σου, δε βοηθάει. Δεν είναι άδικο να μετατοπίζουμε το φορτίο στο σύμπαν; Έως πότε θα φοβάσαι την αλήθεια που ανέφερα παραπάνω; Αποδέξου την κι ας σε κάψει. Θα ξαναγεννηθείς ακόμα πιο έτοιμος για την επόμενη φορά που θα κάνει την εμφάνισή της.

«Δεν ήταν να γίνει», ναι, διότι εσύ δεν το άφησες. «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο», ναι, διότι ο λόγος είσαι εσύ.