Το μπλοκ είναι η απόδειξη της ύψιστης καψούρας

Θύμα ή θύτης, είτε το υποστείς είτε το σερβίρεις το μπλοκ την εποχή των social είναι μια πραγματικότητα που μεταφράζεται σε πολλές περισσότερες πληροφορίες από μια απλή εξαφάνιση «από προσώπου timeline». Άλλωστε, είτε το θέλουμε είτε όχι, η social συμπεριφορά μας μαρτυρά πολλά για το ποιόν μας.

Μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα ανά πάσα στιγμή, έρχεται (από) εκεί που δεν το περιμένεις κι ούτε να το αποτρέψεις μπορείς, ούτε να το αναιρέσεις. Όχι, ούτε απάνθρωποι είμαστε, ούτε ψυχανώμαλοι, ούτε χρειαζόμαστε ένα τόνο ηρεμιστικά για να έρθουμε στα ίσα μας. Απλά, το delete και πόσο μάλλον το block συμβαίνει καμιά φορά να γίνεται ο φύλακας άγγελός μας. Να ‘σαι καλά, ρε Ζούκενμπεργκ, με τις δυνατότητές σου.

Ωστόσο, υπάρχει μια εσκεμμένη ασάφεια ως προς τους λόγους για τους οποίους προβαίνει κάποιος στην εύκολη κι απλή διαδικασία του εν λόγω κλικ. Προτού γελάσεις την επόμενη φορά που θα αντικρίσεις το απόλυτο κενό πληκτρολογώντας το όνομα της άλλοτε καλής σου στο ιστορικό της αναζήτησής σου ή εσύ που κατηγορείς ανελέητα τον πρώην σου για αστείρευτη ανωριμότητα κι ανασφάλεια, κοιτάξτε να δείτε και την άλλη όψη του νομίσματος.

Επ’ ουδενί δεν το χρησιμοποιούμε ως μέσο εκδίκησης. Αν θέλαμε εκδίκηση οι μεν θα τα ρίχναμε στον κολλητό σας κι οι δε θα ανεβάζατε τις γυμνές φωτογραφίες μας στο exposeyourgirlfriend.com. Ξεκάθαρα. Ούτε θεωρούμε πως με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε άξιοι συνεχιστές της φιλοσοφίας της ανωτερότητας. Αυτά, ας τα αφήσουμε για τους φίλους μας τους Σουηδούς.

Αγαπητέ μπλοκαρισμένε χρήστη, τα πράματα είναι πολύ πιο απλά κι εσύ αρνείσαι πεισματικά να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα. Ο κυκεώνας κατηγοριών μαζί με την απαξίωσή σου είναι άδικα. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος κι εσύ κολλάς σε κάτι πράματα μικρά. Προφανώς κι ο χωρισμός μας βαρά αλύπητα σαν τυφώνας και τυφλωμένοι απ’ τον πόνο παραφερόμαστε.

Δε γουστάρουμε να παρακολουθούμε σιωπηλά το ενδεχόμενο ριμπάουντ σας με καινούργιο γκομενάκι ούτε να γίνουμε μπανιστιρτζήδες της διασκέδασής σας κάθε φορά που φτύνετε το συκώτι σας με την παρέα σας και σας μαζεύουν σηκωτούς. Υποφέρουμε, τσεκάροντας ένα προς ένα τα ταγκ στις κοινοποιήσεις παρουσίας σας όπως και τις σκιές στις φωτογραφίες σας. Δε γουστάρουμε να ξέρουμε πού είστε και τι κάνετε και τρέμουμε κάθε φορά που το λαμπάκι των ειδοποιήσεών μας βαρά κόκκινο μην τυχόν κι είστε εσείς. Κινδυνεύουμε με παράλυση σκρολάροντας ολημερίς το προφίλ σας και γνωρίζουμε κάθε μαζοχιστική μας τάση κάθε που αργείτε να δώσετε σημεία ζωής πραγματοποιώντας άρρωστα σενάρια. Ταλαιπωρούμαστε, ξεπουπουλιάζοντας τους στίχους κάθε φορά που ανεβάζετε κάποιο κομμάτι μην τυχόν και κάποιος στίχος μιλήσει για εμάς. Ή έτσι νομίζουμε τουλάχιστον.

Φάγαμε τη σφαλιάρα του ρεαλισμού. Το να παραμείνουμε ηλεκτρονικοί φίλοι μαζί σας ισοδυναμεί άνετα με θηλιά στο λαιμό και μπορεί να μας στείλει στο διάολο. Κατήφεια και πλερέζες. Βαρεθήκαμε να παραμυθιάζουμε τους εαυτούς μας. Εξάλλου, άπαξ κι αποφασίσεις να τελειώσεις έναν άνθρωπο μέσα σου το κάνεις έμπρακτα και το υποστηρίζεις με τον κάθε δυνατό τρόπο.

«Σε μπλοκάρω ίσον σε γουστάρω». Το μπλοκ είναι η απόδειξη της ύψιστης καψούρας. Και κανένας δεν πνίγηκε καταπίνοντας τον εγωισμό του. Αν με θέλεις πίσω, δοκίμασε το email. Πώς νομίζεις έκαναν τόσοι γραμματείς καριέρα;