Αγάπη σημαίνει άνευ όρων παράδοση

Έχω παρατηρήσει πως οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται την αγάπη, όχι τόσο όμως για την ένταση συναισθημάτων που θα τους προσφέρει, αλλά κυρίως για την ασφάλεια που θεωρούν ότι θα τους στερήσει. Νομίζουν πως η αγάπη είναι μια συνθήκη αόριστη που δεν μπορούν να ελέγξουν με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν τις συνέπειές της. Μα δεν καταλαβαίνουν πως έτσι την αποκλείουν απ’ τα πάντα στη ζωή τους, εκλογικεύουν όλες τις καταστάσεις και γίνονται επικίνδυνοι.

Αυτούς τους ανθρώπους να φοβάστε, τους ανθρώπους της απόλυτης λογικής που υπολογίζουν πάντα τις παράπλευρες απώλειες κάθε αγώνα κι η εσωστρέφεια είναι η μόνη στάση τους απέναντι στον κόσμο. Να τρέμετε αυτά τα ανθρωπάκια γιατί είναι ικανά για όλα προκειμένου να μη φανεί η αδυναμία τους για αγάπη, αγάπη καταρχάς του εαυτού τους.

Αγαπώ κάποιον σημαίνει παραδίνομαι σε αυτόν, νιώθω ασφάλεια δίπλα του, δε φοβάμαι το μέλλον μου αλλά το εμπιστεύομαι στα χέρια του ώστε να το μοιραστούμε παρέα. Σε οποιαδήποτε σχέση τολμήσω να εμπλακώ όταν ξεστομίσω αυτό το πολύ σημαντικό ρήμα εννοώ ακριβώς αυτό, ότι με τον άλλον δε νιώθω φόβο αλλά δύναμη γιατί όταν ο κόσμος θα γίνεται άδικος και μικρόψυχος το άτομο που επέλεξα να αγαπήσω θα είναι εκεί για μου αποδείξει πως υπάρχουν εξαιρέσεις. Για να καταφέρω βέβαια κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να έχω αποδεχτεί κι αγαπήσει -αν όχι πλήρως έστω ως ένα μεγάλο βαθμό- τον εαυτό μου.

Να μη ζω με αυταπάτες ούτε να πιστεύω στην τελειότητα για να μπορέσω με αυτό τον τρόπο να αναγνωρίσω τις ατέλειες όχι μόνο σε μένα αλλά και στους ανθρώπους που θα επιλέξω να έχω γύρω μου. Πρώτα έρχεται η παραδοχή κι αποδοχή της κατάστασής μας, ότι δεν είμαστε άφθαρτοι, τέλειοι κι αιώνιοι και μετά η αγάπη της όλης συνειδητοποίησης που μας συνέβη. Τότε και μόνο τότε που μας έχουμε αγκαλιάσει μπορούμε να αγαπήσουμε και τον άλλον και να πρόκειται για μια υγιή αγάπη και σχέση αφού δε θα τον χρησιμοποιούμε ως δεκανίκι για να αντέξουμε τα δικά μας ελαττώματα και λάθη φορτώνοντας τον με ευθύνες για τις πράξεις μας. Αντιθέτως θα είναι εκείνος που επιλέξαμε να βοηθήσει στη δίκη μας προσωπική επανάσταση.

Έχει γράψει ο Ρίτσος «και οι λέξεις φλέβες είναι, μέσα τους αίμα τρέχει» γι’ αυτό μη σκορπάς τα σ’ αγαπώ σου από ‘δω κι από ‘κει χωρίς συνείδηση επειδή κινδυνεύουν απ’ την πολυχρησία να ξεφτίσει η σημασία τους και μετά κανένας δεν πρόκειται να σε πιστέψει. Να τα εκφράζεις και με πράξεις όμως ώστε να παίρνουν ζωή κι οι ρίζες να εισχωρούν βαθύτερα μέσα στη σχέση σας, να στέκονται μπροστά σας και κάθε φορά που θα αμφιβάλλετε γι’ αυτήν να σας θυμίζουν πως αισθανθήκατε, πως αγαπήσατε.

Υπάρχουν άπειροι τρόποι για να κάνεις το σ’ αγαπώ σου αισθητό στο άτομο που θέλεις, παίρνοντας τον τηλέφωνο απλώς για να δεις τι κάνει, στέλνοντας μήνυμα καλής τύχης τη μέρα που ξέρεις ότι έχει τη μεγάλη συνάντηση για δουλειά. Ακόμη ανάβοντας το θερμοσίφωνο για να βρει ζεστό νερό όταν γυρίσει κουρασμένος απ’ το γραφείο ή κάνοντας πλάτες στη φίλη σου για να βγει με το αίσθημα κρυφά απ’ τους γονείς. Οι λέξεις, είναι η αλήθεια αιωρούνται, μένουν κενές κι άχρωμες αν δεν ακολουθούνται από γεγονότα, γεγονότα που εσύ θα επιλέξεις να συμβούν αφού εσύ είσαι υπεύθυνος για τα χρώματα των λέξεών σου.

Είμαστε λαός που του αρέσει το δράμα, η υπερβολή, απολαμβάνουμε να υποφέρουμε από αγάπη και να ισχυριζόμαστε πως έτσι πρέπει να γίνεται, αλλά έχουμε πραγματικά μπερδευτεί. Η αγάπη δε πονάει, δε θρυμματίζει, ούτε χάνεις τον εαυτό σου επειδή δεσμεύεσαι με κάποιον άλλον.

Μας αρέσει να νιώθουμε δυνατοί, ζωντανοί λέγοντας σ’ αγαπώ πιστεύοντας πως η δική μας καρδιά χωράει περισσότερους ανθρώπους και συγχωρεί πιο εύκολα γιατί εμείς διαφέρουμε, έχουμε διαβάσει κι έχουμε ταξιδέψει αρκετά. Μα δε χρειάζεται να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε αυτή τη διαδικασία, γιατί αν η αγάπη είναι αληθινή τότε οφείλει να διεκδικεί τα πάντα, να θέλει τον άλλον παρών σε όλες τις στιγμές της και να απαιτεί από σένα να αφήνεσαι χωρίς αύριο σε αυτό που γουστάρεις να ζήσεις.

Να αγαπάς σημαίνει να εμπιστεύεσαι, να μοιράζεσαι τις ανησυχίες σου με κάποιον που δε σου εγγυάται ότι θα βρει λύσεις, απλώς θα σου δώσει ένα μικρό χαμόγελο, ένα εφαλτήριο για να πιστέψεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Ο καθένας μόνος του μπορεί όντως να καταφέρει τα πάντα, αλλά τι σημασία έχει η νίκη ή η επιτυχία αν δεν υπάρχει κάποιος στο τέλος της διαδρομής να δει τα μάτια μας να λάμπουν από ευτυχία, να μας πάρει αγκαλιά κατανοώντας τι θυσιάσαμε για να τα καταφέρουμε;