Μπέσα έχουν οι άνθρωποι που είναι δυνατοί

Βαριά κουβέντα η μπέσα, στιβαρή κι ας έχει μόλις πέντε γράμματα. Ούτε ανδρική ούτε και γυναικεία ιδιότητα. Μην ψάχνεις για παντελόνια πίσω της, ούτε για πορτοφόλια και κοινωνικές τάξεις. Ψάξε για ανθρώπους που κατάφεραν να διατηρήσουν το ήθος τους, ακόμα και σήμερα, που το ανήθικο σου πλασάρεται για ηθικό και την πουστιά στη μαθαίνουν για εξυπνάδα.

Κάποτε ο Έλληνας το είχε καημό, μην τυχόν και χάσει την μπέσα του. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Άραγε τη θυμάσαι ακόμα την έννοια της λέξης ή έχει ξεφτίσει τόσο πολύ μέσα μας, όπως έχει ξεφτίσει κι η έννοια του ήθους; Κάποτε θεωρούταν μεγάλη ντροπή να κοροϊδέψεις το διπλανό σου, να πεις ψέματα, να παίξεις θέατρο για να εξυπηρετήσεις τα δικά σου συμφέροντα. Κάποτε βλέπεις, το να κερδίσεις το σεβασμό επειδή τον αξίζεις και να κυκλοφορείς με το κεφάλι ψηλά, γιατί έκλεισες τη μέρα σου χωρίς να πληγώσεις κάποιον άνθρωπο, ήταν κάτι σπουδαίο.

Όσο για εκείνους που εκμεταλλεύονται τον πόνο του διπλανού τους, που δε σέβονται το φόβο του, την αδύναμη στιγμή του και παίζουν με την αγάπη του, εκείνοι δεν αξίζουν κανένα σεβασμό, ούτε και θα τον έχουν ποτέ πραγματικά. Λες κι ο ψεύτικος σεβασμός που εκβιάζεται ή επιβάλλεται, θα μπορέσει ποτέ να τους κάνει κύριους ή κυρίες. Ο σεβασμός κι η αγάπη που κέρδισε κάποιος επειδή φέρθηκε έντιμα, είναι το μόνο που μπορεί να τον κάνει να σηκώσει το μπόι του δυο πήχεις πάνω απ’ το χώμα.

Γι’ αυτό σου λέω, μη λυπάσαι αυτούς που κλαίγονται για τις προβληματικές τους σχέσεις. Δεν τους αξίζει να κλαίγονται, γιατί δεν κάθισαν ποτέ να σκεφτούν πως λίγη αλήθεια, λίγη εντιμότητα, λίγη ανιδιοτέλεια μπορούν να γίνουν τα πιο γερά θεμέλια μιας σχέσης. Μα ακόμη κι αν το σκέφτηκαν, δεν το εφάρμοσαν ποτέ. Τόσο πολύ έχουν ερωτευτεί την πάρτη τους, τα κινητά τους και τα αμάξια τους, που θέλει δύναμη να σηκώσουν τα μάτια τους λίγο πιο πάνω.

Γιατί τα μεγάλα, τα ουσιώδη, τις ξεγυμνώσουν τις ψυχές. Αντέχουν; Εκείνοι βλέπεις έχουν μάθει στα μικρά και τα λίγα· στα σίγουρα. Σε αυτά που δεν έχουν ρίσκο και που δεν εμπεριέχουν κινδύνους. Θέλει κότσια να τα βάλεις με τη μοίρα σου. Να την αρπάξεις απ’ το γιακά και να της πεις «κουμάντο, κούκλα μου, εδώ κάνω εγώ, δε σε φοβάμαι».

Γι’ αυτό η μπέσα είναι προνόμιο των δυνατών. Γιατί οι δυνατοί δεν έχουν ανάγκη ψέματα και δικαιολογίες για να σταθούν. Έχουν τα κότσια να αναλάβουν ευθύνες και δε θα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πού κρύβεται η παγίδα πίσω από κάθε τους λέξη. Μεγαλώσαμε, τα φάγαμε τα μούτρα μας και μάθαμε. Αποφασίσαμε πως θέλουμε δίπλα μας μόνο ανθρώπους που οι κουβέντες τους έχουν υπόσταση και γίνονται πράξεις. Θέλουμε αυτούς που τολμούν να πουν την αλήθεια κι ας πονάει καμιά φορά. Κανείς δεν είπε ψέματα για να προστατεύσει τον άλλον, μην πιστεύεις σε δικαιολογίες.

Αλήθεια κι ας πονέσει, εντιμότητα κι ας μη συμφέρει, αυτό ζητάμε. Ανθρώπους με μπέσα που θα περάσουν απ’ τη ζωή μας και θα φύγουν με μια αίσθηση αξιοπρέπειας. Που θα μας κάνουν να τους θαυμάσουμε κι ας αποδειχθεί πως δε μας κάνουν τελικά ή πως δεν τους κάνουμε εμείς, έτσι κι αλλιώς δεν υπογράφουν συμβόλαια οι καρδιές. Αν κάτι μένει τελικά απ’ τους ανθρώπους, είναι μια γλυκιά ή μια πικρή ανάμνηση, τίποτα άλλο. Ούτε οι λέξεις, ούτε οι πράξεις, ούτε οι στιγμές.