Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε μειώνει

Έχεις γεννηθεί ως μια οντότητα μοναδική, ιδιαίτερη, ξεχωριστή κι αυτούσια.  Άπαξ, τη μία φορά λοιπόν που έχεις κληθεί να δημιουργήσεις, προλαβαίνεις και δεν προλαβαίνεις να ξεδιπλώσεις την υπόστασή σου. Κι αν θες να απλωθείς κι όπως θες δε, τα περιθώρια εδώ στενεύουν ακόμα πιο πολύ.

Έχεις γεννηθεί, που λες, μόνο για να ξεχωρίζεις. Γι’ αυτό άλλωστε και κρίνεσαι ως μονάδα, γι’ αυτό και πορεύεσαι μόνο με τα δικά σου αδιάψευστα κριτήρια. Θέτεις στόχους, παλεύεις μέσα στην πάλη σου, λυγίζεις, μανιάζεις, απελπίζεσαι μα ακόμα συνεχίζεις κι αυτό αποτελεί και την πιο αδιαμφισβήτητη ισχύ που κρύβει η αντοχή σου.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, μπροστά σου καθημερινά, άνθρωποι. Άνθρωποι πολλοί, αδιάφοροι στην πλειοψηφία τους, εμφανείς όμως οι διακρίσεις σου.  Και μέσα σε αυτούς, άνθρωποι που δεν τιμούν και τόσο την ανθρώπινη υπόστασή τους. Πλάσματα που ζουν για να δηλώνουν την τοξική τους παρουσία στη ζωή μας. Ανθρωπάκια που μειώνουν, που υποτιμούν, που κρίνουν με την παραμικρή πρώτη ευκολία. Μα κυρίως, πλασματάκια με υπέρογκους τόνους από ανασφάλειες, ψυχικές ελλείψεις, αδυναμία αυτοεκτίμησης κι εκτίμησης κι όλων των άλλων γύρω τους.

Συνάδελφοι στη δουλειά που έχουν βαλθεί να θέσουν τις αντοχές σου και την υπομονή σου σε άλλα επίπεδα. Ανένδοτοι, προσβλητικοί σε κάθε κουβέντα τους, λες και αποτελεί έμφυτο χαρακτηριστικό του εαυτού τους. Κουτσομπόληδες, με υπερβολική κι επιδεικτική ανάλωση για τη ζωή και τις συνήθειές τους. Βλέπεις, πάντα εσύ θα βρίσκεσαι ένα στάδιο πιο κάτω, ουραγός της άπιαστης εξυπνάδας τους.

Φίδια άλλοτε φερόμενα ως φίλοι, που κάθε σου επιτυχία γι΄αυτούς αποτελεί επαρκή λόγο για ζήλια που εκφράζεται μέσα απ’ την προσπάθειά τους να σε μειώσουν, να υποτιμήσουν την αξία οποιασδήποτε προόδου σου. Όσο κι αν προσπαθείς δε θα πληροίς ποτέ τα ύψιστα κριτήρια της λογικής τους. Άγνωστοι που μπάζουν από μακριά και δε χρειάστηκαν καν να σε δοκιμάσουν και να μπουν στη ζωή σου επιβεβαιώνοντάς σε ακόμα μια φορά για τα κριτήριά τους.

Μα σε όποια κατηγορία κι αν ανήκουν, όλοι μαζί συνθέτουν την ίδια βάση αναφοράς, μια εικόνα ανθρώπων βλαβερών, μια εικόνα ανθρώπων που στην πραγματικότητα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και βοήθειας. Είναι οι άνθρωποι που φανερά κραυγάζουν για την τόσο μεγάλη έλλειψη ανθρωπιάς γύρω μας. Κι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι στην αντιμετώπισή τους. Βλέπεις, υπάρχουν κι άτομα ευαίσθητα, σε αυτούς κυρίως ποντάρουν, ξέρουν άλλωστε καλά τα όρια της στρατηγικής τους. Αυτά τα άτομα, που λες, πληγώνονται πολλές φορές κι ανεπανόρθωτα.

Και κάπως έτσι, συνειδητοποιείς πως δεν υπάρχει κανένας λόγος για υποχώρηση και κανένας λόγος για συμβιβασμούς ή κατανόηση. Βλέπεις, τον σεβασμό τον εμπνέεις και τον κερδίζεις κι όσο εσύ θεωρείς ότι πληροίς τις προϋποθέσεις για να  εισπράττεις τον απαραίτητο και στοιχειώδη σεβασμό, τότε να είσαι αμείλικτος.

Σε μια αρρωστημένη λογική δεν υπάρχει περιθώριο εκτίμησης της ορθότητας. Ένα παιδί άμα το καλοπιάσεις, καταλαβαίνει, υποχωρεί. Μα στους μεγάλους, μάτια μου, εκλείπει η απλότητα, εκλείπει η αθωότητα. Γίνεσαι τέρας και δεν τρομάζεις κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό απ’ όλα!

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε μειώνει όσα άδικα κι αν πραγματικά σου ανήκουν. Στην τελική, η πραγματική μαγκιά είναι να σε παραδειγματίζουν με ορθότητα. Κι όσο κι αν λυπάσαι πως θα είσαι εσύ λάθος, να μιλάς κι ας σου είναι δύσκολο. Να απαντάς, να αντιδράς και να σταματάς το ίδιο εύκολα, όπου εσύ το κρίνεις. Δεν καταλαβαίνουν αλλιώς κάποιοι άνθρωποι και δεν έχουν και τέτοια ικανότητα όσο η καλοσύνη είναι στα μάτια τους ελάττωμα.

Για όσα είσαι και κυρίως για όσα δεν είσαι, για όσα παλεύεις να γίνεις, για τα όμορφα θετικά σου και τα ομορφότερα αρνητικά σου να είσαι πάντα περήφανος! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει, κι αν το κάνει, να σε βρίσκει πάντα μπροστά του σαν το τίμημα της τόσο τεράστιας προσβολής του!