Κάποιες στιγμές το χρωστάς στον εαυτό σου να γίνεις σκληρός

Ο καθένας μας έχει βιώσει περιστατικά που δεν μπορεί να ελέγξει ή καταστάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί κι όταν λέμε «δεν μπορεί» εννοούμε ότι παλεύει με τον εαυτό του με αποτέλεσμα να μην καταλήγει σε κάποια απόφαση ή πράξη. Νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο και δεν ξέρει τι στάση να υιοθετήσει απέναντι στο πρόβλημα ώστε να ‘ναι η σωστή και να μη φανεί αλλόκοτος και παρεξηγηθεί από κάποιον ή πληγώσει κάποιον άλλον .

Φοβάται, δηλαδή, να είναι ο εαυτός του και να διεκδικήσει την αλήθεια, την αξιοπρέπεια ή το δίκιο του για να μη βγει αυτός ο κακός της υπόθεσης. Αυτό που δε συνειδητοποιεί, όμως. είναι ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος του. Δεν καταλαβαίνει ότι μ’ αυτήν ακριβώς τη στάση του θίγει και προδίδει τον καλύτερο φίλο του, τον εαυτό του.

Ο εαυτός σου, μόνο αυτός o φίλος σου, θα είναι σίγουρα πάντα εκεί για σένα και θα σε στηρίζει ό,τι κι αν κάνεις, αυτός ξέρει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά σου, αυτός ξέρει όλη την αλήθεια για το ποιος πραγματικά είσαι και τι πραγματικά θες κι αυτός είναι που θα σ’ ακούσει όταν δεν έχεις σε ποιον να μιλήσεις.

Να φροντίζεις το φιλαράκο σου, να τον προσέχεις, να μην αφήνεις κανένα να τον μειώνει και να τον πληγώνει χωρίς να το αξίζει. Να μην τον αδικείς, να μην τον κατηγορείς χωρίς να φταίει, να μη ρίχνεις όλο το βάρος και τις ευθύνες σ’ αυτόν γιατί φοβάσαι να τα ρίξεις σ’ αυτόν που πρέπει. Να τον προστατεύεις!

Χωρίς να τον κακομαθαίνεις και να τον δικαιολογείς όμως. Να του μαθαίνεις να δίνει και να αγαπά με εξαιρέσεις, όμως, πάντα. Και προς Θεού, μην ξεχάσεις να του το μάθεις αυτό: «Όχι δεν αξίζουν όλοι και δεν είναι όλοι έτοιμοι να δεχθούν αυτό που είσαι κι αυτό που έχεις να δώσεις, φίλε μου. Γι’ αυτό σταμάτα να αναλώνεσαι σε λάθος άτομα και σε αχάριστες ψυχές. Όχι, δεν είναι όλοι καλοί εκεί έξω, φιλαράκι. Δεν έχουν μάθει όλοι να εκτιμούν. Δεν αντέχουν όλοι την αλήθεια. Είναι πολλή φωτεινή για το σκοτάδι τους!».

Κι αν καμιά μέρα βγάλεις το φιλαράκι σου για φαγητό, μάθε του να επιλέγει τι να τρώει. Πρόσεχε μην καταπιεί κανένα ψέμα και δεν το καταλάβει, Όσο ωραίο κι αν φαίνεται, με όσες γαρνιτούρες κι αν είναι σερβιρισμένο, με όσο συναίσθημα κι αν είναι πασπαλισμένο, αν το γευτείς, ακόμα ψέμα θα ‘ναι. Θα το καταλάβεις. Θα σου αφήσει ένα αίσθημα πικρίας στη γλώσσα κι έναν πόνο στο στομάχι. Μη σε νοιάζει, όμως, γιατί εγώ θα είμαι εκεί και θα σου ψιθυρίσω: «Σταμάτα να χάφτεις, φιλαράκι! Μη φοβάσαι να αμυνθείς! Δε γίνεται πάντα να φέρεσαι καλά. Γίνε σκληρός, γίνε δυνατός. Ξέσπασε! Όχι, δεν πρέπει να λειτουργούμε πάντα όπως νιώθουμε! Μη λυπάσαι αυτούς που δε σε λυπήθηκαν. Δε σκέφτονται όλοι σαν εσένα. Κάποιες ψυχές πρέπει να βιώσουν τον πόνο για να καταλάβουν.

Μου το χρωστάς. Μου το χρωστάς να γίνεις κακός, κι ας μη θες, κι ας σε τρομάζουν οι απώλειες. Ξύπνα! Δεν πρέπει να αφήσεις την αγάπη και την ανοχή σου να τις θεωρήσουν αδυναμία! Κι αν χάσεις κάποιον, κι αν χάσεις κάτι, τότε ήταν γραφτό τους να χαθούν. Δεν είσαι εσύ αυτός που τα έδιωξες. Όποιος νοιάζεται πραγματικά, μένει κι επιμένει για να σ’ έχει.

Πρέπει ο καθένας να μάθει να παίρνει ό,τι του αξίζει. Να το συνειδητοποιήσεις και να το εφαρμόσεις αυτό. Πώς να σ’ αγαπήσουν αν δε σ’ αγαπάς; Πώς να σε σεβαστούν αν δε σε σέβεσαι; Δείξε τους ότι πρώτος εσύ σέβεσαι τον εαυτό σου. Όσο φοβάσαι τους δίνεις δύναμη να συνεχίσουν να σε πατάνε.

Έλα να ενωθούμε, φιλαράκι, και τότε στο υπόσχομαι θα χαμογελάσουμε μαζί. Θα δούμε το δικό τους «φιλαράκι» να τρέχει. Γιατί κι αυτό, μη νομίζεις, δεν είναι χαζό! Ξέρει πολύ καλά αν έφταιξε ή όχι.