Οι αληθινοί καλοκαιρινοί έρωτες έγιναν όμορφες σχέσεις από απόσταση

Απ’ την πρώτη στιγμή ήξερα πως είσαι ξεχωριστή περίπτωση για μένα, το ένιωθα μέσα μου κι ας μη σε ήξερα καλά. Πες το χημεία, πες το κεραυνοβόλο έρωτα –δε συμφωνώ με αυτόν τον όρο, αλλά δεν είναι της παρούσης, θα μιλήσουμε άλλη φορά γι’ αυτό– , πες το όπως θες! Εγώ θα πω πως αυτό που είδα στα μάτια σου εκείνη τη νύχτα, την πρώτη νύχτα που βρεθήκαμε στα κρυφά, δεν το έχω συναντήσει σε κανέναν άλλο. Ήταν αυτό το πάθος, αυτή η σπίθα, αυτή η σκοτεινή σου αλήθεια, που ήθελα όσο τίποτα να ανακαλύψω, αυτή η φλόγα κι αυτή η τρέλα που με παρέσυρε σ έναν κόσμο δικό μας.

Μιλούσαμε ώρες ατελείωτες εκείνο το βράδυ, προσπαθούσες να με κάνεις να νιώσω άνετα μαζί σου, αλλά η αμηχανία και των δύο μας είχε χτυπήσει κόκκινο. Δεν το βάλαμε κάτω, όμως, ο χρόνος κυλούσε τόσο όμορφα μαζί σου, τα σώματά μας έρχονταν όλο και πιο κοντά, τα βλέμματά μας συναντήθηκαν για μία στιγμή και μπουμ… Αυτό ήταν.

Θα μπορούσε να το παρομοιάσει κανείς με έκρηξη ηφαιστείου, τόσο καυτό ήταν το πρώτο μας φιλί. Ένα φιλί με άρωμα καλοκαιριού, ένα φιλί με γεύση από τσιγάρο που μόλις είχες σβήσει, ένα φιλί που δεν μπορούσα να αντισταθώ. Με ξάφνιασε απ’ την πρώτη στιγμή η επικοινωνία που είχαμε. Επικοινωνούσαν τα βλέμματά μας ,τα σώματά μας, οι αύρες μας, τα μυαλά μας. Τρομερό κι ανεπανάληπτο.

Κι ενώ όλα κυλούσαν υπέροχα, τσουπ να σου ο Σεπτέμβρης και τώρα ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Αν θέλετε τη γνώμη μου, ο Σεπτέμβρης είναι ο χειρότερος μήνας, από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις; Απ’ τη μία η εξεταστική , απ’ την άλλη η σήμανση της τελετής λήξης του καλοκαιριού και τα κεφάλια μέσα γιατί τα μαθήματα ξεκινούν. Ακόμα κι ο καιρός αναποφάσιστος είναι εκείνο τον μήνα, εξού και τα πρωτοβρόχια.

Κι οι καλοκαιρινοί έρωτες; Τι γίνεται με αυτούς; Θα τελειώσουν έτσι άδοξα; Αυτό ήταν; Finito la musica? Ο δικός μας καλοκαιρινός έρωτας, που τη θέση του έρχεται να πάρει ένας άλλος πολυφορεμένος τίτλος, αυτός της «σχέσης από απόσταση» πόσο θα αντέξει;

Δεν ξέραμε πόσο, ποτέ και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως η κάθε απόσταση όσο μεγάλη κι αν είναι φαντάζει ανύπαρκτη, σχεδόν μηδενική όταν τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα κι αληθινά.

Κι όμως μετά από τόσα εμπόδια και τόσες δυσκολίες που βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο δρόμο μας , εμείς αντέξαμε. Και ξέρεις γιατί αντέξαμε; Γιατί δεν εστιάσαμε ποτέ στα εμπόδια, η επιθυμία του ενός για τον άλλο ήταν τόσο μεγάλη και το πάθος τόσο δυνατό που τα εμπόδια καίγονται στη φωτιά του έρωτά μας.

Υπήρχαν μοναξιές, ξεσπάσματα, στεναχώριες, γιατί ο έρωτας εκτός απ’ το ομορφότερο συναίσθημα είναι κι ένα αχόρταγο γουρούνι που τεστάρει τις αντοχές μας. Αλλά τίποτα που να αξίζει τόσο πολύ δεν είναι εύκολο.

«Τα εύκολα δεν είναι για εμάς», μου είπες. Κι είχες δίκιο, τίποτα δε μας ήρθε εύκολα κι όμως καταφέραμε για ακόμη μία φορά να ξεχωρίσουμε, ανατρέψαμε οτιδήποτε κλισέ αφορά τις σχέσεις , φράσεις όπως: «οι σχέσεις από απόσταση δεν αντέχουν στο χρόνο», «οι καλοκαιρινοί έρωτες πεθαίνουν τον χειμώνα», «δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις σχέσεις από απόσταση». Αυτά είναι για τους άλλους, για τους ηττοπαθείς, για τους απαισιόδοξους, όχι για εμάς. Εμείς, μωρό μου, είμαστε η εξαίρεση στους ηλίθιους και κομπλεξικούς κανόνες τους. Δεν υπάρχει μάνουαλ στον έρωτα, ο καθένας το χειρίζεται όπως νιώθει.

Κι αν με ρωτήσεις αν μου λείπεις, θα σου πω όσο δε φαντάζεσαι. Αν με ρωτήσεις αν θα ήθελα να κοιμάμαι και να ξυπνάω κάθε μέρα στην αγκαλιά σου, θα σου πω πως αυτή είναι η μεγαλύτερή μου επιθυμία. Κι αν με ρωτήσεις αν θα σ’ άφηνα για κάτι πιο κοντινό και σίγουρο, τότε θα σε βρίσω και θα σου γυρίσω πλάτη, αλλά μετά θα σ’ αρπάξω, θα σε φιλήσω και θα σου θυμίσω ότι εμείς δεν είμαστε για τα εύκολα…