Μόνο εμείς ξέρουμε πώς αντέχουμε τους μονίμως έξαλλους φίλους μας

Κοίταξε να δεις τώρα τι συμβαίνει εδώ. Ο φίλος που περιγράφει ο τίτλος του άρθρου είμαι εγώ η ίδια! Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να σου περιγράψω ακριβώς τι συμβαίνει με εμάς. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αυτοί είμαστε και μην προσπαθείτε να καταλάβετε το «γιατί». Γιατί απλά μπορούμε κι ας περιοριστούμε σε αυτό.

Όλοι αυτοί που φαίνονται μονίμως έξαλλοι, συνήθως, να ξέρετε, είναι. Αυτό που μπορεί να μην ξέρετε, είναι ότι όσο εύκολα τα παίρνουν στο κρανίο, το ίδιο εύκολα τους περνάει. Έχετε κατά νου ότι όλο αυτό πιθανά να είναι αντίδραση του οργανισμού τους στη βλακεία που συναντούν στην καθημερινότητά τους. Έλα, μην κάνεις τον έκπληκτο, σε όλους μας συμβαίνει να μην μπορέσουμε κάποια στιγμή να διαχειριστούμε κάποιον παντελώς «ανώριμο» -το λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ- που συναναστρεφόμαστε σε καθημερινή βάση.

Εκείνοι οι φίλοι, λοιπόν, που συνηθίζουν να μας ζαλίζουν με τις εκρήξεις τους ως επί τω πλείστων είναι άνθρωποι που στα επαγγελματικά τους κυρίως συναναστρέφονται με πολύ κόσμο, που κατά μεγάλη πιθανότητα αν είχαν την  επιλογή δε θα τους έλεγαν ούτε καλημέρα. Όπως καταλαβαίνεις, λοιπόν, όλο αυτό το θέατρο που παίζουν, κάπου πρέπει να το εξωτερικεύσουν. Και τι καλύτερη εκτόνωση απ’ το να πετάς από πάνω σου όλη αυτή την ψευτιά όπως ακριβώς την αντιλαμβάνεσαι. Ο θυμός είναι μονόδρομος. Γίνονται έξαλλοι, λένε ό,τι έχουν να πουν και μετά όλα μοιάζουν πιο όμορφα.

Απ’ την άλλη, θα σκεφτεί ο καθένας ότι δεν είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει όλη την αρνητική ενέργεια και να μαυρίζει η μέρα του κάθε φορά που τον συναντά. Ο φίλος, όμως, ο πραγματικός έτσι σε αγαπάει όπως είσαι κι όπως σε γνώρισε.

Τους καταλαβαίνουμε απ’ τη στιγμή που θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο και πηγαίνουμε στο ραντεβού μας ψυχολογικά έτοιμοι. Συναντιόμαστε κι εννοείται πως δε χρειάζεται να ρωτήσουμε καν τι κάνουν και πώς είναι γιατί μας έχουν πιάσει απ’ τα μούτρα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εκφέρουμε κι άποψη σε αυτά που μας λένε και στην ιδανικότερη, εκφράζουμε και τη γνώμη μας σχετικά με τα λάθη τους πάνω στο θέμα που συζητάμε. Κοινώς, έχουμε το θάρρος να τους εναντιωθούμε εκείνη τη στιγμή με μεγάλο ρίσκο για τη σωματική μας ακεραιότητα! Ειλικρινά, εμάς που σας αντέχουμε, πρέπει να μας κρατάτε δίπλα σας σαν θησαυρό -δεν περνάμε και λίγα.

Μετά από ώρα που μας έχουν κάνει κάδο των άχρηστων, που έχουμε ακούσει όλα τα προβλήματά τους -σημαντικά κι ασήμαντα-  κι έχουν κάνει τα δικά μας νεύρα τσατάλια, έχει έρθει η ώρα να πιούμε το καφεδάκι μας με την ησυχία μας. Όσο ήσυχα μπορούμε πια -κι αν φυσικά δεν έχουμε τσακωθεί στο μεσοδιάστημα.

Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι κάπως άδικο κι άσχημο τα προβλήματα του ενός να μονοπωλούν μονίμως το ενδιαφέρον μιας παρέας, έτσι;

Γι’ αυτό, λοιπόν, αγαπημένοι έξαλλοι όλου του κόσμου, πραγματικά σας καταλαβαίνουμε και πρώτη από όλους εγώ. Σε καμιά περίπτωση δε θα σας πούμε να ηρεμήσετε.  Αυτό που πρέπει, όμως, να επισημάνουμε είναι ότι κάπου-κάπου κάντε λίγο πίσω τα δικά σας και βάλτε σε προτεραιότητα τα προβλήματα των φίλων σας, γιατί σίγουρα έχουν υπάρξει φορές που τα δικά τους είναι όντως πράγματα που πρέπει να συζητηθούν πρώτα.