Κάθε Σεπτέμβρης είναι και μια νέα χρονιά

«Wake me up when September ends», τραγούδησαν κάποτε οι Green Day. Γιατί άραγε; Θα σας πω εγώ γιατί. Γιατί κάθε αρχή είναι και δύσκολη και κατά κάποιο τρόπο το ασυνείδητο μας κάνει να πεισμώνουμε και να μη θέλουμε να το αντιμετωπίσουμε. Κι ο Σεπτέμβρης καλώς ή κακώς σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Όσο κι αν προσπαθούν τόσα χρόνια να μας πείσουν ότι ο χρόνος αλλάζει την πρώτη του Γενάρη, εμείς βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε ότι η νέα χρονιά έρχεται με το που αρχίζουν να πέφτουν τα φύλλα.

Αρχικά από πού να ξεκινήσουμε και πού να καταλήξουμε; Ας το πάρουμε χρονολογικά. Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας ο Σεπτέμβρης ήταν ο μήνας που ξεκινούσαν τα σχολεία -αντίο τεμπελιά, δηλαδή. Κι αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι μας αγόραζαν νονοί και λοιποί συγγενείς τη νέα μας σχολική σάκα, τετράδια και μολύβια κι ότι θα ανταμώναμε ξανά με τους φίλους μας, τίποτα άλλο δεν μπορούσε να μας παρηγορήσει.

Με τι να συγκριθεί η ξεγνοιασιά κι η χαρά του καλοκαιριού; Ποιος είναι αυτός ο Σεπτέμβρης τέλος πάντων που ήρθε να μας κλέψει τις ηλιόλουστες μέρες μας που παίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ ανέμελοι στις παραλίες; Είναι αυτός ο ύπουλος μήνας που ταυτιζόταν με μια αρχή, στην περίπτωσή μας τότε, μια σχολική αρχή, που ήταν ίσως και η πιο ανώδυνη.

Μεγαλώσαμε, όμως, και τα πράγματα άλλαξαν. Άρχισαν οι υποχρεώσεις, οι ευθύνες, η δουλειά μας. Θαρρείς κι είναι μικρό παιδί αυτή η τελευταία, μας επιτάσσει να είμαστε απίκο, συνεπείς και τυπικοί όλο το χρόνο. Πόσο μάλλον το Σεπτέμβριο που αν είσαι απ’ τους τυχερούς μπόρεσες και εκμεταλλεύτηκες σωστά τις λίγες μέρες της καλοκαιρινής σου άδειας. Το Σεπτέμβριο, το μήνα που έρχεται με φόρα να ρουφήξει ό,τι ενέργεια μπόρεσες να αποθηκεύσεις το καλοκαίρι στις μπαταρίες σου. Σε θέλει εκεί, ανανεωμένο, έτοιμο να σε κάνει να ξενερώσεις με το πρώτο «καλό χειμώνα» που θα ακούσεις.

Μα ακόμα κι εσύ που δεν παραθέρισες σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος πίνοντας τα μπιράκια σου, ελπίζεις πως η αρχή του φθινοπώρου θα σημάνει μια νέα αρχή για σένα, πιο ελπιδοφόρα. Keep going!

Κι επειδή η ζωή θέλει χιούμορ και τρέλα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε κι αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία «από Σεπτέμβρη ξεκινάω δίαιτα». Ψυχή έχουν κι αυτοί και μια πεποίθηση να ξεφορτωθούν με τη «νέα χρονιά» τα κιλά που πήραν την προηγούμενη, όταν με την παρουσία τους τα ζαχαροπλαστεία και τα ταβερνάκια έκαναν πάρτι.  Καλό κουράγιο να ευχηθούμε σε αυτό το σημείο.

Τέλος, οι καλοκαιρινοί έρωτες. Αχ, αυτές οι καλοκαιρινές γνωριμίες που μας έκαψαν ένα-ένα τα εγκεφαλικά μας κύτταρα κι έσβησαν τόσο γρήγορα όσο οι πατημασιές που σχηματίζαμε στη νωπή άμμο. Αφήνουν τα σημάδια τους και φεύγουν έτσι απλά, όπως φεύγει κάθε καλοκαίρι. Φεύγουν και μας αφήνουν μόνους με τη γλυκιά ανάμνηση να αντιμετωπίσουμε τη νέα χρονιά που έρχεται το Σεπτέμβριο.

Ας μην τον αδικούμε, όμως. Μήνας είναι κι αυτός, θα περάσει. Απλά φαντάζει πάντα δύσκολος κι επώδυνος γιατί μέσα σε αυτό το μήνα καλούμαστε να περάσουμε όλα τα μεταβατικά στάδια. Έτσι όπως ήμασταν παιδιά του καλοκαιριού, θα γίνουμε και παιδιά του φθινοπώρου. Θα γίνουμε παιδιά έτοιμα να έρθουν αντιμέτωπα με νέες προκλήσεις και εκπλήξεις που επιφυλάσσει για εμάς ο νέος χρόνος.

Κοίτα να δεις που τελικά θα τα καταφέρουμε…