Μάθε και να ακούς, όχι μόνο να μιλάς

Εσύ που διάβασες τον τίτλο, ναι, εσύ, μην κάνεις τον Κινέζο! Ξέρεις ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάω. Ξέρεις σε ποιους αναφέρομαι. Ναι, λοιπόν, αναφέρομαι στους ανθρώπους που θα βγεις μαζί τους ή θα τους καλέσεις σπίτι σου και θα συμπεριφερθούν σαν να μην υπάρχεις. Σαν να μην έχεις ζωή. Σαν να γεννήθηκες για να ακούς μόνο τι γίνεται στη δική τους κι εσύ να πρέπει να τους βοηθάς –χωρίς, όμως, να μιλάς κι εσύ για τη δική σου.

Ξεκινάνε να μιλάνε και λένε, και λένε, και λένε και με το που πας να πεις τη γνώμη σου και να δημιουργήσεις αυτό που ονομάζουμε «διάλογο» σε προλαβαίνουν με μια βιαστική φράση τύπου: «Ναι, ξέρω τι θα πεις, αλλά…».

Μπερδεύεστε, όμως, αν νομίζετε πως αυτό είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Ένα παζάρι όπου αγοράζεις χωρίς να πληρώνεις. Ούτε εμπόριο είναι, βέβαια, οι ανθρώπινες σχέσεις ούτε εμπορεύματα οι γνώμες των ανθρώπων. Όπου υπάρχει «λαβείν» πρέπει να υπάρχει και «δούναι».

Δεν είσαι μόνο εσύ. Δεν είναι μόνο ο εαυτούλης σου και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε ακούει συνέχεια χωρίς να ενδιαφέρεσαι γι’ αυτόν και για τη γνώμη του. Δεν είναι οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι ακροατήριο ούτε εσύ ο κεντρικός ομιλητής. Δεν είναι κατώτεροί σου. Άνθρωποι είναι κι αυτοί, που ψάχνουν κάπου να μιλήσουν και να τους ακούσουν πραγματικά.

Να μην τους ακούσουν απλά για να βγουν απ’ την υποχρέωση ούτε για να μη φανούν αγενείς. Να τους ακούσουν γιατί τους έχουν όσο ψηλά έχουν τον εαυτό τους, να τους ακούσουν γιατί η σχέση τους είναι αληθινή κι όχι επιφανειακή και το πρόβλημά τους γίνεται αυτόματα και δικό τους. Να τους ακούσουν με προσοχή και με σκοπό να τους βοηθήσουν πραγματικά κι όχι να αραδιάσουν πέντε-έξι γενικές συμβουλές του αέρα, που έχουν έτοιμες για οποιοδήποτε θέμα. Να μη θέλουν να βοηθηθούν από οίκτο κι ευγένεια αλλά από ενδιαφέρον κι αγάπη.

Μάθε, λοιπόν, να ακούς κι όχι μόνο να μιλάς. Όχι μόνο για τους άλλους αλλά κυρίως για σένα. Μάθε να μην είσαι απόλυτος κι ιδιοτελής. Αν αυτό που έχεις εσύ στο κεφάλι σου είναι το μόνο που έχεις να πεις, τότε αυτό που έχεις να πεις είναι λειψό και λίγο. Έτσι δε θα εξελιχθείς ποτέ. Μάθε να ακούς!

Άκου όσες περισσότερες απόψεις μπορείς, σύλλεγε όσες περισσότερες εμπειρίες μπορείς, σύγκρινε, φίλτραρε και κράτα αυτά που έχουν ουσία για σένα. Κανείς δε γεννήθηκε να τα ξέρει όλα. Όσα περισσότερα ακούς τόσο πιο ολοκληρωμένες απόψεις κι ιδέες θα σχηματίζεις. Και πίστεψέ με, θα βγεις πιο κερδισμένος από όσο νομίζεις.

Μπορεί να μην αυτοπροβάλλεσαι πια και να χάσεις τη χαρά του ότι οι ιστορίες σου κι οι απόψεις σου έχουν από κάτω μόνο τη δική σου υπογραφή, αλλά όσο περισσότερο ακούς και κατανοείς εις βάθος, τόσο πιο κοντά θα έρχονται στα κεκτημένα σου αξίες όπως ο σεβασμός, το δημοκρατικό πνεύμα κι η εκτίμηση. Κι αν κουβαλάς έστω και λίγο από αυτά στην τσέπη σου, έχεις κερδίσει ήδη πολλά. Ζήσε με αλτρουισμό κι ενδιαφέρον για καθετί γύρω σου και ξέφυγε απ’ το στενάχωρο κελί του εγωισμού και του συμφέροντος που το μόνο που έχει να σου προσφέρει είναι μικρότητα και μιζέρια.

Και τότε μόνο τότε όταν καταφέρεις να βγεις από αυτό το σκοτεινό κελί και νιώσεις τι θα πει ελευθερία στο έπακρο, τότε θα νιώσεις πραγματική ολοκλήρωση και χαρά. Τότε μόνο να επιτρέψεις στον εαυτό σου να μιλήσει ξανά. Τότε που θα ξέρεις να σέβεσαι τον συνομιλητή και να εκτιμάς το μέσα του χωρίς να το απορρίπτεις εξαρχής. Τότε που αυτά τα οποία θα λες θα είναι πιο ουσιώδη. Και τότε είναι και που θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να ξαναπροσπαθήσει να δημιουργήσει απ’ την αρχή μια ανθρώπινη σχέση. Γιατί πλέον θα έχει μάθει να ενδιαφέρεται και να αγαπάει πραγματικά κι όχι να προσποιείται. Το μέσα του θα έχει καθαρίσει και θα λάμπει, έτοιμο για έκθεση. Τότε ναι! Θα εκτιμηθεί.