Το κακά παιδιά πάντα θα πείθουν περισσότερο

Όσο πιο κακός, τόσο πιο καλός. Τάση άξια να χαρακτηριστεί μαζοχιστική κι ηλίθιο ατόπημα στην ανθρώπινη κατασκευή, ξέχωρα των φύλων.  Τi συμβαίνει, λοιπόν; Εν αρχή ην το χάος. Άνοιξε μάτια κι αφτιά.

Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για εκείνον που θα σε πλησιάσει με την αυτοπεποίθηση και την αδρεναλίνη του κυνηγού σαν από μηχανής θεός τη στιγμή που διερωτάσαι πού ακριβώς έχουν πάει όλοι οι άνδρες. Θα σε κάνει να πιστέψεις πως είσαι η εκλεκτή, αλλά η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Έχει practice μιας ολόκληρης ζωής στο ενεργητικό του, βλέπεις, δε φιλτράρει πράξεις και δεν έχει δεύτερες σκέψεις.

Μία κρύο, μια ζέστη, γνωστό παγκόσμιο φαινόμενο που μηδενίζει το κοντέρ της πλήξης και της απογοήτευσης. Τη στιγμή που θα νομίζεις πως βρίσκεσαι στο επίκεντρο του κόσμου και θα απολαμβάνεις τις χειρονομίες ενθουσιασμού του, θα σε βάλει στον πάγο. Τόσο όσο. Λίγο προτού τρελαθείς, εκεί στο κατώφλι του ψυχιάτρου, εκεί θα κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία του κυνηγώντας σε επαρκώς. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει και το χιούμορ του, εκείνο που τον βοηθά να τη σκαπουλάρει όταν ο παλιοχαρακτήρας του τον εκθέτει. Με ένα κακό παιδί δε θα βαρεθείς ποτέ.

Για έναν εκπρόσωπο του κωλοπαιδισμού, τα ταμπού κι οι ηθικές αναστολές είναι σαν εκείνα τα μικρά γραμματάκια που περνάν θολά κάτω απ’ τις διαφημίσεις και τρεμοπαίζουν. Ως εκ τούτου, δεν έχουν κανένα μα κανένα σεβασμό αναφορικά στα σεξουαλικά ζητήματα. Άκρως ερεθιστικοί, ικανοί να πάρουν αυτό που θέλουν χωρίς καν να το ζητήσουν. Ξάφνου, έγινες χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, γενναιόδωρη κι υποτακτική εσύ.

Είναι κι εκείνο το προσωπικό στοίχημα το οποίο καλείσαι να αναλάβεις όταν έρθεις αντιμέτωπος με έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου. Σύνδρομο του σωτήρα, λέγεται. Εσύ θαρρείς πως θα καταφέρεις ό,τι δεν τόλμησαν οι άλλες. Να τον αλλάξεις,να τον φέρεις στα μέτρα σου και στον ίσιο δρόμο κι άλλες τέτοιες ουτοπικές κι εκλαϊκευμένες φιλοδοξίες της δεκάρας που σε βοηθάνε να επιβιώσεις μέσα στη δίνη ερωτισμού στην οποία έχεις παραδοθεί. Σίγουρα. Κι αν είσαι καλό παιδί θα τύχει να συναντήσεις στο δρόμο κι ένα στρουμφάκι.

Είναι κι εκείνο το πανανθρώπινο, αιώνιο κι άδικο μοτίβο περί διαθεσιμότητας, βλέπεις, το οποίο παιδιόθεν βρίσκεις να εφαρμόζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου. Ξεκινήσαμε με το φαγητό του διπλανού μας στο σχολείο, συνεχίσαμε με τα φουστάνια της κολλητής μας στην εφηβεία κι έκτοτε και μετεφηβικά εξακολουθούμε να ταλαιπωρούμαστε με απελπισμένα «γιατί». Γιατί του άλλου φαντάζει πάντα καλύτερο.

Έτσι, λοιπόν, κι εν προκειμένω γνωρίζοντας πως ομηρίες δε σε παίρνει να κάνεις σε έναν τέτοιο άνθρωπο επιστρατεύεις όλες τις εναπομείνασες δυνάμεις σου ώστε να εξασφαλίσεις τη διαθεσιμότητά, του μήπως και τον κάνεις να ηττηθεί κάποια στιγμή. Guilty pleasure. Οι γυναίκες λυσσάμε με την ιδέα της πρόκλησης. Γυναικεία διαστροφή, ετούτη η μάστιγα.

Είναι κι η αδιαπραγμάτευτη ελευθερία τους, η ατσαλάκωτη αυτοπεποίθηση, η σαγηνευτική γοητεία που εκπέμπουν ή κι ο κινηματογράφος, που για ακόμη μια φορά έχει βάλει το χεράκι του. Ετούτα τα παιδιά δε μασάνε. Μάχη που τείνει να μοιάζει με κυνήγι του χαμένου θησαυρού.

Άλλωστε, το καλό παιδί είναι εύκολο να αγαπηθεί, έτσι δεν είναι; Είναι καλός και δε ρισκάρει την απόρριψη. Γι’ αυτό κι ο κακός, όπως και να το κάνουμε, πάντα θα πείθει περισσότερο.