Αν ο σύντροφός σου σε γεμίζει αμφιβολίες καλύτερα να πηγαίνεις

Όταν βρίσκεσαι σε μια σχέση, από ένα σημείο και μετά είναι αδιαμφισβήτητο ότι θα αρχίσεις να νιώθεις ανασφάλειες. Μπορεί, για παράδειγμα, να μπεις στο προφίλ της πρώην του σχέσης κι αυτομάτως να κάνεις τη μεταξύ σας σύγκριση. Ό,τι έχει καλύτερο από εσένα εξωτερικά –γιατί από ένα προφίλ δεν μπορείς να μάθεις τον χαρακτήρα του άλλου–, θα σου γίνει έμμονη ιδέα να το τελειοποιήσεις και σε σένα και πάει λέγοντας.

Μια άλλη ανασφάλεια που μπορεί να σου δημιουργηθεί, είναι ο υπερβολικός φόβος να μη χάσεις τον άνθρωπό σου, επειδή στο παρελθόν καμία σχέση σου δεν άντεξε για πολύ καιρό. Αυτού του είδους η ανασφάλεια είναι απ’ τις πιο ύπουλες, καθώς τις περισσότερες φορές βρίσκονται στο υποσυνείδητό σου και δεν τις εντοπίζεις καθαρά. Έτσι, θα σε οδηγήσουν στο να ζηλεύεις το ταίρι σου χωρίς λόγο, να κάνεις σκηνή με το παραμικρό και γενικότερα να υπερβάλλεις. Μια τέτοια κατάσταση είναι ικανή να κλονίσει τη σχέση σας, καμιά φορά μάλιστα να οδηγήσει και στον χωρισμό. Οπότε stay calm και μην προκαλείς την τύχη σου, που λένε.

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη πιθανότητα όσον αφορά τις ανασφάλειες: να μην τις δημιουργείς εσύ, αλλά να σου τις δημιουργεί η σχέση σου. Αυτό φυσικά δε γίνεται μέσα σε μία νύχτα. Αυτό γίνεται εδώ και καιρό, εδώ και μήνες, μέσα από μικρά πράγματα τα οποία εκείνη τη στιγμή δεν τους έδωσες τη σοβαρότητα και την προσοχή που έπρεπε. Θα ήταν ένα βλέμμα, ένα σχόλιο, ένα «αστείο» που έκανε η σχέση σου κι ενώ εκείνη την ώρα το πέρασες στο ντούκου, αυτό βρήκε το δρόμο και κατάφερε να καλλιεργηθεί μέσα σου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να σου δημιουργηθούν ανασφάλειες.

Πώς ανοίγεις τα μάτια σου; Πρώτο και σημαντικότατο βήμα: σταματάς να κατηγορείς συνέχεια τον εαυτό σου για οτιδήποτε συμβεί. Όχι, δε φταις εσύ που την ώρα που ήθελες να πεις κάτι στο σύντροφό σου, εκείνος εκείνη την ώρα είχε νεύρα από αλλού και ξέσπασε επάνω σου. Θα έφταιγες μόνο αν υπήρχε η δυνατότητα μυρίζοντας τα νύχια σου να καταλάβεις ότι το ταίρι σου έχει νεύρα απ’ τον τάδε, για τον τάδε λόγο. Εφόσον δεν ισχύει κάτι τέτοιο, το φταίξιμο δεν είναι δικό σου.

Κάτι άλλο για το οποίο δε φταις, είναι το ότι δε μοιάζεις με την πρώην του σχέση. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, κι ενώ δεν αποκλείεται η πρώην του σχέση εξωτερικά να ανταποκρινόταν περισσότερο στον «τύπο» του ενώ εσύ όχι, αυτό που επίσης δεν αποκλείεται είναι να του έβγαλες εσύ πράγματα και συναισθήματα πολύ δυνατότερα από όσο φαντάζεσαι. Για ποιο λόγο, άλλωστε, να είναι μαζί σου αν δε σε γουστάρει πραγματικά;

Γενικότερα, καλό θα ήταν να βάλεις κάτω τα πράγματα και να τα δεις με όσο το δυνατόν μεγάλη παρατηρητικότητα μπορείς. Όταν βλέπεις να σου δημιουργείται η οποιαδήποτε ανασφάλεια, σκέψου: πόσο καιρό νιώθεις έτσι; Είναι κάτι σημαντικό, ώστε να δικαιολογεί τη δημιουργία ανασφάλειας; Και τελευταίο και σημαντικότερο όλων: πότε, ή μάλλον, μετά από τι ξεκίνησες να νιώθεις έτσι;

Κι αν η απάντηση στο τελευταίο αφορά κάτι που είπε η σχέση σου, τότε, δικαιολογημένα πια, μπορείς να ανησυχείς. Μπορεί η σχέση σου να έχει το χιούμορ του κάφρου κι εσύ να σηκώνεις λιγότερα, μπορεί να παρεξήγησες μία κουβέντα που είχε με έναν φίλο. Όμως από ένα σημείο και μετά είσαι απόλυτα ικανός να κατανοήσεις αν τις ανασφάλειές σου σού τις δημιουργεί το ταίρι σου ή όχι. Κι αν η απάντηση εδώ είναι καταφατική, καιρός να φεύγεις, δε νομίζεις;

Γιατί το κακό με μια τέτοια κατάσταση δεν είναι μόνο ότι αυτές οι ανασφάλειες μπορεί να σε συντροφεύουν μέχρι και την επόμενή σου σχέση και να κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα κάποιος που δε φταίει σε τίποτα.  Το πιο βασικό εδώ είναι το ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είσαι με κάποιον ο οποίος σε γεμίζει ανασφάλειες, εσκεμμένα και μη. Το να είσαι με έναν άνθρωπο δεν είναι απλό, όταν όμως το καταφέρεις, οι λόγοι που σε κάνουν να είσαι μαζί του πρέπει να αποσκοπούν αυστηρά και μόνο σε θετικά πράγματα. Στη συντροφικότητα, στα δυνατά συναισθήματα, στον έρωτα. Πες μου, χωράνε πουθενά εδώ οι ανασφάλειες;