Όλοι οι φρεσκοερωτευμένοι χάνονται από φίλους και γνωστούς

Σχέσεις ζωής, σχέσεις που διαμορφώνουν προσωπικότητες, σχέσεις βασισμένες στο σεξ, σχέσεις μακροχρόνιες ή μη, σχέσεις με σκαμπανεβάσματα και σχέσεις των οπισθίων. Όλες, σχεδόν, ξεκινάνε με μερικά κοινά γνωρίσματα. Το πάθος, την επιθυμία για τον άλλο, την περιέργεια για το χαρακτήρα του και την ευχή να μη σε μαζεύουν στο τέλος απ’ τα πατώματα.

Παραβλέποντας τα αρχικά στάδια της γνωριμίας και το πόσο σας πήρε να μετατραπείτε από ελεύθεροι κι ωραίοι, σε σκέτο ωραίοι, περνάμε στο επόμενο βήμα, το οποίο είναι και το γεγονός πως είστε πλέον ζευγάρι και με τη βούλα. Να ζήσετε, παιδιά, και στα δικά σας οι λεύτεροι.  Το φρέσκο ζευγάρι, λοιπόν, είναι απόλυτα λογικό κι αναμενόμενο να θέλει χρόνο στο αποκλειστικά  αναμεταξύ του.

Είναι και το επιθυμητό, επίσης, καθόσον οι σχέσεις οι σπαρταριστές, οι καινούριες οφείλουν να διακατέχονται από αυτό το σύνδρομο που δε θες να ξεκολλήσεις απ’ τον άλλο, το συναίσθημα εκείνο που σε κάνει να νιώθεις πως οι ώρες μακριά του είναι αιώνες και κοντά του περνάνε σαν νεράκι γάργαρο. Βέβαια, αυτό θα έπρεπε να διακατέχει κι αυτές που έχουν παλιώσει κάπως, αλλά δεν είναι του παρόντος άρθρου.

Όλα τα υπόλοιπα, τον πρώτο καιρό δουλεύουν στο ρελαντί. Διεκπεραιωτικά δουλεύεις, τρως, κάνεις γυμναστική και τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, το κινητό είναι προέκταση του χεριού κι οι φίλοι σου πιο εύκολα θα κανονίσουν συνάντηση με τον πρωθυπουργό, παρά με σένα. Για απλούς γνωστούς και διάσπαρτες παρέες, δεν το συζητώ. Μπορεί και να μη σε αναγνωρίσουν, αν σε δουν τυχαία στο δρόμο.

Σκασμένος από ευτυχία καθώς είσαι, η προτεραιότητά σου είναι να δεις το αίσθημα, να βγεις με το αίσθημα, να μιλήσεις με το αίσθημα και να κάνεις διάφορα που δεν περιγράφονται, αλλά όλοι τα φανταζόμαστε, με το αίσθημα. Δε χαραμίζεις ούτε μισό δευτερόλεπτο από το χρόνο που θα μπορούσες να περάσεις μαζί του κι όλα τα άλλα σου φαίνονται αγγαρεία.

Η έννοια σου είναι να γνωρίσεις τον άλλο όσο καλύτερα κι αμεσότερα μπορείς. Οκ, κι άλλη είναι η έννοια σου, που δεν έχετε αφήσει γωνιά για γωνιά που δεν έχετε μαγαρίσει, αλλά μέσα σ’ όλα τα υπόλοιπα κάπως σαν να βιάζεσαι να κάνεις μαζεμένα όσα δεν κάνατε τόσο καιρό που ήσασταν ξένοι ή η ανυπομονησία σου να τα ζήσεις όλα, εδώ και τώρα, σε κάνει να φέρεσαι σαν να έχετε μια κλεψύδρα από πάνω σας κι ο χρόνος σας είναι περιορισμένος.

Όλο αυτό, που καθόλου κακό δεν είναι όπως προείπαμε, σας κάνει να χάνεστε απ’ τον έξω κόσμο για ένα σεβαστό διάστημα. Συνήθως, αυτός ο χρόνος κυμαίνεται από τρεις έως έξι μήνες, ανάλογα το πόσο καλά περνάτε τελικά μαζί, χωρίς κόσμο στα πέριξ ή αν βαρεθήκατε σε σημείο αυτοκτονίας κάπου ανάμεσα στα μέλια.

Όχι πως θα κλειδωθείτε σε κανένα δωμάτιο, μα οι συναντήσεις με φίλους  θα αραιώσουν αρκετά ή θα έρχεται και το αμόρε. Κι οι φίλοι οφείλουν να δείξουν κατανόηση. Να θυμηθούν τις δικές τους εξαφανίσεις, να χαρούν με την ευτυχία σου, να μη σε πρήζουν με γκρίνιες και συναισθηματικές πιέσεις.

Όποιος πάει να σου μαυρίσει τη χαρά, ρίξε τον στο λάκκο που έχει η φάβα. Οι φίλοι που σε βλέπουν ήρεμο κι ευτυχισμένο, θα καταπιούν το γεγονός ότι τους λείπεις και πως τα βράδια τα περνάς με τη σχέση σου κι όχι αράζοντας μαζί τους τρώγοντας πίτσες ή κάνοντας μπαρότσαρκα. Θα σ’αφήσουν να το ευχαριστηθείς όσο δεν πάει.

Πάμε και στ’ αυτονόητα. Είναι νόμος απαράβατος, πως αν ο φίλος σου έχει πρόβλημα, θα τσακιστείς να πας. Κι αν εκεί η σχέση σου κάνει παραπονάκια, οφείλεις να ξεκαθαρίσεις ότι οι φίλοι υπήρχαν από πριν και θα υπάρχουν και μετά και πως απ’ τη στιγμή που σ’ έχουν ανάγκη, η προτεραιότητα αλλάζει για λίγο. Και μην το ξεφτιλίσεις εντελώς με την απομάκρυνση. Όλα κι όλα, πόση κατανόηση να δείξουν οι άνθρωποι, μόνο απ’ τους άλλους έχεις απαιτήσεις, δηλαδή;

Kαταλαβαίνουν όλοι την ανάγκη σου να αφοσιωθείς στο νέο άτομο που μπήκε στη ζωή σου και την ταρακούνησε ευχάριστα. Για’ αυτό και κάνουν τα κορόιδα όταν πάλι δεν μπορείς να τα πείτε. Δύσκολη η αρχική ισορροπία όταν μπαίνουν τόσο γερά νέα δεδομένα, μα πρέπει κι εσύ να καταλάβεις πως δε θα σφυρίζουν για καιρό αδιάφορα. Κι αν η προαναφερθείσα σχέση τελικά σε ρίξει στα πατώματα, ποιοι νομίζεις θα σε σηκώσουν; Οι φίλοι, που τόσο καιρό είχες ξεχάσει. Κι αν αποσυντονίζεσαι πού και πού, κόλλα σε post it τον παρακάτω στίχο:

«Κι εμείς ερωτευτήκαμε, αλλά δεν τρελαθήκαμε, τους φίλους μας δεν καίμε».