Ερωτικοί μετανάστες

Πόσους και πόσους γνωρίζω ανά τακτά χρονικά διαστήματα που δεν έχουν καταγωγή από εδώ, αλλά ζουν εδώ μόνιμα. Όχι, δεν είναι φοιτητές που έχουν ξεμείνει, όχι, δεν είναι ούτε στρατιωτικοί. Ερωτικοί μετανάστες είναι! Εντάξει, όχι να το παινευτούμε, αλλά ζούμε σε έναν τόπο ευλογημένο. Εδώ στην Κρήτη, από ανθρώπους να πεις; Από φιλοξενία; Από μέρη; Όλα τα έχουμε σε αφθονία, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι υπερτερούμε σε ποιότητα. Ποιότητα ζωής, αλλά και ποιότητα συναισθημάτων. Είμαστε αλλιώτικοι. Δεν τους αδικώ, λοιπόν, που παίρνουν την απόφαση να αφήσουν τον τόπο τους και να έρθουν να ζήσουν στον δικό μας.

Το παράξενο είναι ότι κάθε φορά που γνωρίζω έναν τέτοιο άνθρωπο στην αρχή δεν εκπλήσσομαι, μου φαίνεται μάλιστα απόλυτα λογικό που επέλεξαν να μετακομίσουν εδώ. Αντίθετα κορδώνομαι σαν παγόνι έτοιμο να ανοίξει την πολύχρωμη ουρά του παινεύοντας τον τόπο μου με τα χίλια καλά -άλλος δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη. Έπειτα από ώρες πολυλογίας και συζήτησης για το τι θα δει εδώ και πόσο όμορφα θα περάσει, όταν πια έχω επιστρέψει σπίτι κι είμαι μόνη μου, σκέφτομαι  πόσο μεγάλη απόφαση είναι να αλλάξεις τη ζωή σου τόσο ριζικά.

Πραγματικά θέλω να το συζητήσω εκ βαθέων με έναν από όλους αυτούς τους ανθρώπους που επιλέγουν να φύγουν απ’ τον τόπο που μεγάλωσαν, έζησαν τα πρώτα καρδιοχτύπια, ήπιαν τις πρώτες τους μπίρες, έκαναν τα πρώτα τους μεθύσια, επένδυσαν καθημερινά σε σχέσεις κι ανθρώπους. Με τι καρδιά τα αφήνουν όλα αυτά πίσω; Ξέρω, θα μου πεις ότι με τον έρωτα δε συγκρίνεται τίποτα. Πόσο δυνατό μπορεί να είναι αυτό για να αφήσεις μια ολόκληρη ζωή πίσω σου;

Όσο αυτές οι σκέψεις γυρίζουν στο μυαλό μου κάνω ταυτόχρονα και τον αντίλογο. Αφήνεις μια ζωή που έχεις χτίσει με τόσο κόπο, με όλες αυτές τις αναμνήσεις  για να ξεκινήσεις μια νέα ζωή. Με τη διαφορά αυτήν τη φορά ότι δεν είσαι μόνος σου. Είστε δύο. Δύο άνθρωποι ενωμένοι σαν να είστε ένα. Σας δένει το πάθος, η όρεξη για τη νέα ζωή. Πάνω από όλα σας δένει η αγάπη. Συναίσθημα αήττητο. Εμπρός της όλα τα μοιάζουν μικρά. Όλοι οι φόβοι εξαϋλώνονται στην παρουσία της. Ακούγεται χαζά ρομαντικό και μπορεί και να είναι. Τι καλύτερο, όμως, απ’ το να βλέπεις νεαρά ζευγάρια που δεν έχουν χάσει την πίστη τους μέσα στον χρόνο και να έχουν τη δύναμη να κάνουν ένα τέτοιο μεγάλο βήμα;

Σίγουρα η αλλαγή αυτή στηρίζεται και σε άλλους παράγοντες που προσδίδουν περισσότερη σταθερότητα στο ζευγάρι για τη νέα αρχή, όπως για παράδειγμα η ασφάλεια ενός σπιτιού ή μιας μόνιμης δουλειάς. Τίποτα, όμως, δε θα μπορούσε να σταθεί δίχως την αγάπη και την πίστη ανάμεσα στα δύο πρόσωπα της σχέσης.

Ξέρεις, έχουν περάσει δύσκολα έως ότου καταλήξουν σε αυτήν την απόφαση. Έχουν σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα, τα έχουν ζυγίσει, σίγουρα έχουν έρθει σε αντιπαράθεση τύπου «Γιατί να πάμε στη δική σου πόλη κι όχι στη δική μου, να έχω και τους γονείς μου κοντά να με βοηθούν με τα παιδιά αύριο-μεθαύριο». Έπειτα από όλα αυτά έχουν καταλήξει στο πιο ασφαλές και συμφέρον, ας πούμε, σχέδιο.

Όταν έρθει η ώρα να στο εξομολογηθούν, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να χαμογελάσεις και να τους δώσεις όλη σου τη θετική ενέργεια για το καινούργιο τους εγχείρημα. Οτιδήποτε σε προβληματίσει δεν είναι δική σου δουλειά να αρχίσεις να το αραδιάζεις και να τους γεμίσεις ανασφάλειες και φόβους που θα τους τρομοκρατήσουν. Έτσι κι αλλιώς, μην ξεχνάς πως πριν από εσένα τα έχουν σκεφτεί κι εκείνοι και προφανώς για να αποφάσισαν να το προσπαθήσουν έχουν βρει λύση σε ό,τι εσύ σκέφτηκες μόλις τώρα. Μην τους το χαλάς, λοιπόν, αλλά ξεκίνα να σκέφτεσαι πρώτα πώς μπορείς να τους βοηθήσεις σε όλο αυτό κι έπειτα πότε θα τους επισκεφθείς!