Σήμερα θα σου μιλήσω για κάτι που με βασανίζει μέρες τώρα. Ποτέ δεν είχα επέμβει στη σχέση σας. Πάντα σας έλεγα να κάνετε ό,τι ευχαριστεί εσάς τους δυο μόνο και να μην ακούτε τους γύρω σας. Σε κάθε σας καβγά –μικρό ή μεγάλο– ήμουν τελείως αμερόληπτη και προσπαθούσα να δικαιολογήσω και τις δυο πλευρές ώστε να βρω μια κοινή λύση για να είστε καλά και να μπορέσετε ενωμένοι να ζήσετε τον έρωτά σας παρά τις αντίξοες συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί. Όταν χωρίσατε, τάχα δήθεν επειδή κουράστηκες και με την απόσταση δεν πήγαινε άλλο, να ξέρεις έχασες τη συμπάθεια και την εκτίμηση που σου είχα. Μπορεί μετέπειτα να σε συγχώρεσε και να ήσασταν ξανά μαζί, εγώ όμως όχι.
Βλέπεις, εσύ ήσουν μακριά όσο εγώ έβλεπα έναν δικό μου άνθρωπο, που τόσο αγαπώ, ξαφνικά να χάνει τη ζωντάνια, την όρεξη και το κέφι του εξαιτίας σου. Είτε είχες δίκιο είτε όχι, είναι κρίμα ένα τόσο οικείο μου πρόσωπο να καταρρέει επειδή εσύ ξαφνικά την είδες αλλιώς χωρίς να υπολογίσεις αυτόν που είχες απέναντί σου.
Ατελείωτες συζητήσεις γεμάτες πικρά και κλάματα προσπαθώντας να καταλάβουμε τι φταίει και τι είχε κάνει λάθος ώστε να τον αδειάσεις με αυτόν τον τρόπο. Ατελείωτες βόλτες κάπου μακριά ώστε να ηρεμήσει και να ξεχαστεί από όλο αυτό που του είχες προκαλέσει. Δεν του άξιζες και μακάρι να μη σε είχε γνωρίσει ποτέ του.
Ο καιρός περνούσε και προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια του και να συνεχίσει τη ζωή του όπως πριν, έβλεπες να αλλάζει κι έτσι άλλαζα κι εγώ μαζί του. Πιο σκληρός, πιο καχύποπτος, απ’ τη μία έλεγα πως καλά έκανε κι αντιδρούσε έτσι, αλλά απ’ την άλλη αυτή η αλλαγή με τρόμαζε. Ποτέ δε θα ήταν ίδιος όπως πριν. Και για ποιο λόγο; Επειδή τον πλήγωσες θέλοντας να δώσεις τροφή στον εγωισμό σου με την ανωριμότητά σου. Πλήγωσες έναν απ’ τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχω γνωρίσει κι έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί είμαι τόσο σκληρή μαζί σου.
Όταν τα ξαναβρήκατε, δεν μπορώ να πω ότι δε χάρηκα γιατί είδα πάλι αυτή τη ζωντάνια και τη λάμψη στο πρόσωπο του κολλητού μου. Είχα μήνες να το δω έτσι. Μπορεί να κέρδισες την εμπιστοσύνη του, τη δική μου -λυπάμαι- δε θα καταφέρεις να τη ξανακερδίσεις.
Οφείλω να τον προστατεύσω απ’ τη μελλοντική πιθανή σου απώλεια και να τον συμβουλεύσω να είναι πιο προσεκτικός μαζί σου. Ξέρεις, οι ανθρώπινες σχέσεις με την πάροδο του χρόνου χτίζονται κι όταν κάτι στραβώσει, δύσκολα να επανέλθει όπως ήταν πριν.
Εκείνο το άτομο, μπορεί να έχεις καταφέρει να το κάνεις έρμαιό σου και να μη σκέφτεται λογικά, εγώ όμως που είμαι απέξω από όλο αυτό μπορώ να διακρίνω τι είναι σωστό και τι όχι κι έτσι αναλόγως να πάρω και τα κατάλληλα μέτρα. Είσαι και θα παραμείνεις στη «blacklist» μέχρι να βεβαιωθώ πως έχει υπάρξει κάποια ειλικρινής μετάνοια κι αλλαγή εκ μέρους σου.
Γι’ αυτό λοιπόν, μια «φιλική» συμβουλή. Πρόσεχε τι κάνεις και πώς το κάνεις. Μπορεί σε εκείνον τον άνθρωπο να έχεις πάρει τα μυαλά, αλλά τα άτομα που έχει δίπλα του και νοιάζονται δεν μπορείς έτσι εύκολα να τα ξεγελάσεις. Οι πράξεις σου καθορίζουν αν θα κερδίσεις τη συμπάθεια ή την αντιπάθειά μας. Η επιλογή είναι δική σου.
Συντάκτης: Λιάννα Σεραφείμ
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
