Μείνε μαζί μου

Θέλω για μία φορά να μου μιλήσεις για τους φόβους σου. Για όλα εκείνα που πραγματικά, σε κάνουν να τρομάζεις . Για όλα εκείνα, που σε κρατούν μακριά μου, ακόμα κι όταν βρίσκεσαι δίπλα μου. Αυτά, για τα οποία λες ότι σε βαραίνουν και σε πονάνε. Κι άφησε τα υπόλοιπα σ’ εμένα.

Άφησε εμένα να σπάσω κάθε αίνιγμά σου. Κάθε ανάμνηση που έρχεται κρυφά στον ύπνο σου και σε ξυπνάει, σαν τον χειρότερο εφιάλτη σου. Άφησέ με απλά να σ’ αγαπώ. Να μπορέσω να σπάσω κάθε πόρτα και παράθυρο που έχεις ερμητικά κλειδώσει. Και μέσα απ’ αυτό να περάσω σαν ελπίδα, πως στην άκρη του μυαλού σου μπορείς να μ’ αισθανθείς έστω και λίγο.

Γιατί όσους γύρους κι αν κάνεις  γύρω από τον εαυτό σου, όσες απαντήσεις κι αν ψάξεις να βρεις ανάμεσα στις λέξεις, το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος θα είναι να χαθείς στον ανικανοποίητο εγωισμό σου.

Στην περίπτωση, όμως, που δεν ξέρεις, φοβάμαι κι εγώ. Και μπορώ να τρομάξω σαν ένα μικρό παιδί που χάνει το δρόμο του. Που βρίσκεται, ξαφνικά, ανάμεσα σε ξένους. Να φοβηθώ, στην ιδέα, ότι θα κοιμηθώ σ’ ένα σπίτι άδειο και κρύο.

Μείνε κοντά μου, όμως. Μείνε για εμένα. Δε στο ζητάω σαν χάρη. Δε θέλω οίκτο. Στο ζητάω για όλα εκείνα που πιστεύω κάθε που σε κοιτάω. Για όλα εκείνα, που πίστεψα απ’ την πρώτη στιγμή που σε είδα. Για εκείνα τα λόγια που θέλω ακόμα να πω. Αλλά φοβάμαι μη σε κάνουν να τρομάξεις περισσότερο.

Και μάντεψε. Δεν είμαι ό,τι καλύτερο, αλλά ούτε κι ό,τι χειρότερο. Δεν είμαι της μίας βραδιάς, γιατί χρειάζομαι ακόμα αυτό που λέγεται «αγάπη». Είμαι κάποιος απ’ αυτούς που τις νύχτες έχει την ανάγκη απ’ ένα χέρι κι έναν ώμο για να μπορεί να χαμογελάει.

Κι αν όλο αυτό, στην τελική, σε ξενερώνει, μην περιμένεις ελπίζοντας σε θαύματα. Μην περιμένεις την αλήθεια σου μέσα απ’ τα παραμύθια. Δεν υπάρχουν βάτραχοι που γίνονται πρίγκιπες ούτε καλές νεράιδες με χρυσόσκονη στα χέρια. Μείνε, λοιπόν, για σένα. Αν έστω και λίγο, υπάρχει κάτι που κάνει την καρδιά σου να χτυπά, δώσε λίγο χρόνο στο μυαλό για να σκεφτεί. Κι ύστερα, διάλεξε. Αν όχι το βολικό, το αληθινό.

Απλά μείνε. Κι άσε τα υπόλοιπα να πάρουν τον χρόνο τους. Μην ψάχνεις απαντήσεις σε ερωτήματα που ακόμα δεν υπάρχουν. Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να μάθεις πως τα τέλεια όνειρα θέλουν και τους τέλειους ονειροπόλους. Να μάθεις πως η καρδιά για να μπορεί να χτυπά δυνατά, ακόμα και σ’ ένα ξενέρωμα, θέλει λίγο χρόνο για να πάρει μπρος.

Κι αν τρομάξεις απ’ τα σημάδια που μπορεί ν’ αφήσει το λίγο ρεύμα μου, θα σου επιτρέψω να δακρύσεις, απλά και μόνο για να καταλάβεις ότι όταν αγαπάς πραγματικά παλεύεις. Να καταλάβεις πως η αγάπη κι ο έρωτας είναι ένας πόλεμος. Και στον έρωτα, όπως και στον πόλεμο, η μάχη είναι άνιση και φυσικά ο νικητής ο ένας. Τουλάχιστον όμως, θα ξέρω, εγώ δεν τρόμαξα. Τώρα, αν ξενερώσω με το αποτέλεσμα, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.