Πάντα, όσο άσχημα κι αν νιώθεις κι όσο κακή ψυχολογία και να έχεις, ενώ απ’ τη μία θα θες να βυθιστείς στην κατάθλιψη, απ’ την άλλη έστω κι υποσυνείδητα θα θες να λυτρωθείς, να κάνεις κάτι, ρε παιδί μου, για να νιώσεις καλύτερα. Δε λέω, καλή κι η μαυρίλα κι η μιζέρια, αραιά και πού χρειάζονται, αλλά σαν την καλή ψυχολογία και το χαμόγελο δεν έχει.
Έτσι, είτε μόλις χώρισες, είτε μόλις κόπηκες σε μάθημα που έδινες το Σεπτέμβρη, είτε μόλις σε πιστόλιασε γκομενάκι, έχεις την ανάγκη να κάνεις κάτι και να ξεχαστείς ευχάριστα. Βάζεις μουσική, βάζεις να δεις σειρά, ταινία, βάζεις τα καλά σου, τίποτα. Αποτέλεσμα μηδέν. Πλησίασες κοντά στην ευτυχία, αλλά δεν την ακούμπησες.
Αυτό που έχεις να κάνεις είναι πολύ απλό: ένα καλό φαγητό, κατά προτίμηση όσο πιο junk food και λιπαρό γίνεται, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή. Μάλιστα, αν είσαι σπίτι σου κι όχι έξω για να σε κοιτάνε αδιάκριτα βλέμματα, ρίχνεις και δυο-τρία βογγητά με το στόμα μπουκωμένο και του δίνεις και καταλαβαίνει. Η ψυχολογία σου ήδη καλυτερεύει και μην αναρωτιέσαι καν το γιατί: το να γεύεσαι κάτι ωραίο στον ουρανίσκο σου ενώ πριν από λίγο η ψυχολογία σου είχε φτάσει πάτωμα, σου προκαλεί τεράστια ανακούφιση. Είναι η απόδειξη ότι όσο μαύρα κι αν τα ‘χεις βάψει κι όσο κι αν έχανες τις ελπίδες σου, το φαγητό είναι εδώ, για σένα, να σε γεμίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το φαγητό είναι η αγκαλιά που δε σου έκανε το πρώην γκομενάκι όταν το είχες ανάγκη, οι βρισιές που δεν ξεστόμισες στο αφεντικό σου για να μη χάσεις τη δουλειά σου, το πολυπόθητο 5άρι που δεν πήρες για ακόμη μία φορά στο μάθημα που σε έχει σακατέψει, τα «άντε γαμήσου» που δεν πρόλαβες να πεις σε αυτούς που σου γύρισαν την πλάτη. Είναι όλα αυτά που δεν έκανες, που δεν είπες, που δεν είχες το θάρρος που έπρεπε και τα άφησες στη μέση. Με λίγα λόγια: το φαγητό είναι εκεί για σένα, τη στιγμή που άλλοι δεν είναι.
Είναι αυτό το γλυκό αίσθημα της παράβασης που όλοι έχουμε την ανάγκη να κάνουμε. Είτε προσέχεις αυστηρά τη διατροφή σου σε καθημερινή βάση είτε όχι, το να χαλαρώσεις και να φας κάτι που δεν μπορείς να το τρως κάθε μέρα, όπως είναι το πιτόγυρο, η πίτσα ή η σοκολάτα –μεταξύ μας, μια χαρά μπορείς να τα τρως κάθε μέρα ειδικά αν είσαι φοιτητής, απλώς δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη χοληστερίνη σου– όταν είσαι στις μαύρες σου και θες κάπου να ξεσπάσεις, είναι κάτι που πραγματικά είναι ικανό να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα μέσα σε δευτερόλεπτα.
Βέβαια, θα μου πεις, μπορείς να ξεσπάσεις και με άλλο τρόπο, πιο ποιοτικό, πιο υγιεινό: με το να τρέξεις στην παραλία ή να χτυπηθείς στο γυμναστήριο. Έτσι, με ένα σμπάρο δυο τριγώνια: κάνεις καλό στην ψυχολογία σου και πόσο μάλλον στην υγεία σου. Δεν έχεις καθόλου άδικο, ίσα-ίσα. Όλοι μας πρέπει να το κάνουμε αυτό. Ωστόσο, σίγουρα θα έρθει η στιγμή που δε θα θες να το κάνεις αυτό. Θα θες μια πιο γρήγορη λύση, που δε θα χρειαστεί να ιδρώσεις ή να κουνηθείς καν απ’ το κρεβάτι σου που λέει ο λόγος.
Γιατί αυτή η γλυκιά ανακούφιση που προέρχεται από την κατανάλωση του αγαπημένου σου φαγητού, έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν είναι κάτι που κάνεις συχνά. Μάλιστα, όσο πιο σπάνια τρως το συγκεκριμένο φαγητό, τόσο πιο ευχάριστα θα νιώσεις μέσα σου. Είναι σαν να επιβραβεύεις τον εαυτό σου, τώρα, για τη δύσκολη φάση στην οποία βρίσκεσαι. Αν είσαι ακόμα πιο τυχερός και το φαγητό το απολαμβάνεις μαζί με την παρέα σου, το αίσθημα πληρότητας κι ευτυχίας βαράει κόκκινο.
Έτσι, όταν νιώθεις ότι πας να πέσεις σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά ή και συναισθηματικά, να τρως. Να τρως αυτό που θες εκείνη την ώρα, που λιμπίζεσαι, που λαχταράς, που λιγουρεύεσαι που λέει κι ο Άδωνης. Θα σου δώσει δύναμη και κουράγιο να συνέλθεις, θα σου ανεβάσει την ψυχολογία και κυρίως, θα δημιουργήσει στα χείλη σου αυτό το υπέροχο χαμόγελό σου, που τόσο καιρό είχες να δεις και τόσο πολύ σου πάει.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
