Καμιά φορά ένα διάλειμμα μπορεί να σώσει μια σχέση

Λένε ότι άπαξ και χωρίσουν δύο άνθρωποι, καλό είναι αυτή η κατάσταση να παραμείνει ως έχει και να μην υπάρξει επανασύνδεση. Τα πισωγυρίσματα στην πλειοψηφία τους είχαν πολύ μικρότερη διάρκεια απ’ την ίδια τη σχέση και στην τελική ήταν ανούσια κι ανώφελα. Ίδιος πόνος, ίδιο συναίσθημα απώλειας κι ακόμη χειρότερα, ίδιος άνθρωπος. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να μπεις πάλι σε μια τέτοια διαδικασία, απ’ την οποία περισσότερο έχεις να χάσεις παρά να κερδίσεις;

Καταρχάς, καλό είναι γενικά να μην είναι κανείς απόλυτος με το οτιδήποτε και για τον οποιοδήποτε. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, λέγανε από παλιά και πολύ σωστά λέγανε. Γιατί μέχρι και σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί η επανασύνδεση αυτή τη φορά να είναι πιο δυναμική και πιο μόνιμη κι απ’ την ίδια τη σχέση. Συγκεκριμένα, μπορεί να ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν οι δύο αυτοί άνθρωποι: ένα διάλειμμα.

Θα μου πεις, μπορεί ένα διάλειμμα να σώσει μια σχέση; Ναι. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Γιατί μην ξεχνάς ότι είμαστε άνθρωποι κι είναι στη φύση μας να κάνουμε τα πιο απροσδόκητα πράγματα, πέρα από κάθε προγραμματισμό μας. Και συνήθως, αυτά είναι που μας φέρνουν απ’ το πουθενά τα πιο επιθυμητά αποτελέσματα.

Όσο πιο πολύ καιρό είσαι με έναν άνθρωπο, το μυαλό παίζει επικίνδυνα παιχνίδια. Είτε επειδή πριν γνωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο δεν ήσουν σχεσάκιας και πιάνεις τον εαυτό σου σε στιγμές που μαλώνετε να νοσταλγείς το ένδοξο, εργένικο παρελθόν σου είτε επειδή απλά το ίδιο το γεγονός ότι είσαι με τον ίδιο άνθρωπο τόσο καιρό, έχει φτάσει σε σημείο να σε αγχώνει. Μπορεί να φταις εσύ περισσότερο, μπορεί και το ταίρι σου. Όμως ξέρεις πως, πλέον, δεν μπορείς να συνεχίσεις άλλο.

Νιώθεις την καθημερινότητα και τη ρουτίνα να σε πνίγει, γι’ αυτό κιόλας πιάνεις τον εαυτό σου να παρατηρεί και να τσαντίζεται με πράγματα που κάνει η σχέση σου και που άλλοτε σου περνούσαν αδιάφορα. Γενικά, ας πούμε πως δεν περνάς καλά. Στην αρχή θα νιώσεις τύψεις, αργότερα τα αισθήματά σου θα είναι αμφιθυμικά: γιατί παρ’ όλο που αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο, τον πονάς και τον νοιάζεσαι, την ίδια στιγμή ξέρεις πως δεν μπορείτε πλέον να είστε μαζί. Πόσο ανισόρροπο ακούστηκε αυτό, ε;

Όχι και τόσο όσο νομίζεις. Το διάλειμμα έχει σώσει πολλές σχέσεις. Είτε για να δοκιμάσεις και με άλλους, ώστε να καταλήξεις στο ότι όντως θέλεις να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο είτε απλά για να μείνεις λίγο μόνος σου, εσύ και ο πόνος σου. Να βγεις με τα φιλαράκια σου, να φλερτάρεις, να πάρεις λίγο την ψευδαίσθηση της ζωής των single, στην οποία τόσο καιρό ποθούσες να επιστρέψεις.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο ένα διάλειμμα μπορεί πραγματικά να σώσει μια σχέση και να κάνει δύο ανθρώπους να δεθούν όσο ποτέ, είναι ότι τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν αυτό που πραγματικά θέλουν, χωρίς να τους μείνει κανένα απωθημένο. Είτε αυτό είναι να κοιμηθούν μόνοι στο κρεβάτι τους είτε όχι. Βλέπουν αν όντως η καθημερινότητα είναι λιγότερο φορτική χωρίς το ταίρι τους, ή αν είναι ίδια και χειρότερη. Μέσα από τη συναναστροφή και το φλερτ με άλλους ανθρώπους, βλέπουν όχι μόνο αν μπορούν να κάνουν κάτι με άλλον, μα αν το θέλουν και, εν τέλει, πόσο το θέλουν. Τόσο ώστε να αξίζει ο χωρισμός τους, ή μήπως όχι;

Ουσιαστικά, καταλαβαίνουν πώς θα ήταν πραγματικά η ζωή τους χωρίς τον άνθρωπο με τον οποίο ήταν μαζί. Χωρίς την γκρίνια του, τα μούτρα του και όλα τα κουσούρια του μαζί. Χωρίς όμως και τα καλά του: τα φιλιά του, το άγγιγμά του, το χαμόγελό του, την αγκαλιά του. Κι ό,τι υπερισχύσει από αυτά τα δύο, τα στραβά ή τα καλά του δηλαδή, αυτό κρίνει και το αποτέλεσμα.

Βέβαια, ας μην ξεχνάμε και τις περιπτώσεις που μετά από κάτι τέτοιο, αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν τα ξαναβρήκαν και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Όταν δηλαδή το διάλειμμα δεν έσωσε μια σχέση, αλλά δύο ανθρώπους από τη μελλοντική δυστυχία και μιζέρια.

Μήπως τελικά ένα διάλειμμα θα έκανε καλό σε όλους μας;