Βασικά σε θέλω

Είναι από εκείνες τις ημέρες που ο καιρός μας δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα της αβάσταχτης μελαγχολίας και των έντονων σκέψεων. Έτσι κι εγώ, βρίσκομαι εδώ να εξηγώ τα ανεξήγητα και να ερμηνεύω την ιστορία μου στον εαυτό μου.

Με πιάνω να σε σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι στο νου μου την πρώτη φορά που σε είδα μπροστά μου.

Είναι περίπλοκη η ζωή, βλέπεις, σε όλους θα χαρίσει λίγη πίκρα στο πέρασμά της και μας αποδεικνύει καθημερινά πόσο δύσκολη μπορεί να γίνει. Λίγο άδικο εκ μέρους της θα έλεγα, αλλά πώς να πάω κόντρα στους κανόνες που εφάρμοσε η μοίρα μας για το μέλλον μας;

Κάπως έτσι, λοιπόν, βρέθηκες στο πέρασμά μου. Θυμάμαι την πρώτη μας ματιά σαν να έγινε ‘χθες. Όχι, δεν είχες από εκείνα τα μάτια που θα εντυπωσίαζαν τον καθένα, γιατί ήταν γραφτό να εντυπωσιάσουν μόνο εμένα. Δε νομίζω να ξεχάσω και ποτέ εκείνο το βλέμμα σου. Τόσο έξυπνο αλλά μελαγχολικό παράλληλα, με μια σταγόνα από μυστήριο το οποίο με έκανε να νιώσω πως είσαι διαφορετικός.

Τότε, λοιπόν, με έπιασα να σκέφτομαι αλλιώς κι άρχισα να επανεξετάζω καταστάσεις. Σου έδωσα την ευκαιρία να πάρεις σημαντικό ρόλο στη ζωή μου βλέποντας όμως πως πας να πάρεις το ρόλο του πρωταγωνιστή. Ήταν και που ο ενεστώτας μου φώναζε πόσο σημαντικός γινόσουν κι ο μέλλοντας μου πετούσε το μπαλάκι για να διαχειριστώ εγώ την πορεία μας. Μάταιο λοιπόν να αντισταθώ στη γοητεία σου και τη δύναμή της.

Κι αφού σε γνώρισα, άρχισα να μαλακώνω με τους ανθρώπους στην πορεία. Είδα τον εαυτό μου να αναλύει καταστάσεις διαφορετικά και να συγχωρεί χωρίς δισταγμό ακόμα κι εκείνους που δεν άξιζαν συγχώρεση. Ένιωσα αυτό που όταν διάβαζα ποιήματα των παλιών, δε πίστευα πως υπήρχε. Εκείνον το πόθο που όλοι αναζητούσαν. Κι αυτό είναι ένα συναίσθημα που βιώνω κάθε στιγμή όταν σε κρατώ στα χέρια μου.

Μαζί σου έμαθα να παθιάζομαι. Έμαθα να ρισκάρω τα πάντα ως το τέρμα και να ζω την κάθε ξεχωριστή μέρα στα όρια, ίσως και πέρα απ’ αυτά. Έμαθα πόσο κτητική μπορώ να γίνω για κάτι που θέλω πραγματικά κι όσο τίποτε άλλο. Έμαθα να χαλιέμαι κάθε φορά που έσκαγε επίσκεψη ένας τσακωμός και να σου γεμίζω τα μούτρα φιλιά στα καλά του καθουμένου. Έτσι απλά, χωρίς αιτία.

Βασικά, σε θέλω πιο πολύ απ’ όσο αντέχεις να ξέρεις. Με μια ένταση εκρηκτική κι απίστευτη. Με μια δύναμη που ούτε ο εαυτός μου τη γνωρίζει. Με έναν πόθο που με κάνει να τρελαίνομαι στην ιδέα πως θα σε χάσω κάποια μέρα.

Προσπάθησες να με διαχειριστείς χωρίς να θες να με αλλάξεις και γι’ αυτό σου είμαι ευγνώμων. Γιατί με δέχτηκες, όπως ακριβώς είμαι, ατελής ή μη.

Και δε θέλω να φανταστώ τα χειρότερα. Μόνο να σκεφτώ πόσο θέλω να γεράσουμε παρέα. Θέλω να χαρώ όλες τις περιπέτειες που μου κρατά η ζωή, στο πλευρό σου. Θέλω να κάνω όνειρα μαζί σου και να κάνω τα αδύνατα δυνατά για να γίνουν πραγματικότητα.

Θέλω να συνεχίσω να αισθάνομαι περήφανη για όσα κατορθώνεις κάθε μέρα. Θέλω να συνεχίσω να σου λέω ένα τεράστιο μπράβο κάθε φορά που πραγματοποιείται ένας απ’ τους στόχους σου. Θέλω να είμαι πάντα το πρώτο άτομο που θα τρέξεις να του αποκαλύψεις κάθε στεναχώρια σου κι εγώ με τη σειρά μου να σε ηρεμώ όπως κάνω και σήμερα.

Δε με νοιάζουν οι δικές σου ατέλειες, γιατί στα δικά μου μάτια είναι κι αυτές ένα βήμα πιο κοντά στην τελειότητα για εμένα. Δε με νοιάζει αν έρθεις κι απόψε κουρασμένος στο σπίτι ούτε αν δε προλάβω να σε χορτάσω το πρωί. Δε με απασχολούν τα ελαττώματα που λες ότι έχεις, γιατί για εμένα είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος που έχω γνωρίσει και σε ποθώ όπως είσαι.

Και το μόνο που θα μπορούσα να σου ζητήσω είναι απλά να μείνεις. Γιατί η συνάντησή μας αποκλείεται να ήταν τυχαία. Και πλέον η ζωή μου δεν μπορεί να διανοηθεί εσένα χώρια της. Γιατί τελικά έμαθα πως δεν είμαι δυνατή όσο εσύ για να αντέξω την απουσία, πόσο μάλλον να ζήσω μ’ αυτήν. Να μείνεις για να πάρω δύναμη και να συνεχίσω να γεμίζω όλο το είναι μου, που δίχως εσένα είναι ανύπαρκτο.