Το ότι δουλεύει νύχτα δεν τον κάνει ακατάλληλο για σχέση

Για τα παιδιά της νύχτας λέγονται πολλά και διάφορα. Άλλοι θα πουν ότι είναι ψυχάρες, άνθρωποι που έμαθαν τη ζωή λίγο πιο γρήγορα από όσο θα ήθελαν κι από όσο θα έπρεπε και πως γενικότερα θα είσαι τυχερός αν γνωρίσεις έστω κι έναν από αυτούς. Άλλοι, απ’ την άλλη, θα σου πουν «μακριά», ότι είναι αλήτες, καθόλου σταθεροί στις σχέσεις τους και πως γι’ αυτούς υπάρχει μόνο το εφήμερο.

Το αλκοόλ λοιπόν ρέει, οι άνθρωποι όταν πίνουν αλλάζουν κι αυτοί είναι μάρτυρες σε όλο αυτό. Παίζει μάλιστα αν σε έχουν δει έστω κι ένα βράδυ μεθυσμένο, να σε ξέρουν πολύ καλύτερα κι απ’ τον ίδιο σου τον κολλητό. Τελικά, όμως, ποια είναι η αλήθεια; Είναι οι σερβιτόροι, οι μπάρμεν κι οι πορτιέρηδες τα καλύτερα παιδιά, ή είναι απ’ τους ανθρώπους που θα ήταν καλό να μείνεις μακριά τους; Κι επίσης, μπορούν να κάνουν μια σχέση σοβαρή, ή η νύχτα θα βρει όλο και κάποιον τρόπο να τους εμποδίσει;

Αρχικά, πάμε στο κομμάτι του χαρακτήρα. Σίγουρα, κάποιος που δουλεύει βράδυ βλέπει πολλά περισσότερα από κάποιον που δουλεύει μέρα. Επίσης, δεν αποκλείεται η νύχτα όντως να τον έχει σκληραγωγήσει και να τον έχει κάνει να δει πολλά πράγματα αλλιώς. Όμως οι σκέψεις, το ήθος κι ο χαρακτήρας κάποιου είναι κάτι το οποίο καλλιεργεί απ’ τη μέρα που γεννήθηκε μέχρι και σήμερα. Είναι στο χέρι του καθενός να έχει καλό χαρακτήρα, όπως και το αντίθετο. Συνεπώς, το ότι δουλεύεις βράδυ δε σε κάνει αυτομάτως ούτε κωλόπαιδο, ούτε ανήθικο, ούτε γαμιά. Μπορείς να είσαι όλα αυτά ενώ δουλεύεις εννιά το πρωί με πέντε το απόγευμα σε ένα γραφείο ή οπουδήποτε αλλού, όπως και το αντίθετο.

Πάμε τώρα στο κομμάτι των σχέσεων και στο πόσο πιστός μπορεί να είναι κάποιος που δουλεύει νύχτα. Ας πιάσουμε, λοιπόν, τους μπάρμεν. Οι περισσότεροι θα σου πουν ότι είναι αδύνατον για έναν μπάρμαν να έχει μια σταθερή και μόνιμη σχέση. Ή ακόμη και να έχει, δεν μπορεί να είναι πιστός κι οι λόγοι είναι πολλοί. Αρχικά, η δουλειά του είναι να τραβάει κόσμο και να σε κάνει να πας ξανά στο μαγαζί του.

Πώς θα το καταφέρει αυτό; Με το να σε κεράσει δυο-τρία σφηνάκια και με κανένα κομπλιμέντο που σπάνια θα έχεις ακούσει -γενικά, πιστεύω οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ένας μπάρμαν θα σου την πέσει με πολύ όμορφο και διαφορετικό τρόπο από άλλους, κι αυτό επειδή τόσες ώρες κάθεται εκεί το παιδί, τόσα άθλια πεσίματα έχουν δει τα μάτια του, τόσες ιστορίες έχει ακούσει κι έχει μάθει πλέον τα «do’s and don’t’s» του φλερτ.

Έτσι, οι πειρασμοί είναι πολύ, ο κόσμος που γνωρίζει καθημερινά αναρίθμητος, συνεπώς είναι δύσκολο να σκέφτεται τη σχέση του και μόνο. Σωστά;

Όχι απαραίτητα και θα σου πω γιατί. Το θέμα με τον μπάρμαν, με το σερβιτόρο ή τη σερβιτόρα και γενικά με αυτά τα υπέροχα παιδιά που δουλεύουν για να μας εξυπηρετήσουν τις ώρες που εσύ κι εγώ πίνουμε για να ξεχάσουμε τους πρώην μας, δεν είναι ότι δεν μπορούν να δεσμευτούν λόγω δουλειάς. Είναι για ακόμη μια φορά θέμα χαρακτήρα. Αν θέλουν σχέση, θα κάνουν σχέση. Αν θέλουν κάτι εφήμερο, θα βρουν κάτι εφήμερο.

Το θέμα εδώ είναι μόνο το εξής: είναι πολύ σημαντικό για τους ίδιους, ο σύντροφος που θα επιλέξουν να καταλαβαίνει αυτούς και τη δουλειά τους. Δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να είναι με κάποιον που ζηλεύει με το παραμικρό, που θα πηγαίνει και θα στήνεται στο μαγαζί σαν παγοκολόνα και με το που τους δει να ρίξουν ένα χαμόγελο ή να πιάσουν συζήτηση με έναν πελάτη, να τους κάνει ζήλιες και να θέλει να τα κάνει όλα ρημαδιό.

Αν θέλεις, λοιπόν, να είσαι με κάποιον που δουλεύει νύχτα, πρέπει να δείχνεις κατανόηση και κυρίως, να του έχεις εμπιστοσύνη. Να μην τον πιέζεις κι όταν είστε μαζί να είσαι όσο πιο χαλαρός κι ήρεμος γίνεται, γιατί είναι κάτι που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Είναι τέτοια η βαβούρα, η κοσμοσυρροή κι ο χαμός τα βράδια, ώστε αν καταφέρεις και τους κάνεις όταν είναι μαζί σου να είναι ήρεμοι κι όχι συνεχώς στην τσίτα, δύσκολα θα σε αφήσουν να φύγεις απ’ τη ζωή τους.

Συνεπώς, άφησε τις προκαταλήψεις στην άκρη όχι μόνο όταν γνωρίσεις κάποιον που δουλεύει βράδυ, μα και γενικά στη ζωή σου. Το μόνο που έχει να σου προσφέρει μια προκατάληψη, είναι απογοητεύσεις. Προκατάληψη σημαίνει ότι έχεις μια ιδέα για κάποιον η οποία ανήκει κατά πενήντα τοις εκατό στο τι λέει η κοινωνία στην οποία μεγαλώνεις, ενώ το υπόλοιπο πενήντα τοις εκατό βασίζεται στο τι εσύ φαντάζεσαι, ακούς και πιστεύεις. Βλέπεις κάπου να υπάρχει κάτι αληθινό κι αδιαμφισβήτητο σε όλο αυτό; Όχι. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο.

Έτσι, όταν γνωρίσεις κάποιο παιδί της νύχτας κι αρχίζεις να αποκτάς συναισθήματα, μην επιτρέψεις να σε εμποδίσει και να σε επηρεάσει αρνητικά η δουλειά του. Να σε επηρεάσει ο τρόπος που κοιταχτήκατε πρώτη φορά, το πώς σε προσέγγισε, ο χαρακτήρας του, οι πράξεις του, τα λεγόμενά του. Δεν είναι ο μπάρμαν ή η σερβιτόρα που καψουρεύτηκες. Είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος κι αυτό που έχει μέσα κι έξω του που σε τράβηξε. Σε αυτό, λοιπόν, να μείνεις.