Έχουμε την τάση, οι άνθρωποι, ν’ αναζητάμε αυτά που μας λείπουν περισσότερο, στα λάθος μέρη και στους λάθος ανθρώπους. Δε μας έχει περάσει ποτέ απ’ το μυαλό πως το μόνο που έχουμε να κάνουμε για να φτάσουμε στον έναν απ’ τους προορισμούς που επιθυμούμε είναι να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να απολαύσουμε αυτά που έχουμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Να περνάμε καλά συντροφιά μ’ εμάς κι αυτό που είμαστε, χωρίς να βλέπουμε τη ζωή μας να περνάει μέσα απ’ τα μάτια άλλων και να μας ξεφεύγει απ’ τα χέρια κάθε φορά που προσπαθούμε να την αγγίξουμε.
Αν δεν περνάς καλά μ’ εσένα, λοιπόν, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έχεις την απαίτηση να περνάνε καλά οι άλλοι μαζί σου. Πρέπει να μάθεις πώς είναι να περνάς χρόνο με την παρέα του ίδιου σου του εαυτού, χωρίς να σε κατακλύζουν αισθήματα μοναξιάς, γιατί δεν περιτριγυρίζεσαι από άλλους ανθρώπους. Γιατί, φίλε μου, οι άνθρωποι που αναζητούν συνεχώς τη συντροφιά άλλων ανθρώπων, όποιοι κι αν είναι αυτοί, σημαίνει πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα μόνοι τους. Δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν μια άδεια ατμόσφαιρα, από ανθρώπους όχι από συναισθήματα. Δεν έχουν ιδέα πώς να περάσουν καλά με τον εαυτό τους και να κάνουν πράγματα που τους προσφέρουν εσωτερική γαλήνη, χωρίς να συνοδεύονται με κομπάρσους και περαστικούς.
Αυτό είναι ένα απ’ τα συνηθέστερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Έχουν μάθει όλοι να βασίζονται σ’ αυτή την προσωρινή απόδραση απ’ την πραγματικότητα που τους προσφέρει η ακόμη πιο προσωρινή παρέα ασήμαντων ανθρώπων. Κι όταν μένουν μόνοι τους, δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν με το χρόνο που τους περισσεύει. Πώς να τον αξιοποιήσουν για να είναι ευτυχισμένοι, χωρίς την παρέμβαση δεύτερων και τρίτων. Έτσι, ο χρόνος κυλάει χωρίς καλά-καλά να το συνειδητοποιήσουν κι αναρωτιούνται πού πήγε και γιατί δεν ήταν αρκετός.
Είναι αποδεδειγμένο, λοιπόν, πως αν απολαμβάνεις εσύ ο ίδιος την παρέα του εαυτού σου, θα την απολαμβάνουν κι οι άλλοι. Θα αποπνέεις μια αύρα θετικής ενέργειας στην οποία δε θα μπορούν να αντισταθούν. Πράγμα που μπορεί να σου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, γιατί ποτέ δε σου πέρασε απ’ το μυαλό η επίδραση που έχει το πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο πώς σε βλέπουν οι γύρω σου. Κι όσο περνάει ο καιρός, θα σου γίνεται ακόμη πιο κατανοητό. Θ’ αρχίσεις να τον απολαμβάνεις και τίποτα δε θα είναι πια δεδομένο στο μυαλό σου.
Και θα βρεις ανθρώπους που θα σε αγκαλιάσουν γι’ αυτό που είσαι και των οποίων οι χαρακτήρες θα ταιριάξουν αβίαστα και χωρίς πολλή προσπάθεια με τον δικό σου. Πράγμα σπάνιο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Όλα αυτά θα γίνουν, όμως, όταν επιτέλους μάθεις να μη φοβάσαι τη μοναξιά και καταφέρεις να απολαμβάνεις την παρέα του εαυτού σου. Όταν καταφέρεις επιτέλους να ξεφύγεις απ’ τα δεσμά της συνήθειας κι αρχίσεις να ρισκάρεις για κάτι διαφορετικό.
Θα περνάς ώρες ολόκληρες κάνοντας πράγματα που σε γεμίζουν και θ’ αναζητάς την παρέα των ανθρώπων σου, όχι γιατί δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, αλλά γιατί πραγματικά τη χρειάζεσαι κι έχει κάτι να σου προσφέρει. Το ίδιο, φυσικά, θα ισχύει και γι’ αυτούς που πραγματικά αξίζουν να είναι στη ζωή σου. Θα σ’ αναζητούν καθημερινά γιατί απολαμβάνουν την παρέα σου και το ποιος πραγματικά είσαι.
Θα γίνει απαραίτητη η παρουσία τους στη ζωή σου κι η ύπαρξή σου στη δικιά τους. Γιατί πολύ απλά έχεις ολοκληρωθεί ως άνθρωπος κι έχεις μάθει ν’ απολαμβάνεις τη μοναξιά κι αυτά που μπορεί να σου προσφέρει. Κι έχεις πάψει πλέον να τη φοβάσαι και ν’ αποφεύγεις αυτά που θέλει απεγνωσμένα να σου μάθει. Θα σε φέρει πιο κοντά στον εαυτό σου και κατά συνέπεια πιο κοντά σε άλλους ανθρώπους. Και πίστεψέ με, θα είσαι ευγνώμων γιατί δε θ’ αργήσει να φανεί η αλλαγή στη διάθεσή σου. Πες αντίο, λοιπόν, στην αρνητική ενέργεια κι αγκάλιασε αυτό που είσαι. Μόνο έτσι θ’ ακολουθήσουν τα βήματά σου όσοι σε ξέρουν, αλλά κι όσοι θέλουν να σε μάθουν!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη