Περιπλανιούνται στους δρόμους γεμάτοι υπεροψία και σίγουρα θα τους έχεις συναντήσει σε δρόμους και πεζοδρόμια. Είναι ο ορισμός της έννοιας «ξερόλας» αλλά μην ξεγελιέσαι. Δεν ξέρουν τίποτα για τη ζωή και τους ανθρώπους της. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι θα πει αλήθεια και μένουν βυθισμένοι στο ψέμα τους και την ψευδαίσθηση που μπορεί προσωρινά να τους προσφέρει.
Κι αν αναρωτιέσαι κατά πόσο μπορείς να συζητήσεις μαζί τους για σοβαρά θέματα που απασχολούν εσένα και την πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω σου, η απάντηση είναι όχι. Για κανέναν απολύτως λόγο. Και φυσικά, δε θα έχεις ποτέ τη δυνατότητα να εκφραστείς ελεύθερα όσο βρίσκονται κάπου εκεί κοντά. Έχουν την απαίτηση βλέπεις, να φιλτράρεις τις σκέψεις σου για χάρη τους και να προσέχεις τι λες γιατί ό,τι δεν πάει πακέτο με τις σκέψεις που έχουν στο μυαλό τους, απορρίπτεται ως θέμα συζήτησης.
Άνθρωποι που έχουν την εντύπωση πως ο κόσμος τους ανήκει και μπορούν να χειραγωγήσουν όποιον τολμήσει να βρεθεί στο δρόμο τους. Είτε σου αρέσει είτε όχι λοιπόν, έχει γεμίσει ο κόσμος με το είδος τους. Ο λόγος τους είναι ιερός και κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει. Κι αν επιχειρήσεις ποτέ να πας κόντρα στα λεγόμενα τους, θα βγεις χαμένος και θ’ αναγκαστείς δυστυχώς, να υποστείς τις συνέπειες.
Θα προσπαθήσουν να σε γελοιοποιήσουν πιστεύοντας πως έχουν το πάνω χέρι αλλά στην πραγματικότητα, θα εξευτελίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί βλέπεις, υστερικές συμπεριφορές που δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα και σκοπό, δεν είναι υπέρ αυτών που τις υιοθετούν. Όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς του για το αντίθετο.
Τέτοιου είδους συγκρούσεις προκαλούν την ειρωνεία της κοινωνίας και συνήθως, οι άνθρωποι που πιστεύουν πως ξέρουν τα πάντα γι’ αυτή και το πώς λειτουργεί, κάνουν μεγάλο λάθος. Κι ούτε θα μάθουν ποτέ, να είσαι σίγουρος. Πράγμα που κάνει την παρουσία τους ανεπιθύμητη και την ύπαρξη τους στην κοινωνία ανυπόφορη για εμάς τους υπόλοιπους.
Κι αν έχεις την παραμικρή ελπίδα πως η εποικοδομητική κριτική έχει τη μαγική ικανότητα να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή, κάνεις μεγάλο λάθος. Ακόμη κι αν έρχεται από καλοπροαίρετα άτομα, φίλους δηλαδή και συγγενείς που θέλουν το καλό τους και νοιάζονται για τη βελτίωση του χαρακτήρα τους.
Δε θα μάθουν ποτέ πώς είναι να σε κατακλύζει αυτή η ανεξήγητη ευτυχία που πηγάζει απ’ τα καθημερινά, τα μικρά και συνηθισμένα. Ούτε πως είναι να σε σέβονται γι’ αυτό που είσαι και να σε θαυμάζουν γι’ αυτά που κάνεις και για τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι. Κι ούτε πόσο ελεύθερος νιώθεις όταν μοιράζεσαι την αλήθεια σου με ανθρώπους που μπορούν να τη διακρίνουν ξεκάθαρα και να την εκτιμήσουν χωρίς πολλά – πολλά.
Είναι αποδεδειγμένο πως ο άνθρωπος που δεν είναι διατεθειμένος να ακούσει τι έχουν να του πουν οι άλλοι, να μάθει και να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, μένει στάσιμος και βαλτωμένος σε μια ιδεολογία που κάνει τρύπες στο νερό, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να σταθεί στον έξω κόσμο από μόνη της. Μπορεί να συνειδητοποιήσει πως κάτι πάει στραβά με την πάροδο του χρόνου, αλλά ο εγωισμός του δε θα τον αφήσει να πάρει ανάσα και να ελευθερωθεί απ’ τα δεσμά της συνήθειας. Κι επειδή είναι ισχυρογνώμονας ως εκεί που δεν πάει, δε θα παραδεχθεί ποτέ πως βρίσκεται στο λάθος δρόμο. Ακόμη κι αν υπήρχαν μεγάλα κόκκινα βελάκια που να δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση λοιπόν, αυτός θα συνέχιζε ακάθεκτος και θα τα αγνοούσε επιδεικτικά, όπως αγνοεί και το τι συμβαίνει γύρω του.
Αποπνέουν έναν αέρα αλαζονείας όλοι αυτοί που νομίζουν πως έχουν γίνει μέσα σε λίγο καιρό παντογνώστες. Κι έχει κουράσει. Διώχνουν τις λέξεις που έρχονται κατά πάνω τους με νωχελικές κινήσεις λες και δε δίνουν δεκάρα για τίποτα και για κανέναν, πριν καν αυτές προλάβουν να φτάσουν στ’ αυτιά τους. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τις επεξεργαστούν και να αποφασίσουν αν οι πληροφορίες που μπορούν να τους προσφέρουν, είναι χρήσιμες ή όχι.
Είναι πολύ δυστυχισμένοι αυτοί οι άνθρωποι να ξέρεις. Ακόμη κι αν προσπαθούν να πείσουν τους πάντες πως πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, δε θα καταφέρουν ποτέ να βρουν το λιμάνι τους και να σαλπάρουν για ένα καλύτερο και πιο δημιουργικό μέλλον, γιατί δε θα συνειδητοποιήσουν ποτέ πως κάτι δεν πάει καλά με το παρόν τους. Έχουν μάθει να κλείνουν τα μάτια στο τι συμβαίνει γύρω τους και να αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα ερεθίσματα που τους προσφέρει κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους.
Γι’ αυτό, αν τους συναντήσεις ποτέ, μην προσπαθήσεις να τους αλλάξεις. Γιατί οι περισσότεροι από εμάς, δε θ’ αλλάζαμε ποτέ για να ευχαριστήσουμε δεύτερους και τρίτους. Ήλπιζε απλά να καταφέρεις να περάσεις το μήνυμα σου, κάνε μεταβολή και φύγε μακριά.
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
