Η «απαιτούμενη προϋπηρεσία» πονάει περισσότερο κι απ' το «διαβάστηκε»

Χαμόγελο υπερηφάνειας πιο μεγάλο κι απ’ το μπόι σου, μύτη ίσα με το ταβάνι κι ένα φιλόδοξο «εγώ» πανέτοιμο για μια μεγαλοπρεπή είσοδο στην αγορά εργασίας μέσα από μια οθόνη. Δύο είναι τα τινά: ή που δε θα εμφανιστεί κανένα αποτέλεσμα στην αναζήτησή σου, ή που θα εμφανιστεί μια σειρά από κενές θέσεις εργασίας, οι οποίες θα φαντάζουν κομμένες και ραμμένες στα μέτρα σου, μόνο που θα έχουν ξεφύγει δέκα πόντοι στο κομμάτι της προϋπηρεσίας.

Πόρτες διάπλατα ανοιχτές, στρωμένα κόκκινα χαλιά, εσύ κι ο χαρτοφύλακάς σου σ’ ένα τεράστιο γραφείο, όλα με ένα κλικ στον κάδο, κι όχι αυτόν της ανακύκλωσης! Γιατί μετά το πολυπονεμένο «διαβάστηκε», φίλτατε, έρχεται το «απαραίτητη προϋπηρεσία» για να σε ισοπεδώσει!

Το πτυχίο που ανέκαθεν θεωρούσες τάχα δυνατό όπλο, αποδεικνύεται άσφαιρο, αφού κανείς δε σε προειδοποίησε για το ότι απαιτείται να το γεμίσεις με εμπειρία, προτού καν βρεθεί στα χέρια σου. Το βιογραφικό σου ένα ολοστρόγγυλο μηδέν εις το πηλίκο, υποψήφιος φάντασμα! Ξαφνικά, η θέληση και η δυνατότητα του να δουλέψεις αποτελούν ασήμαντες συνιστώσες κι όλος αυτός ο χρόνιος κόπος σου δεν είναι αρκετός για να ξεχωρίσεις στα μάτια των εργοδοτών. Βλέπεις, κανείς δε θα εστιάσει στη φήμη της σχολής σου, ούτε και θα σου αναγνωρίσει το ότι την τελείωσες στα προβλεπόμενα χρόνια φοίτησης.

Στη Βίβλο της αγοράς εργασίας, πρώτη και κύρια απ’ τις δέκα εντολές είναι να κλέψεις χρόνο απ’ τα ακαδημαϊκά σου χρόνια και να τον αφιερώσεις στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, προκειμένου να βγεις έτοιμος στην αγορά εργασίας όταν επιτέλους θα πάρεις πτυχίο στα είκοσι οχτώ σου. Γιατί νωρίτερα δεν προβλέπεται, εκτός κι αν έχεις κολλητό τον πρύτανη.

Η πλειονότητα των εργοδοτών εκτιμά την προσπάθεια του βασανισμένου φοιτητή να ειδικευτεί στο αντικείμενο προτού καν αποφοιτήσει, θεωρώντας πως αυτό αποτελεί ένδειξη του πόσο ψηλά στοχεύει επαγγελματικά και περίτρανη απόδειξη του ότι η επιλογή της σχολής δεν προήλθε τυχαία απ’ τη ρουλέτα του μηχανογραφικού. Η εκ πεποιθήσεως επιλογή εμπνέει εμπιστοσύνη και σοβαρότητα, τα δύο must της επιτυχίας που αναζητά ο κάθε εργοδότης, ενώ αποκρυπτογραφεί τις γραμμές του βιογραφικού σου.

Το ότι υπάρχουν φοιτητές, λοιπόν, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν εκ των προτέρων στο αντικείμενό τους, παράλληλα με τις σπουδές τους, αναμφίβολα σε θέτει «υπό» στις προτιμήσεις των εργοδοτών. Έλα, όμως, που δε βγήκαμε όλοι απ’ το ίδιο τσουβάλι! Αν ζούμε στο ίδιο σύμπαν, θα γνωρίζεις πως δεν έχουν όλες οι σχολές σαράντα μαθήματα κι αυτά μη υποχρεωτικής παρακολούθησης. Υπάρχει κι ένα μερίδιο με μεγαλύτερο αριθμό μαθημάτων, αρκετά εκ των οποίων υποχρεωτικής παρακολούθησης και μ’ ένα σωρό από εργαστήρια που σε φορτώνουν με απουσίες, καθιστώντας σε διαθέσιμο για δουλειά μονάχα υπό την αυστηρή προϋπόθεση ενός ευέλικτου ωραρίου.

Δεν αναφερόμαστε σε δουλειές τύπου σέρβις, που στην τελική θα σου εξασφάλιζαν κι ένα ισχυρό χαρτζιλίκι, αλλά για εργασία στο αντικείμενό σου, στο οποίο καλείσαι να γίνεις μάστερ πριν την ώρα σου για να έχεις αργότερα στον ήλιο μοίρα!

Τώρα θα έρθει ο κάθε δήθεν ειδήμων, που έχει και την άνεση και τις γνωριμίες για να αποκτήσει αυτήν την πολυπόθητη πείρα και θα σου πει «ας δουλέψεις κι εθελοντικά, έστω για ένα τετράωρο». Δεκτό, αν είσαι τυχερός και προέρχεσαι από μια άκρως ευκατάστατη οικογένεια, η οποία δύναται να σε καλύψει εξ ολοκλήρου οικονομικά καθ’ όλη τη φοιτητική σου ζωή. Η πλειονότητα, όμως, των φοιτητών προφανώς και θ’ αναζήτησει μία εργασία που πέρα απ’ το βιογραφικό θα εφοδιάζει και την τσέπη.

Το θέμα είναι να εμπλουτίζουμε πρωτίστως το μυαλό μας κι όχι το βιογραφικό μας. Το βιογραφικό στολίζεται υπέρλαμπρα και με ψευδή στοιχεία, άσχετα που εμείς για μια τιμή ζούμε κι ας λημοκτονήσουμε! Το μυαλό, όμως, μπορεί να εφοδιαστεί με γνώσεις που θα προσφέρει απλόχερα ο ίδιος ο εργοδότης, για το πώς θέλει να εργαστείς στα πλαίσια της δικής του επιχείρησης και ως αντάλλαγμα θα πάρει το λόγο σου υπογεγραμμένο με ανεξίτηλο πως θα τον δικαιώσεις για την ευκαιρία αυτή.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να τα απαιτεί όλα ετοιμοπαράδοτα, μην τυχόν και παρεκκλίνει από την εκ του ασφαλούς πορεία. Για να κάνει κάποιος θαύματα σε μία επιχείρηση, όμως, θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς έγνοιες και σκοτούρες, κι όταν αυτό επιτευχθεί να του παρέχεται η ευκαιρία να εφαρμόσει τις γνώσεις του στην πράξη. Αν η εμπειρία ήταν πράγματι πιο σημαντική από τη θεωρία, τότε δε θα μας κατακεραύνωναν με θεωρητικές διαλέξεις, αλλά θα μας παρείχαν δύο χρόνια θεωρητικής προετοιμασίας και δύο χρόνια πρακτικής άσκησης.

Το ερώτημα τελικά είναι πώς θα αποκτήσεις εμπειρία στο αντικείμενό σου, όταν κανένας δε σε προσλαμβάνει ακριβώς επειδή δεν έχεις εμπειρία. Για να επενδύσει ένας εργαζόμενος σε μια επιχείρηση, θα πρέπει πρώτα η ίδια η επιχείρηση να επενδύσει σ’ αυτόν. Να του δώσει την ευκαιρία της εκπαίδευσης, να τον προσαρμόσει στα δεδομένα λειτουργίας της εκάστοτε επιχείρησης και να τον πείσει πως η ένταξή του στην ομάδα τους δεν ήταν «πράξη καλής θελήσεως», αλλά μία επαγγελματική πρωτοβουλία.

Το ταλέντο και οι γνώσεις είναι για να τα αξιοποιούμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό και το μόνο που χρειάζεται γι’ αυτό είναι η ευκαιρία σου, αγαπητέ εργοδότη. Υπάρχουν άνθρωποι νέοι, έξυπνοι, φιλόδοξοι κι αποφασισμένοι να πετύχουν. Αν δε σου αρκεί αυτό, τότε μάλλον εσύ δεν είσαι ο κατάλληλος εργοδότης. Ο λαός δε βροντοφωνάζει τυχαία πως ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά κι ο νέος είναι ωραίος. Φρόντισε, λοιπόν, να τον εκμεταλλευτείς, όσο είναι ακόμη νωρίς, κι όχι λίγο προτού τον βγάλεις στη σύνταξη!