Καλύτερα μόνος σου παρά με κάποιον που δε σου αξίζει

Δεν είναι εύκολο να ζεις παρέα με τη μοναξιά σου. Σύμφωνοι. Κι αυτό, γιατί μπορεί να γίνει εθιστική. Είναι ευλογία να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που θα μοιράζεστε ανάσες και στιγμές. Από εκείνες που δεν μπορείς να τις μοιραστείς με την οικογένειά σου και τους φίλους σου. Όλα αυτά που παίρνεις και δίνεις στον άνθρωπό σου είναι κάτι που σε κάνει να εξελίσσεσαι.

Σκέψου, όμως, να είσαι με κάποιον που να μη σου προσφέρει τίποτα. Δεν είναι ψυχοφθόρο; Επομένως, μέχρι να βρεθεί εκείνος που θα συμπληρώνει τα κενά σου, δε χρειάζεται να σε φοβίζει η μοναξιά. Αρκεί να μην της επιτρέψεις να σε κυριεύσει. Σου δίνει την ευκαιρία, για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, όσο πιο πολύ μπορείς. Είναι μια σωστή επιλογή. Κι ας τη θεωρούν οι περισσότεροι ως μια πικρή και θλιβερή διέξοδο απ’ όλα αυτά που σε φοβίζουν.

Το να κάνεις πράγματα που δε γεμίζουν με ευτυχία το είναι σου είναι ό,τι χειρότερο για σένα. Το να σηκώσεις ψηλά τον πήχη των προσδοκιών στις ερωτικές σου σχέσεις είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Κι ας υποστείς τις όποιες επιπτώσεις. Τίποτα δε σου χαρίζεται εύκολα. Χρειάζεται τεράστια υπομονή και θέληση, ώστε να το κάνεις δικό σου.

Ακόμη κι αν συνεχώς αποτυγχάνεις να ξεπεράσεις αυτόν τον πήχη, θα έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην τα παρατάει ποτέ. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο απ’ αυτό.

Είναι μαθηματικά βέβαιο πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρεις. Ως τότε, θα έχεις την ευκαιρία να πραγματοποιήσεις όλα αυτά που θα σε γεμίσουν με εμπειρίες. Έστω μένοντας μόνος τις νύχτες στο δωμάτιό σου παρέα με τη μοναξιά σου. Θα έχεις ένα στόχο, όμως. Ένα όνειρο που όταν το κατακτήσεις θα σου δώσει κάτι το διαφορετικό.

Λένε ότι ο έρωτας είναι υπερεκτιμημένος. Κάνουν λάθος. Όλα αυτά που του φορτώνουμε εμείς οι άνθρωποι τον κάνουν να φαίνεται πολλές φορές αδιέξοδος. Δεν μπορείς να βαφτίσεις έρωτα κάποιον που δε σ’ αγαπάει όσο εσύ ή κάποιον που δε σου αξίζει και δε σου προσφέρει την ευτυχία που ονειρεύεσαι.

Κι αυτό το βλέπεις να συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους γύρω σου. Βρίσκουν έναν άνθρωπο απλά και μόνο για να λένε ότι έχουν σχέση. Άλλοι πάλι το πάνε και παραπέρα. Παντρεύονται και κάνουν παιδιά, επειδή το επιτάσσουν κάποια στερεότυπα, που δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική. Υποτιμούν την ανθρώπινη νοημοσύνη. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό, δεν παύει να είναι η αλήθεια, που η παραδοχή της πονάει.

Η δικαιολογία του «ό,τι ήταν να ζήσω, το έζησα. Τώρα ας συμβιβαστώ με ό,τι έχω» ή «δεν υπάρχει ο τέλειος άνθρωπος. Μην πιστεύεις στα παραμύθια των ονειροπόλων» πέρα απ’ την όποια ανωριμότητα κρύβουν, δείχνουν και την αδυναμία να αγωνιστούν για το καλύτερο δυνατό.

Και φυσικά, δε θα την παραδεχτούν ποτέ. Κανένας δεν έχει μάθει να χάνει. Θα σου παρουσιάζουν μια ζωή που δεν υπάρχει, αλλά θα ήθελαν πολύ να τη ζήσουν. Και δε φτάνει μόνο αυτό. Θα κάνουν τα πάντα, για να σε πείσουν ότι το να πιστεύεις στις αξίες και στα ιδανικά σου είναι λάθος. Ο ορισμός της υποκρισίας.

Θέλουν μόνο να σε παρασύρουν στη μιζέρια τους. Μην τους ακούς. Φρόντισε να κλείνεις τ’ αυτιά σου και να κάνεις αυτό που σε προστάζει η καρδιά σου. Οι πιο δύσκολοι δρόμοι είναι για τους θαρραλέους. Κι όχι για τους συμβιβασμένους.

Οι μοναχικές μέρες και νύχτες σου παρέχουν όλα εκείνα τα εφόδια για να περάσεις απ’ τις σκέψεις στις πράξεις. Και σε καθοδηγούν με τέτοιο τρόπο, ώστε ποτέ να μη χρειαστεί να παραμυθιάσεις τον εαυτό σου.