Οι γιορτές δεν είναι μια μαγική περίοδος για όλους

Μεγαλώνοντας χρόνο με το χρόνο αυτές τις γιορτινές μέρες συνειδητοποιώ πως αυτά που ζητώ προσωπικά ως δώρο Χριστουγέννων δεν μπορούν να αγοραστούν. Δεν είναι διαθέσιμα σε κανένα κατάστημα με φανταχτερές κορδέλες και πράσινα δεντράκια περικυκλωμένα από χοντρούς Αγιοβασίληδες. Αυτή η Χριστουγεννιάτικη λίστα που άλλοτε ήταν γεμάτη με άψυχα αντικείμενα, τώρα έχει μόνο πρόσωπα και στιγμές που έφυγαν.

Ως μικρά παιδιά η περίοδος των Χριστουγέννων πυροδοτούσε μια μαγική περίοδο όπου στη δική μας φαντασία ο Άγιος Βασίλης είχε την ικανότητα να πραγματοποιήσει κάθε μας ευχή. Αυτό σήμαινε ότι όλα μπορούσαν να συμβούν. Συνδυάσαμε από παιδιά αυτή την εποχή με τη μαγεία. Το μόνο που χρειαζόταν ως αντάλλαγμα ήταν η υποδειγματική μας συμπεριφορά για να βρούμε το πολυπόθητο δώρο κάτω απ’ το δεντράκι, το πρωινό των Χριστουγέννων.

Βάζω στοίχημα κι εσείς ως παιδιά τα βράδια ανήμερα της γιορτής λέγατε «δε θα κοιμηθώ για να δω από κοντά τον Άγιο μαζί με το έλκηθρό του». Τελικά μόνο οι γονείς μας τον έβλεπαν με κάτι ατάκες του τύπου «Ήρθε κι επειδή κοιμόσουν δε σε ξυπνήσαμε». Τα όνειρά μου για να τον γνώριζα από κοντά γκρεμίστηκαν όταν είδα τη μαμά μου να βάζει βιαστικά το δώρο μου στη θέση του. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα το μεγαλύτερο ψέμα της παιδικής μας ηλικίας!

Ακόμα κι ο πιο άπιστος Θωμάς από εμάς αυτή την περίοδο του χρόνου θα πιάσει τον εαυτό του να αναπολεί ή ακόμη και να χαζεύει σε μια βιτρίνα τους στολισμούς αυτής της εποχής. Θα έλεγα πως τα Χριστούγεννα που θα έρθουν για τον καθένα από εμάς δε θα είναι τα ίδια. Γιατί τα άτομα που τα γιορτάσαμε πέρσι και κάθε πέρσι ίσως να μην είναι πια κοντά μας. Σε κάθε ανάμνηση αυτών των γιορτών ήταν αναπόσπαστο κομμάτι, κάπου ανάμεσα στον ουρανό και πίσω απ’ το φανταστικό πια έλκηθρο του Άγιου Βασίλη είναι κρυμμένη η δική μας λίστα. Πώς, λοιπόν, μια γιορτή χαράς τη ζεις με αυτό το κενό;

Μετά από πολλές σκέψεις δέχτηκα πως η απώλεια, ειδικά γιορτινές μέρες, θέλει οργάνωση και δράση. Το να μείνουμε κλεισμένοι σε ένα άδειο σπίτι αγκαλιά με φωτογραφίες και ενθύμια δε βοηθά. Το να έχουμε μέσα στο σπίτι καλή παρέα με φίλους κι οικογένεια είναι πιο εύκολο. Δεν είναι ταμπού να μιλάμε για τα άτομα που έφυγαν. Αντίθετα το να κρατάμε ζωντανές αυτές τις αναμνήσεις είναι χρέος μας. Κρατάμε όλες τις αγαπημένες τους συνήθειες. Ακόμα κι η οργάνωση και της τελευταίας λεπτομέρειας θα μας ηρεμήσει.

Κάποιοι θα θελήσουν να περάσουν αυτές τις μέρες μόνοι. Δε θα τους πειράξει να δουλέψουν, για να μη στερήσουν μια τέτοια μέρα απ’ τους συναδέλφους τους την οικογένειά τους. Θα γυρίσουν σπίτι και θα καθίσουν στο καναπέ με πρόχειρο έτοιμο φαγητό μέχρι να κοιμηθούν για να περάσει αυτή η δύσκολη μέρα. Είμαι σίγουρη πώς ήδη πέρασε ένα τέτοιο άτομο απ’ το μυαλό σας. Δεν κοστίζει τίποτα ακόμα ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι σας ή ακόμα κι ένα χαμόγελο για να αλλάξει λίγο η μαυρίλα τους. Ανοίξτε το σπίτι σας και μοιραστείτε το νόημα αυτής της εποχής, που δεν είναι άλλο απ’ την αγάπη.

Αν συναντήσετε κάποιον αυτές τις μέρες στο δρόμο ή ακόμα και στη δουλειά που είναι νευρικός, ίσως και λίγο αγενής ή απλά δεν είναι μέσα στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα, μη βιαστείτε να τον χαρακτηρίσετε και να τον αποφύγετε. Εκτιμήστε κι αναγνωρίστε το γεγονός πως οι γιορτές δεν είναι πάντα μια υπέροχη, χαρούμενη και μαγική περίοδος για όλους. Μοιράστε ελπίδα κι αγάπη, εξάλλου, αυτό είναι το νόημα των εορτών.