Το να βρίσκεσαι ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι δύσκολο

Ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι πολυγαμικός κι όποιος πιστεύει το αντίθετο, ζει απλά με αυταπάτες. Δεν μπορεί κανείς να κρίνει τον άλλο για τις επιλογές του. Εξάλλου κι η σκέψη κατατάσσεται στην κατηγορία της μοιχείας. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις ποτέ πως σκέφτεται ο άλλος. Το ίδιο ισχύει και για το πρόσωπο που είναι δίπλα σου και συμπορεύεστε.

Τι γίνεται όμως, όταν ο άλλος το αφήνει στην τύχη ή απλά θεωρεί ότι μπορεί και το διαχειρίζεται; Ώσπου, ξημερώνει μια μέρα που ύστερα από άπειρες σκέψεις και συναντήσεις με κάποιο τρίτο πρόσωπο, διαπιστώνει ότι είναι ανάμεσα σε δυο. Αυτό είναι συναίσθημα που δεν μπορείς ακόμα να το προσδιορίσεις αλλά δημιουργεί δέσιμο. Το δυσάρεστο είναι ότι έχει ήδη γίνει το κακό και σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να εξεταστεί εξονυχιστικά η αιτία.

Με δεδομένη την επίσημη σχέση, η ύπαρξη τρίτου προσώπου, κάνει προφανές ότι η πρώτη, κάπου έχει κάνει «κοιλιά» κι οι λόγοι είναι πολλοί. Μπορεί να είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Το σχετικά καλό σεξ ή το σεξ της αγγαρείας ή ακόμη, η εμμονή της ηδονής – μιας συνήθειας που δύσκολα κόβεται. Επίσης, μπορεί να είναι μια συνήθεια, ένα βόλεμα, ή έλλειψη ηθικής υποστήριξης ή ακόμα χειρότερα, να είναι από συμφέρον.

Όποιος κι αν είναι ο λόγος, σημασία έχει ότι σ’ αυτή τη σχέση έχει ανοίξει ένα «παράθυρο» για το νέο άτομο. Δηλαδή, αυτός που θα βρει τη λύση σ’ ένα άλλο πρόσωπο, είναι αυτός που παίρνει την πρωτοβουλία να φύγει, αλλά, ουσιαστικά είναι πολύ δειλός για να το ανακοινώσει. Έτσι, έχει βρει μία προσωρινή λύση, καθόλου σωστή για τους υπόλοιπους και για τον ίδιο του τον εαυτό και πορεύεται μέσα από αυτή.

Επειδή, το συγκεκριμένο άτομο έχει εντοπίσει το πρόβλημα, ή έστω το αντιλαμβάνεται στην πορεία, προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και δεν έχει λόγο να αφήσει τη μία ή την άλλη κατάσταση. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για χρόνια και να μην υπάρχει ουσιαστικός λόγος για να αλλάξει, αν το τρίτο άτομο το αποδέχεται και δεν έχει απαιτήσεις. Συνήθως, όμως, το τρίτο πρόσωπο είναι αυτό που χάνει τον αυτοέλεγχο κι εκεί ξεκινάνε τα παρατράγουδα.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το πρόσωπο αυτό, ερωτευτεί; Η αλήθεια είναι ότι δε γίνεται ο έρωτας να είναι μοιρασμένος. Ερωτεύεσαι ένα πρόσωπο τη φορά, εξαρτάται με ποια σειρά θα είναι στη ζωή σου. Με το ένα άτομο νιώθεις έρωτα– καψούρα και με το άλλο, αγάπη. Η αγάπη είναι η συνήθεια αλλά μεταξύ τους έχει χαθεί ο πόθος. Η επιθυμία έχει καταλαγιάσει σε σημείο που, προφανώς, ο ένας βαρέθηκε κι επιθυμεί έντονα την καψούρα ενός άλλου. Θέλει να πάει παρακάτω.

Φυσικά, θέλει και την καψούρα και την προσδοκεί γιατί τον αναστατώνει. Οι στιγμές που βιώνει μαζί του είναι απαγορευτικές, είναι γλυκές αλλά κι έντονες. Είναι αρκετές, όμως, για να τον κάνουν να χάσει τον έλεγχο και να τα καταστρέψει όλα. Δε θα εξετάσουμε το είδος της σχέσης, αν είναι δεσμός, γάμος ή συμβίωση. Εξετάζουμε το συναίσθημα το οποίο ξεφεύγει απ’ τη λογική. Εκεί, βλέπεις το δειλό που δεν έχει τη δύναμη να ξεκαθαρίσει τη θέση του να διεκδικήσει αυτό που έχει ερωτευθεί.

Νιώθει ενοχές, τύψεις και πιστεύει ότι όλα αυτά που έχει περάσει μ’ αυτόν που αγαπάει, δεν μπορεί να τα γκρεμίσει σε μια στιγμή. Νιώθει μπερδεμένος, αλλά κάθε φορά χάνει τον έλεγχο κι απομακρύνεται για να το διαχειριστεί. Αν, όμως, το κόψει, θα έρθει το συναίσθημα πιο δυνατό. Αν οι στιγμές που έχει ζήσει με το παράνομο πρόσωπο ξεπερνούν- σε σημείο ευτυχίας- την αγάπη του, θα τον ταλαιπωρούν για όσους μήνες ή χρόνια περάσουν. Θα το καλλιεργήσει σε μέγιστο βαθμό και θα το αναζητάει πιο πολύ.

Εδώ, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Να γίνει απωθημένο και κάποια στιγμή, να καταλογίζει ευθύνες στον εαυτό του. Φυσικά, υπάρχει κι η εξαιρετική και σπάνια περίπτωση, να αφήσει την επίσημη σχέση για να επενδύσει με τον έρωτα του μια νέα αρχή. Αυτό συμβαίνει σπανίως, όταν η ρουτίνα με την αγάπη του είναι ανυπόφορη. Τότε, φεύγει να ζήσει τον έρωτα του, με το τρίτο πρόσωπο.

Οι στιγμές κι οι συναντήσεις δημιουργούν συναισθήματα κι όσο αυτές είναι πολλές, στο υπογράφω, είναι έρωτας και ξεκίνησε να γίνεται αγάπη. Αγαπάμε τους ανθρώπους με τους οποίους είμαστε ο εαυτός μας κι έχουμε όμορφες, ονειρικές στιγμές μαζί τους. Συνεχώς, θα είναι μια μόνιμη σκέψη στην καθημερινότητα μας.

Όλα αυτά τα πήγαινε-έλα δεν είναι η ικανοποίηση μιας ερωτικής έλξης ή πιο απλά σεξ. Είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται και το μέλλον είναι άγνωστο. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ιδιότητα, με την πάροδο του χρόνου, να αποβάλει τις δυσάρεστες στιγμές και να θυμάται έντονα τις όμορφες. Είναι δύσκολο να αποβάλει από το μυαλό του όλα αυτά τα όμορφα που έχει ζήσει. Μόνο ο ίδιος ξέρει ποιες είναι αυτές οι όμορφες στιγμές κι εκεί θα γυρίζει πάντα.

Δύσκολο το «ανάμεσα σε δυο». Είναι ανυπόφορο και ψυχοφθόρο, από όποια οπτική κι αν το δεις. Θλιβερό για τους δειλούς και γενναίο γι’ αυτούς που το παλεύουν. Θέλει κότσια, λογική και ψυχραιμία για να βγεις αλώβητος από μια τέτοια κατάσταση.

Αντέχεις;