Ζηλόω⋅ αρχαίο ρήμα της τρίτης συζυγίας. Στη νέα ελληνική γλώσσα έχει τη σημασία του ζηλεύω. Αν το μετατρέψουμε σε ουσιαστικό οδηγούμαστε στη ζήλια. Μήπως να μην το μετατρέψουμε; Μήπως να μη φτάσουμε καν σ’ αυτό το ρήμα;

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να τρέξουμε με χίλια μακριά της. Είναι άσχημη, κακιά και μοχθηρή. Κρύβει κάτι το άρρωστο, το άλογο, το βλαβερό. Σε κατευθύνει στο δρόμο ενός ξεπεσμού, μιας κατάντιας, μιας ανούσιας φθοράς.

Η ζήλια σε όλο το νόημά της δεν μπορεί να σταθεί πουθενά ικανή. Ίσως μόνο σε μικρές δόσεις να έχει θετική χροιά, αλλά και πάλι πόσο θετική μπορεί να ‘ναι η ζήλια; Ένα συναίσθημα που μπορεί να καταλήξει τόσο αρνητικό ως κι επικίνδυνο. Κινδυνεύεις να παρουσιάσεις ένα πρόσωπο που δεν ταιριάζει σε κανέναν άνθρωπο. Κινδυνεύεις να χάσεις πολύτιμα άτομα απ’ τη ζωή σου. Μα πάνω απ’ όλα να χάσεις το πιο σημαντικό κομμάτι σου, τον ίδιο σου τον εαυτό.

Ένας εαυτός που μετατρέπεται σε ένα μικρό τερατάκι. Γιατί ζηλεύει. Κι έτσι δείχνει πως δεν έχει με κάτι καλύτερο ν’ ασχοληθεί εκτός απ’ τις ζωές των άλλων. Και το χειρότερο, τον τρώει η ευτυχία των άλλων. Είναι παράξενο. Υπάρχουν άνθρωποι που ζηλεύουν την ευτυχία τρίτων. Μια ευτυχία δυσεύρετη μέσα στα τόσα καθημερινά προβλήματα. Πόσο αδιάφορη ζωή έχουν για να σπαταλούν χρόνο για να ζηλεύουν; Η κατηγορία ανθρώπων που ζει μέσα απ’ τις ζωές των άλλων.

Απ’ την άλλη πλευρά υπάρχει κι η ζήλια μέσα στη σχέση. Άλλου παπά ευαγγέλιο κι αυτό. Ζήλια μέσα στη σχέση γιατί; Πότε και πώς; Γιατί να ζηλεύει κάποιος τον άνθρωπό του;  Η λογική την αποκλείει, γιατί δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει. Τι να ζηλέψεις; Αν θα βρει άλλον; Ας πάει. Τότε μπορείς να αποχωρήσεις απ’ αυτή τη σχέση με ένα πλατύ χαμόγελο, καλύτερα απ’ το να κάθεσαι να αρρωσταίνεις. Επίσης, αν το δούμε κι αλλιώς, με το να ζηλεύουμε μόνο εμείς πληγωνόμαστε. Αν ο άλλος θέλει να κάνει την κουτσουκέλα του, θα την κάνει κι ας χτυπιέσαι εσύ σαν χταπόδι.

H ζήλια δε βρίσκεται μόνο στις ερωτικές σχέσεις, αλλά και στις φιλικές κι αυτό κάνει ακόμα πιο περίεργο το φαινόμενο. Ζήλια σε μια φιλική σχέση. Ακούγεται σκληρό και χειρότερο κι απ’ το να ζηλεύεις το σύντροφό σου. Η φιλική ζήλια δείχνει απελπισία. Γιατί δε γίνεται να νιώθεις αυτό το συναίσθημα για ένα πρόσωπο που έχεις επιλέξεις να βάλεις στην καθημερινότητά σου και να ξοδεύεις ώρες μαζί του. Δε γίνεται να ζηλεύεις κάποιον που του εμπιστεύεσαι τα πιο βαθιά σου μυστικά και περιμένεις να σου συμπαρασταθεί στα δύσκολα. Δε γίνεται να ζηλεύεις εκείνον που με τις πράξεις του σου αποδεικνύει πόσο σημαντικός του είσαι.

Είναι, λοιπόν, κρίμα να πουλάς τους ανθρώπους της ζωής σου με το να τους ζηλεύεις. Τους κάνεις ξεκάθαρα αισθητή την ανασφάλειά σου και με αυτόν τον τρόπο τους απομακρύνεις από δίπλα σου. Τους διώχνεις μακριά. Πόσο πολύτιμο χρόνο ξοδεύεις για να ζηλεύεις; Πόσο κακό κάνεις στην ψυχή σου; Και κατά βάθος γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν το αξίζεις.

Δεν αξίζει ούτε να ζηλεύεις ούτε και να γίνεσαι, όμως, αντικείμενο ζήλιας. Γιατί δεν υστερείς σε τίποτα ούτε υπερτερείς σε κάτι σε σχέση με τον άλλο. Η δική σου ψυχή είναι μοναδική, όπως και του κάθε άλλου. Ας μη λερώνουμε άλλο τις ψυχές μας για ηλίθιους λόγους. Ας μη σκιάζουμε τις σκέψεις μας με τα φαντάσματα της ζήλιας. Γιατί αυτό είναι η ζήλια, ένα μεγάλο φάντασμα που έρχεται για να σου διαλύσει το μυαλό. Ένας κακό μικρόβιο που προσπαθεί να σε αρρωστήσει.

Η ζήλια με την κακία δεν απέχουν και πολύ. Ένας άνθρωπος που ζηλεύει, εύκολα φθονεί. Με αυτή τη συμπεριφορά αποδεικνύει πως δε θέλει το καλό του άλλου, τη χαρά του, το χαμόγελό του. Είναι σημάδι κακής συμπεριφοράς η ζήλια κι αποδεικνύεται κι αντίστροφα. Ένας κακός χαρακτήρας, συνήθως ζηλεύει. Ζηλεύει κάτι που δεν έχει αυτός ή βλέπει στους άλλους κάτι που δεν είναι αυτός.

Θα ‘θελες να φτάσεις σ’ ένα τέτοιο στάδιο με τη ζήλια σου; Μάλλον όχι. Γι’ αυτό αντί να ζηλεύεις, πάρε τον εαυτό σου αγκαλιά και βρες τρόπο να τον αγαπήσεις, έτσι ώστε να σταματήσεις να αποδεικνύεις σε όλους –κι ενδεχομένως και σε άτομα που δεν το αξίζουν– πως είναι καλύτερα από σένα. Γιατί αυτό δεν ισχύει, δεν είναι αλήθεια. Ψάξε μέσα σου και θα το καταλάβεις.

 

Συντάκτης: Χρύσα Μπόικου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη