Η ευτυχία δε βρίσκεται στους άλλους ανθρώπους

Ο Channing Pollock είπε «Η ευτυχία είναι ένας σταθμός ανάμεσα σε πολύ λίγα και πάρα πολλά». Οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν την ευτυχία σε άλλους ανθρώπους, σε αντικείμενα και χρήματα. Πιστεύοντας ότι κάπως έτσι θα αλλάξει η ζωή τους. Σκέφτονται «αν γνωρίσω αυτό τον άνθρωπο θα είμαι ευτυχισμένος, αν αποκτήσω το αυτοκίνητο ή τη δουλειά των ονείρων μου θα ολοκληρωθώ ως άνθρωπος». Κι έρχεται μια μέρα που αποκτούν ό,τι ονειρεύονταν στη ζωή τους και συνειδητοποιούν πως συνεχίζουν να νιώθουν κενοί, ανικανοποίητοι και δυστυχισμένοι.

Πριν βιαστείς να κρίνεις, σκέψου μόνο ότι, στην τελική, η ευτυχία δε βρίσκεται στους άλλους ανθρώπους ή στα υλικά αγαθά, αλλά μέσα μας. Γιατί όπου και να πάμε, ακόμα και στο πιο υπέροχο μέρος, αν μέσα μας υπάρχει το απόλυτο τίποτα και το απόλυτο κενό, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να νιώσουμε πλήρεις, γεμάτοι κι ευτυχισμένοι.

Για να είμαστε πραγματικά καλά πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, έτσι ακριβώς όπως είναι και να τον κάνουμε παρέα καμιά φορά. Να τον πάμε βόλτα, να του κάνουμε το τραπέζι και να τον φροντίσουμε. Να κάτσουμε λίγο να του μιλήσουμε. Να μας πει τι τον προβληματίζει, τι του λείπει και σε τι του φταίμε. Αν καθίσουμε λίγο και του μιλήσουμε θα μας πει κι αυτός ότι για να είναι πλήρης κι ευτυχισμένος δε θέλει να του αγοράσουμε τα παπούτσια που είδαμε προχθές στα μαγαζιά. Σίγουρα όχι, ο εαυτός μας θέλει να τον αποδεχτούμε γι’ αυτό που πραγματικά είναι, μόνο έτσι θα είμαστε κι εμείς πραγματικά ευτυχισμένοι.

Είναι ριψοκίνδυνο να στηρίζουμε την ευτυχία μας σε έναν άνθρωπο ή σε ένα αντικείμενο, έτσι κι αλλιώς. Γιατί ο άνθρωπος αλλάζει κι είναι απρόβλεπτος, δεν ξέρεις τι κρύβει μέσα του ούτε κι αν σου δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Ένας άνθρωπος μπορεί να φύγει απ’ τη μια στιγμή στην άλλη και να πάρει μαζί του ό,τι σας έδωσε όσο διάστημα έκατσε στη ζωή σας. Κι άντε μετά να βρείτε τα κομμάτια που πήρε μαζί του για να ολοκληρώσετε και πάλι το παζλ μέσα σας. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι ένα λάθος που όλοι κάποτε κάναμε, μα δεν πρόκειται να ξανακάνουμε.

Αν είστε απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα αντικείμενα, τα αυτοκίνητα και τα ωραία ρούχα είναι το εισιτήριο για τη χώρα της ευτυχίας, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσετε. Ανεξάρτητα απ’ το πόσα αγαθά διαθέτουν οι άνθρωποι φαίνεται να μην είναι ποτέ ικανοποιημένοι απ’ τον εαυτό τους και πάντα τους διακατέχει η δίψα να αποκτήσουν περισσότερα. Ακόμα κι οι πλουσιότεροι άνθρωποι, που φαίνονται λαμπεροί και πετυχημένοι και μπορούν να έχουν οτιδήποτε επιθυμήσουν, είναι ψυχές που λιμοκτονούν κι αναζητούν την ευτυχία, έχοντας όμως πέσει θύματα της παγίδας του υλισμού, δεν μπορούν να τη βρουν. Έτσι χάνονται σε έναν κύκλο προσπαθώντας απελπισμένα να βρουν μια άκρη που ποτέ δε θα βρουν αν συνεχίζουν να στριφογυρίζουν μέσα στον κύκλο.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις συναισθηματικές μας ανάγκες. Αυτό που πραγματικά αναζητούμε στη ζωή μας είναι η ελευθερία, η ειρήνη, η αγάπη κι η φιλία και τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα από όλα αυτά. Τα υλικά αγαθά μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές μας φυσικές ανάγκες, αλλά πέρα από αυτό, δεν μπορούν να μας γεμίσουν. Μάθαμε να θέλουμε να έχουμε πάντα πιο πολλά και πιο καλά απ’ τους υπόλοιπους ανθρώπους. Προσδοκία χωρίς καμία ελπίδα να πραγματοποιηθεί αφού πάντα κάποιος θα υπάρχει με πιο πολλά ή πιο καλά από μας.

Έχοντας περισσότερα απ’ τους άλλους μπορεί να φαίνεται ένας πολύ καλός τρόπος να ενισχύσουμε το εγώ μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε διαρκώς τα καλύτερα και τα πιο πολλά. Κάποιος θα έχει κάτι που δεν έχουμε κι αν στηρίξουμε εκεί την ευτυχία μας, στη σύγκριση με τους άλλους, θα είμαστε πάντα απογοητευμένοι και δυσαρεστημένοι.

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ψάξουμε και να βρούμε πού βρίσκεται το πραγματικό νόημα της ζωής. Από τώρα και στο εξής, ας μην ψάχνουμε την ευτυχία στα αντικείμενα και στους ανθρώπους -δε θα τη βρούμε εκεί. Αντ’ αυτού, ας την αναζητήσουμε σε εμπειρίες που γεμίζουν την καρδιά μας με χαρά, κάτι που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν.