Δουλεύουμε με το laptop μας σε καφετέριες

Για όλους μας ο χρόνος που έχουμε είναι πολύτιμος και πολλές φορές οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας είναι τόσο σκληροί, με αποτέλεσμα πολλά πράγματα που έχουμε θέσει προτεραιότητα στη ζωή μας να πηγαίνουν τελικώς σε δεύτερη μοίρα.

Είναι αποπνικτικό αυτό το συναίσθημα του ανθρώπου που δεν πρόλαβε να τελειώσει μια εργασία ή μια παρουσίαση για τη δουλειά του. Ο εκνευρισμός και τα νεύρα του εκείνη τη στιγμή είναι τόσο έντονα που απλά εύχεσαι να μη βρεθείς μπροστά του.

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή οι άνθρωποι δεν είμαστε καλοκουρδισμένες μηχανές και για πολλά πράγματα στη ζωή μας πρέπει να παλέψουμε για να τ’ αποκτήσουμε, βρίσκουμε εναλλακτικούς τρόπους προκειμένου να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε αποδοτικότερα και να φέρουμε εις πέρας τις όποιες αντιξοότητες βρίσκουμε και στέκονται εμπόδια στο δρόμο μας με όλες τις αποστολές που θα μας ανατεθούν απ’ τον εργοδότη μας.

Μπορεί να πρόκειται για μια παρουσίαση, που θέλεις να είναι η ευκαιρία της ζωής σου για ν’ αναδειχθείς ιεραρχικά στο χώρο της εργασίας σου. Οι άνθρωποι που εργαζόμαστε υπό πίεση μπορούμε να αποδώσουμε καλύτερα σε εναλλακτικά μέρη. Ένα απ’ αυτά μπορεί να είναι το στέκι μας, όπου εκεί θα παραγγείλουμε τον πρώτο καφέ της μέρας. Η επόμενή μας κίνηση θα είναι να βγάλουμε το laptop απ’ την τσάντα μας και να ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε σαν να βρισκόμαστε στο γραφείο μας.

Η εικόνα ενός ανθρώπου να εργάζεται εκτός γραφείου στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, είναι όλο και πιο συχνή σε σχέση με τα προηγούμενα, διότι τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και μέσω αυτών πολλές επιχειρήσεις αυξάνουν τα έσοδά τους κι είναι ένας τρόπος να μπορούν να ελέγχουν την επιχείρησή τους με βάση το ηλικιακό γκρουπ που παρακολουθεί το αντίστοιχο brand.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα τους ξεχωρίσεις με την πρώτη ματιά, θα έχουν ένα casual ντύσιμο χωρίς υπερβολές. Συνήθως είναι τύποι που παρατηρούν τι γίνεται γύρω τους ακόμη κι όταν τα δάχτυλά τους είναι προσκολλημένα στο πληκτρολόγιο κι εργάζονται και πολλές φορές θα σου απευθύνουν τον λόγο μ’ ένα χαμόγελο· θα κάνουν μια εποικοδομητική συζήτηση σε επίπεδο που δεν έχει να κάνει με το αντικείμενο της δουλειάς τους, απλά και μόνο για να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα απ’ αυτήν.

Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που εργαζόμαστε στο γραφείο συνήθως δεν αποδίδουμε τόσο καλά όσο θα μπορούσαμε να αποδώσουμε όταν βρισκόμαστε με φίλους ή κάπου εκτός. Είναι κι αυτές οι στιγμές που ένα ραντεβού για καφέ που κανονίζεις μ’ έναν φίλο σου μπορεί να καταλήξει σε μία καλή επιχειρηματική ιδέα.

Προσωπικά, μου έχει τύχει να βγω μόνος για καφέ και να χρειαστεί να εργαστώ με το laptop μου αγκαλιά. Χτυπάει το τηλέφωνό μου κι είναι ο κολλητός μου κι απ’ την άλλη άκρη της γραμμής ακούει ότι «είμαι σε αυτό το καφέ κι εργάζομαι, κολλητέ, αν θες να περάσεις. Ίσως μπορείς να μου δώσεις και κάποια ιδέα για το νέο μου πρότζεκτ». Κάθε στιγμή μπορεί να είναι δημιουργική και ξέρεις πως οι συναντήσεις με φίλους μπορούν να αποτελέσουν άμεση ή έμμεση έμπνευση για τη δουλειά σου, αλλά κι ένα διάλειμμα από αυτήν, που θα σε επιστρέψει πιο παραγωγικό.

Πάντα υπάρχει κι η άλλη πλευρά του νομίσματος. Απέναντι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κοιτάζουν εμάς που εργαζόμαστε με το laptop μας στις καφετέριες σαν εξωγήινους και πολλές φορές είναι τόσο, μα τόσο εκνευριστικό όπως κι οι ερωτήσεις του τύπου: «Δηλαδή, εσύ τώρα εργάζεσαι ή είσαι κάποιος αργόσχολος· βγάζεις λεφτά απ’ αυτό ή απλά χάνεις τον χρόνο σου;».

Είναι οι στιγμές που προσπαθείς να φανείς ψύχραιμος κι απαντάς ένα «ναι» ευγενικά. Δεν είσαι ούτε αργόσχολος, αλλά ούτε και βαριέσαι να πας στο γραφείο γιατί ξέρεις ότι ο τρόπος για να λειτουργήσεις αποδοτικότερα στην εργασία σου είναι να δουλεύεις με το laptop σου σε έναν εξωτερικό χώρο. Είναι μεγάλο το πλήθος των ιδεών που μπορούν να σου έρθουν όταν βλέπεις κόσμο να κινείται γύρω σου και παρατηρώντας τον, όμως, παρ’ όλα αυτά νιώθεις την αρνητικότητα και την προκατάληψη ορισμένων.

Εντάξει, παιδιά, όλοι εμείς που εργαζόμαστε με το laptop μας σε καφετέριες είμαστε αργόσχολοι.  Τα ίδια και χειρότερα λένε και για τους φοιτητές που μαζεύονται για τις εργασίες τους σ’ ένα καφέ. Πρέπει να σταματήσει λίγο αυτός ο ρατσισμός απέναντι σ’ όλους εμάς που δουλεύουμε εκτός γραφείου και κοιμόμαστε σε ώρες Σανγκάης. Πού είναι το πρόβλημα; Έχουμε διαφορετικά ωράρια κι εκμεταλλευόμαστε τα προνόμια της τεχνολογίας, εφόσον ο κλάδος μας μας το επιτρέπει.

Εσείς θα συνεχίσετε να μας κοιτάτε σαν εξωγήινους κι εμείς θα συνεχίζουμε να δουλεύουμε με τα laptop μας στις καφετέριες και θα ζούμε απ’ αυτό. Εντάξει;